Bir Şiir Yazdım

BİR ŞİİR YAZDIM

Ben sana bir şiir yazdım bir gece vakti
Damla damla göz yaşlarımda dökülen
Sonra oracıkta buluşmuşçasına içimdeki özlemlerle
Sana taparcasına hissettim seni
Sımsıcak kapkaranlık bir gecede
Titrercesine hıçkırıklar içinde,
Ne garip şeymiş ki
İlk defa anlamıştım şiirlerin zor oluşunu
Ve her yazdığım kelimede kelimelerin ıslak oluşunu

Ben bir mektup yazacaktım halbuki bu gece sana
Ama yazamadım yazamam da
Ve gözlerimde damla damla akan
Bir şiir sevdasıydı yüreğimdeki
Çünkü şiirler coşkun, göz yaşlarım coşkun, yüreğim coşkundu
Ve bir yamacın kıyısına çarpar ya akarsular
Göz yaşlarım yüreğime çarpıyordu öylece
Her çarptıkça da yok oluyordum
Sessiz ve yavaşça
Uçsuz bucaksız bir sevdanın ateşiyle
Savrulurcasına boşluklarda
Bu sefer tek başıma yapayalnız
Ama senden habersiz...

Sen hiç tanