Ölüm Cezasını Onaylıyor Musunuz? İdam Cezası Görüş Arşivi

ne olursa olsun ölüm cezasına HAYIR.Ölüm cezası "taamüden adam öldürme suçunun devlet tarafından işlenmesi" anlamına gelir.Geri dönüşü yoktur.Ölüm cezasına çarptırılan bir insanın ya daha sonra masum olduğu anlaşılırsa ,ne olacak bu durumda.Özürmü dilenecek.

her ne ceza işlemiş olursa olsun bir insanın temel hak ve özgürlüklerininden en önemli olanı,yaşama hakkını elinden almak kimsenin hakkı değildir.üstelik birini idam etmek onu bir bakıma kahramanlaştırmaktır.(hepsi için geçerli değil)bunun örneklerini tarihte ,özellikle yakın geçmişte görmek mümkündür..idam cezası yerine müebbet hücre cezalarının olması görüşündeyim..
KESİNLİKLE İDAMA HAYIR..!
Saygılarımla,

Ölüm cezasına hayır, çok doğru. Fakat genel olarak cezaların caydırıcılığı ve suçluların ıslahı ile ilgili çok büyük boşluklar var. En son sanırım İstanbul'da metro gişesinde yaşanan olayı ele alalım. Bir suçlu çoktan serbest bırakılmış bile. Neden? Yaşı küçük. Çok güzel. Ölüm cezasına hayır. Fakat masum insanların can, mal, ırz ve kişiliklerine karşı girişilen cürümlerin yeterince cezalandırılmamasına da hayır...

merabalar arkadaşlar.
etik veya ahlaki açıdan toplumca ve devletce kabul görmeyen davranışların önceden önüne geçilmesi ve bu gayenin gerçekleştirilemediği durumlarda ise,düzen bozucularının mesuliyetlerinin karşılığı olan cezaları infaz etmeleri ve olağan şekilde devam eden hayat ortamına kendilerinin tekrar kazandırılması maksadını üstlenen ceza hukuku terminolojisi,gerek ulusal gerekse de beynelmilel anlamda bu şekilde yorumlanmalıdır.kanımca ilkel bir ceazlandırma yöntemi olan idamın,ne caydırıcı ne de failleri infazın ardından topluma yeniden kazandırıcı bir rolu blunmaktadır.yakın bir geleceğe kadar uygulama alanı bulmuş bu mantıksız infaz şeklinin kesinle karşısında olduğu belirtiyor ve her hukukçu adayının da benim gibi düşünmesini gerektiğine inanıyorum..

Yargı siyasallaştırılmadığı, yargılama gerçekten düzgün ve adaletli olduğu takdirde idam cezasını onaylıyorum. Zaten idam cezası kasten adam öldürmeye ilişkin suçlar ile devlete karşı işlenen suçlarda vardı sanıyorum. Kasten taammüden adam öldüren bir insan da bence bu acıyı yaşamalı. Birde mağdurun yakınları cephesinden olaya bakmaya çalıştığımızda bu cezanın fazla olmadığını düşünüyorum. Geçtiğimiz aylarda adamlar zevk için birkaç gün içinde 5-6 kişiyi öldürdüler. Bu adamlar cezaevinde ıslah mı olacaklar. Bu gün salıverin birkaç gün sonra yine aynı şeyi yaparlar.Bunlar idam cezası ile cezalandırılmalılar.

Cana kastı haklı kılan hiçbir gerekçe olamaz.Nasıl ki bir insanın başka birinin canına kastı haklı değilse aynı şekilde devletinde insan canına kastı haklı değildir.Cana karşılık can mantığının çağdaş hukuk düzeninde yeri olamaz.Suçlu için,devletin yapması gereken iyi bir ıslah sürecidir.Olması gereken bireyi yeniden topluma kazandırmaktır.İnsan kötülükle doğmaz,onu kötü yapan bulunduğu koşullardır ve devletin görevi kötü koşulları iyileştirmek olmalıdır.Günümüzde ne yazık ki ıslah şartları pek de iç açıcı değil,maalesef ceza evine giren suçlunun(cezası ne kadar ağır olursa olsun)suç işleme niyeti ordan kalkmıyor,ceza evinden çıkınca da suç işleyebilir potasiyeliyle çıkıyor.Bu durumda devletin ihmali hiç mi söz konusu değil.O suçlu tekrar adam öldürürse,bu adam iflah olmaz asalım mı demek gerekir!!!
Merak ettiğim bişey,idam cezasının olduğu dönemlerde sadece gerçekten suçlu olan mı idam edildi,aralarında suçsuz olan hiç mi yoktu?Suçsuz olan biri de pekala ipin ucuna gidebilir ve gitmiştirde,bu durumda zamanı geriye almak mümkün olabilir mi?Sadece bu ihtimali göz önünde bulundursak bile İDAMA HAYIR dememiz için yeterli...!

Adaletin doğası kesbedilene muktezasını vermektir. Oysa bu durum Türkiye'de çok farklı. İşlenen her türden suça aynı ceza yani hapis cezası veriliyor. Bir cezayı diğerinden farklı kılan yalnızca süresi. Tarihi incelediğimiz zaman en bedevi kavimlerde bile verilen cezalar o kadar farklılık gösteriyorki yansıması asrımıza kadar ulaşmıştır. Mesela Osmanlı'da yüz kızartıcı bir suç işleyen kişi eşeğe ters bindirilip mahalle mahalle semt semt dolaştırılırmış. Tellalın suçunu bağırarak ilan aleni ettiği suçluya karşılaşan herkes tepki gösterip kimi zaman da tükürürmüş. Peki biz napıyoruz hırlısını hırsızını katilini tecavüzcüsünü alıp bir yerde bekletiyoruz. Bu saydıklarım sadece bir kaç gerekçe. Ölüm cezası olmalı kanaatimce.

Adalet sistemi duzgun işlerse ,işe siyaset ve benzeri durumlar kariştirilmaz ise ''suçun boyutu ve suçlunun subjektif durumu doğru değerlendirilebilirse'' neden hapis cezasini çekip çiktiktan sonra tekrar ayni şeyleri rahatlikla yapabilecek karakterdeki kişiler yaşasın?
Örneğin 5 yaşındaki çocugu kaçırıp ,cinsel istismarda bulunup ardından yakalanmamak için onu eziyet ederek öldüren tiplerin cezaevine girdiklerinde ortadan kaldirilmalarina üzülüyor olduğumu soyleyemem.

İlkel toplumlarda hukuk sistemlerinin zayıf olduğundan ya da insan hayatı ucuz olduğu için uygulanan idam cezasının günümüz hukuk sisteminde yeri olmadığı gün gibi ortadadır. İdam cezası artık çağ dışı bir uygulama olarak kabul görmektedir. modern toplumlar ve bunların hukuk sistemlerinde kesinlikle kabul görmeyen bu uygulamanın amacı insanların işlemiş oldukları suçtan dolayı (ki bu suç ne olursa olsun) yaşamına son verebilme erkinin devlette bulunmayışına inanılmasıdır. bazen bu konuda şöyle örnekler verebiliyor bireyler. -Efendim Amerika'dan büyük devletmi var? orda bile uygulanıyorsa bizde neden uygulanmasın" Evet bir ölçüde haklılar Amerika'dan büyük devlet yok ama bizim burda ifade etmeye çalıştığımız büyüklük, süper güç, ya da ekonomik büyüklük anlamında kullanılmaktadır anlatmaya çalıştığımız modern devlet, kültürü ve yasalarıyla insanlara hizmet veren en güzeli en iyiyi oluşturmaya çalışan sistemdir.

Bir dönem "Asmayıpta Besleyelim mi" sloganı devletimizin resmi söylemi haline gelmişti. Bu hukuk sistemimizin o dönem ne kadar dibe vurduğunu, bizi yönetenlerin ne kadar ilkel düşüncelere sahip olduğunun önemli kanıtlarından biridir. Bugün gelinen noktaya bakınca yakın tarihimize damgasını vurmuş böylesi söylemlerden ne kadar uzaklaştığımızı görerek seviniyorum ama bir o kadarda üzülüyorum.

Üzüldüğüm nokta hukuk sistemimizin hala tam anlamıyla işleyememesi. idam edelim diyenlerin üstüne basa basa ve tek dayanakları olan - seri katiller, tecavüzcüler 3-5 yıl yatıp çıkıyor, o halde bunları asalım ki, suç işlemeye meyilli olanlar için caydırıcı olsun. Dostlarım, işte sorunda burda zaten. Sorun devletin kendisinde. Cezaların amacı kişileri ıslah etmekse, ruh ve ahlak yapılarını sağlıklı hale getirmekse ve bu görevde bizzat "DEVLET" tarafından tek elden yürütülmekteyse, burda asıl sorumlu yani kişinin 3-5 yıl yatıp tekrardan dışarıya çıkması ve yeniden suç işlemesinin (yada işlemeye itilmesi) yegane sorumlusudur Devlet...

Kanunların yetersiz ve caydırıcı olmaması kişilerin hayatlarını sona erdirme lüksü vermez bizlere. Bir Hukukçu olarak şöyle düşünüyorum; Yaşam Hakkı kutsaldır ve bu hakkı almaya hiç bir devletin hiçbir gücün yetkili olmayacağı kanısındayım. O yüzden idama Hayır!

Saygılarımla...

Ölüm cezasını onaylamıyorum. Çünkü, 21. yy. da bu konunun hala tarşılıyor olması bile insanlığın bu konuda yüzyıllardır verdiği onurlu mücadeleye haksızlık olur kanısındayım. Günümüzdeki hukuk sistemlerini( özellikle kendi ülkemizdeki) çarpıklığını düşündüğümüzde yargılamalar sonunda verilen hükümler ne kadar adil olmaktadır ve Ceza kanunlarını hazırlayanların her zaman doğru düzenlemeler yaptığını da kim söyleyebilir. Bu hukuksal boyutu ama işin bir de insanı boyutu var idam cezası kesinlikle insanlık onuruna aykırı çağ dışı bir cezadır. Bu konuda idamın manevi boyutunu merak edenlere ünlü Fransız düşünür, yazar, hümanist Victor Hugo' nun Bir İdam Mahkumunun Anıları romanını öneririm.

Devlet onayıyla cinayet işlemek değil mi bu biraz da? Bir insan her ne yapmış olursa olsun, onun yaşama hakkını elinden alma hakkımız var mı? Hukukçu olsak bile... Hepimiz bebek olarak dünyaya geliriz. Bir bebeğin suçlu olabileceği geçer mi aklımızdan? O bebeği "suçlu" olmaya iten nedenler nelerdir? Aile, toplum-çevre ya da fiziksel bazı bozukluklar değil midir? Bilirsiniz hayvanlar içgüdüsel olarak genetik bozuklukları olan yavrularını öldürürler... Eh biz bunu yapabilir miyiz? İnsan olma ayrımımız burada başlamaz mı? O halde fiziksel olarak sorunları olduğu için "suçlu" olan insanlara zarar vermek bizim insan olma niteliğimizi zedeleyecek niteliktedir... Peki toplum ya da aile olarak gelişiminde hatalara sebep olduğumuz bir bebeğin bizim davranışımız yüzünden öldürülmesi ve buna onay vermemiz de insanlığımızı zedelemez mi? Yapmamız gereken "eğitmeye çalışmak"tan başka bir şey olmamalı bana göre... Bu eğitim gerek müebbet hapis sayesinde verilir, gerekse başka çeşitlerde... Ama suçluyu öldürerek ondan kurtulmak çözüm olamaz, olmamalı... Kalabalık bir ülke olsak da, insan hayatı henüz o kadar ucuz değil, olmamalı...

aslında bu sorunun yanıtı genelde hukuktan, özelde ceza hukukundan ne anladığımızla da doğrudan ilintili. hamurabi'den bu yana cezalarla birlikte ceza hukuku felsefesi de gelişmiş, bir nevi evrim geçirmiştir. idam cezası binlerce yıl önce kodifikiye edilmiş "cana can, göze göz, dişe diş" ilkel kısas anlayışının en somut kalıntısıdır. bu anlayışta esas olan ereklerden biri, intikam hislerinin tatmini ve topluma ibret vermektir. ancak çağdaş hukuk anlayışında aslolan suçluların ıslahı ve suç işlemelerinin önlenmesidir.

hukukta "acı çektirdi, o da acı çeksin, öldürdü, o da ölümün acısını tatsın gibi" bir anlayış olamaz. bedene yönelik cezalar ilkel toplumlarda kalmıştır. öte yandan bütün bunlar bir tarafa, idam cezasını savunanların öne sürdüğü pragmatik faydaların da elde edilebildiğine dair somut veri yoktur. öne sürülen en esaslı gerekçelerden biri "idam cezası olursa insanlar idam korkusu ile vahim suçlar işlemezler" şeklinde ifade edilebilir. ancak idam cezası uygulayan ülkelerle bu cezayı uygulamayan ülkerler arasında yapılan istatistiksel karşılaştırılmada bu iddia doğrulanmamıştır bildiğim kadarı ile. ancak hürriyeti bağlayıcı cezaların caydırıcı olmaması, kul teba ilişkisindeki padişah lutuflarını çağrıştıran aflar ve af ihtimalleri bizim gibi ülkelerde caydırıcılığa en büyük darbeyi vurmaktadır. caydırıcılığı sağlamanın yolu idam cezası ile katile kısas yapıp devlet olarak onunla aynı düzleme inmekten değil, mutlak caydırıcılığı sağlayacak şekilde düzenlemeler yapmaktan geçer.

böyle bir ceza çok vahim sonuçlar da doğurabilir ve doğurmuştur. idam cezasının uygulandığı bir kısım abd eyaletlerinde idam edildikten yıllar sonra masum olduğu ortaya çıkan vakalar da kaydedilmiştir. ya da yıllarca infazını bekleyip de son anda ortaya çıkan bir tanık ya da delille beraat edenler olmuştur. masum tek bir kişinin asılması ihtimali dahi, insan vicdanı açısından idamın olmamasını gerektirirken, suçu sabit olan bir kişi akla gelecek en ağır suçu bile işlemiş olsa bile idam edilmemesi gerektiği kanısındayım. en temel hak yaşama hakkıdır ve bu hak kişi ne yapmış olursa olsun idare eliyle alınamaz. en basitinden idam mahkumu bir katille idareyi aynı düzlemde buluşturur. "idam mahkumu cinayetini/cinayetlerini zaten haksız yere işlemiştir, devlet ise yasaları uygulayarak idam cezası veriyor" gibi bir sav dahi bir insanın hayatını yasalarla almayı mazur gösteremez.

Bir yerlerde bir yazı okumuştum. "Öldürmenin yanlış olduğunu öldürerek mi göstereceğiz?" anlamında bir içeriğe sahipti. İdam cezası bizim insan yanımızı yani acı çeken, intikam isteyen yanımızı tatmin ediyor gibi biraz. Yani küçücük masum çocuklara korkunç şeyler yapan bir caninin idamını "haksız bulmak" ya da "üzülmek" insan bazında bakıldığında pek mümkün değil. Ancak işe gerek hukuki açıdan gerekse etik açısından bakıldığında bir insanın yaşamına son vermek kabul edilebilir gibi değil. Ama insanız işte. Birisi tarafından çok sevdiğimize zarar verilince içimizden bunu ona yapanın da canı yansın istiyoruz. İçimizdeki ateşi söndürmek ya da kanayan yaraya tuz basmak için idam edilmeli diyoruz. İdamın bir son mu ya da bir başlangıç mı olduğunu bilmeden hem de.. Ölünce başımıza ne geleceğini kim biliyor ki? Kötülüğünün ve yaşadığı iğrenç koşulların hergün farkında olarak sefil bir hayat sürmesi gereken bir insana (ya da insan suretinde bir canavara) belki de ikinci bir şans veriyoruz. Rehabilite olmasın tamam.. Ama hakettiğini bu dünyada peşin peşin alsın diyorum ben.. Ve bu sürebildiği kadar suzun sürsün..

İdam cezası olması demek, her cinayet işleyen kişilere idam cezası verilmesi anlamına gelmemektedir. Ama onlarca kişiyi öldürmüş, tecavüz etmiş, işkencede bulunmuş... ve suçu kanıtlanmış. Bu kişi yaşamayı hakediyor mu dersiniz? Verilen ceza ne, mühebbet hapis! (3-5 yıl sonra birileri çıkıp af çıkartmazsa tabi) Benim ödediğim vergilerle bu kişiler hapishanede yaşayacaklar, ben bu kişlerin yaşayabilmesi için çalşacağım! Bence verilen cezalar caydırıcı değil. İnsanlar ölümün soğukluğunu ensesinde hissetmeli bence. Ozaman cinayetlerin azalacağına inanıyorum. "Öldürmenin yanlış olduğunu öldürerek göstermek" olarak değilde; insanları, kendi silahlarıyla vurmak olarak görüyorum ben bu durumu...

Bireylerin yaşama hakkı her ne kadar kutsal ve elinden alımaması gereken bir hak olsa da bazı suçlar var ki onları işleyen suçlulara verilecek en hafif cezanın idam cezası olduğunu düşünüyorum. Saygılarımla.

Terörist saldırılarla gencecik evlatlarımızı katledenler ile tecavüz suçunu işleyenlere idam cezası verilmelidir.İdam cezası her ülkenin kanunlarında yer almalıdır.Şu anda bir çok dünya ülkesinde olduğu gibi.Modern ve çağdaş olarak tanımladığımız bir çok avrupa ülkesinde idam cezası hala geniş bir şekilde uygulanmaktadır.

merhaba

ölüm cezası kesinlikle mevcut olmalı. ayrıca, TCK gereğince hükmolunan cezanın tamamı da çekilmemektedir. bu yüzden mafya var, bu yüzden suç makinelerinin hikayelerini 3.sayfalarda allahın her günü okuyoruz, bu yüzden artık cezanın caydırıcılığı ilkesi geçerliliğini kaybetti.

nail keçeli

İyi bir cezanın en önemli özelliklerinden biri geriye dönüşü olmasıdır. İdam cezası bu özellikten çok uzak olması nedeniyle tercih edilebilecek bir ceza türü değildir.

Diğer taraftan ise cezanın caydırıcı olması gereğinin de göz önünde tutulması gerekli. Özelikle terör suçlarının mevzuatımızdaki cezaların caydırıcı özellik taşımamasından dolayı artarak devam ettiğini düşünüyorum. Bu nedenle terör suçları için, suçüstü yakalanma gibi sıkı kurallar çerçevesinde idamın TCK'da ceza olarak kabul edilmesini istiyorum.

Ancak üzgünüm ki AB gibi hukukumuzun üzerindeki baskılar olduğu müddetçe bunun olacağını sanmıyorum.

İdam cezası olmalıdır çünkü bir insanın yaşama hakkını elinden alan kimse yaşama hakkını kaybetmiştir, diye düşünüyorum

Ne suç işlenmiş olursa olsun cezalandırmanın yaşam hakkını almaya kadar vardırılmaması gerekir. Hiç bir suçlu ıslah olmaz değildir. Kaldı ki; cezaevlerinde en suçlu suçluların dahi topluma bir daha zarar vermemeleri için gerekli güvelik önlemleri alınabilirken böyle bir cezanın verilebilmesi mümkün değildir.

İdam cezasını onaylıyorum;fakat bu gereken zamanda gereken kişiye verildiği takdirde kabul edilebilecek bi cezadır.Çevremizde onca katil potansiyeli olan kişiler dolaşırken rahat bi yaşam sürmek istiyorsak idama evet demeliyiz.Her ne kadar bu ceza,ceza kanunumuzdan çıkarılmış olsa da tekrar incelenmesi gerekir. saygılar...

bu anket uzn zamn once acıldı sımdı bır gozatayım dedım sonuclara ama nolmus bole sonucalar yaklasık olarak %52 de hayır %41 lerde evet .pes dogrusu.zaten suclular cezaevlerınde yeterı kadar ceza alıyorlar onların hayatlarına son vermek yerıne topluma kazandırmaya calısmalıyız.kımsenın yasama hakkını bu sekılde elınden alamazsınız arkadaslar..lufen ıyı dusunun saygılarımla

Bazen öyle ağır suçlar i,şleniyor büyük zararlar ortaya çıkıyor ki suça hapis cezası hafif kalıyor. Bu yüzden bazı durumlarda idam cezası olmalıdır. Faklat ülkemizde bu cezanın var olduğu dönemlerde uygulamada idamın ne kadar gereksiz durumlarda ceza olarak öngörüldüğü açıktır. Bu yüzden Türkiye için hayır demek şimdilik daha uygundur. Ama idam cezası olmalıdır. Caydırıcılığı daha yüksek bir ceza da yoktur.

Hiç kimse suçlu olarak doğmaz. Suçu ve suçluyu yaratan toplum ve koşullardır. İnsan bilincini (yaşamını ve yaptıklarını) belirleyen şey koşullarıdır. Eğer suçu ve suçluyu doğuran koşulları soyutlarayarak düşünüp de idam cezasını onaylarsak kendi ipimizi çekeriz diye düşünüyorum.

bence ölümle hiçbişeyi düzeltemeyiz ve kimseyi böyle suç işlemekten caydıramayız zaten hayattan bir beklentisi yaşama sevinci olmayan insan ancak bu derece agır suç işlerler bizim amacımız öç almak başkalarını tatmin etmek olmamalı caydırmak bozulan düzeni yeniden kurmak olmalı

Kısas müessesesi insanlık tarihinde ,toplumsal kaosa bir son vermesi açısından bir ilerleme olarak kabul edilir.
Kısasın bir ilerleme olarak nitelendirilmesini gerektiren toplumsal yapı ile günümüz toplumsal yapısı arasında hiç bir benzerlik bulunmamaktadır.

İlkel toplumlarda ,yargı erkine de sahip her hangi bir merkezi yönetimin bulunmaması suça maruz kalan insanları veya yakınlarını ,öc alma duygularını tatmin etmek amacıyla, maruz kaldıkları fiile "tasavvur edilemeyecek acılarla" karşılık verme yolunda harekete geçmeye zorlamıştır.Kısas müessesesi, mağdur veya mağdurlar tarafından faile veya yakınlarına karşı girişilen ölçüsüz "öc alma" olayına bir "dur" demek açısından bir ilerleme olarak kaydedilir bu yüzden.Artık devlet vardır ve suça maruz kalan insanın "öc alma" duygularını tatmin etmek de devlete düşer.Sadece faile karşı ve işlediği suç ile orantılı olarak mevcut otorite tarfından verilen cezaları günümüz toplumunun koşullarına göre değerlendiremeyiz tabiki.Dediğim gibi bir kısas müessesesi bile -ki günümüz şartlarına göre değerlendirince resmen vahşet diyeceğiz- uygulandığı dönem itibarıyla bir hukuk devrimi olarak da adlandırılabilir.
Konuyu fazla dağıttım galiba diyeceğim şu ki,idam cezasının, yani suç failinin devlet eliyle öldürülmesi şeklinde tecelli eden cezanın kökleri ilkel toplumlara kadar uzanmaktadır.Bu toplumlarda öldürme suçu sıkça işlenirdi ve devletin devamlılığı da toplumda böylesine yaygın olan bir suça karşı , insanların öc alma duygularını tatmin edici nitelikte olan bir tavır takınmasına bağlıdır.
Bir hukuk devletinde de, elbette nihai amaç toplumsal barışın kurulması,korunması ve yurttaşların adalet özlemlerinin hukuk sınırları içerisinde karşılanması olmalıdır.Ama bunun yolu hiç bir zaman "devlet eliyle cinayet işleme" olmamalıdır.

Özellikle küçük çocukların vahşice katledilmesi durumunda olduğu gibi ,çoğumuz çoğu vakit bu yöndeki düşüncelerimizin arkasında dimdik duramıyoruz.Beş yaşındaki kızı vahşice işkencelerden geçirildikten sonra katledilen bir annenin ,sanığın ölümünü dileme yönündeki feyatlarına "bir hukuk devletinde bunlar olmaz" diyerek karşı durabilecek kaç hukukçu vardır.İşte bu nedenle özellikle kasten öldürme suçlarında (küçük bir çocuğu ,tecavüz ettikten sonra öldüren birinin topluma kazandırılmasının mümkün olmamasından ve böylesi bir insanı ben kesinlikle kazanmak istemediğimden)suçlunun verilen cezanın tümünü çekmesi gerektiğine inanıyorum.

Devlet eliyle cinayet işleme şeklinde nitelendirilebilecek idam cezasının yarattığı trajik örneklerden biri de ,yakın tarihimizde onyedi yaşında olmasına rağmen,hiç bir delil olmadan avukatların sundukları delilleri de hiç bir şekilde değerlendirmeden,bir ay gibi rekor bir yargılamayla idam edlen Erdal Eren örneğidir.

Değerli meslektaşlarım,
İdam günümüze uymayan bir cezadır,yanlışlık olduğunda telafisi güçtür filan ama,birde mağdurlar yönünden düşünülecek olursa; hele hele bizimki gibi başbakan eşinin hatırına aflar çıkan bir ülkede mağdurları ve mağdurların haklarını düşünürsek idam cezasının kaldırılmasının bize biraz lüks kaçtığını savunabiliriz.Mağdurun yaşama hakkını koruyamayan devletin idam cezasını kaldırmaması gerekir inancındayım.Bu nedenle idama evet.
Saygılarımla..

Suçlu söz konusu olduğunda insancıl yaklaşımlar sergilemeye çalışıyoruz ancak mağdur açısından baktığımızda söyleyecek sözümüz yok.

Yıllar önce Suudi Arabistan'da İngiliz uyruklu bir hemşire yine İngiliz uyruklu bir meslektaşını öldürdü ve yargı hemşire için idam cezasına karar verdi. İngiltere devreye girdi, hemşirenin affını ve iadesini talep etti. Suudi Arabistan Hükümeti affın ancak maktülün ailesinin talebiyle mümkün olacağını, cezanın kalkması için önce onların affetmesi gerektiğini belirtti. Aile önce affetmedi sonra hükümetin teklif ettiği yüklü bir tazminat karşılığında kabul etti. Affedilen ve ülkesine dönen hemşire SADECE 1 YIL SONRA yeni bir cinayet işledi.

Hastalıklı bir ruhun tedavisi mümkün olmuyor. İdam cezasına karşı çıkarken mağdur açısından da düşünmeliyiz. Bu cezanın kaldırılması insanları kıssasa kıssas yoluna itecek, herkes kendi adaletini sağlamaya çalışacaktır.

Teknolojik gelişmelerle failin kimliğinin %100 doğru olarak belirlenmesi mümkün olabilmektedir. Hata ihtimali de yoksa neden bu insanları sırtımızda bir yük gibi taşıyoruz? Veya sokağa salıp yeni suçlara ortak oluyoruz.

Suçun cezalandırılmasının amacı hiçbir zaman intikam olamaz. Suç işleyen kişi en geniş şekliyle kamu düzenini ve toplumun huzur ve refahını bozduğu için cezalandırılmalıdır, yoksa mağdurun veya yakınlarının intikam duygularını okşamak için değil. Buna birde insanın en vazgeçilmez hakkı olan yaşama hakkının dokunulmazlığını eklersek idama hiçbir zaman 'evet' diyemeyiz. Ülkemizin yargılama politikası ve siyasi amaçlar taşıyan 'af' lar konu hakkındaki görüşümü tekrar tekrar okuyup kararsız kalmama neden olsa da Türk Hukuku'nun geriye değil de her zaman ileriye gitmesi ve çağdaş ve modern bir hukuk düzeni haline gelmesi içn idama 'HAYIR'.

İdam cezasına evet demek zorunda kalanlardanım. Şu anki sistemizde ceza evinde yatıp ta çıkan kaç kişi ıslah olmuş ve topluma kazandırılmıştır. En son yapılan genel af sonucu çıkan mahkumların yaptıkları ortada dururken. Tecavüzden mahküm olan biri kısa bir süre sonra hapisten çıkınca bunun çok daha kötüsünü yaptığı örnekler çok fazla. Ne yazık ki bizim şu an içinde yaşadığımız toplum nazara alınınca şu anki verilen cezalar çok yetersiz. Kendi şahsi fikrime göre suçlara verilen cezalar arttırılmalı ve bazı suçlar için idam cezası verilmelidir. Bu toplumumuza ne yarar sağlar bilmiyorum. Verilen idam cezaları caydırıcı olur mu ? Sanmıyorum. Fakat hiç değilse toplum işlenen yüz kızartıcı suçlar sonucunda insanların elini kolunu sallayarak gezdiğini görmeyince biraz olsun rahatlayabilirler.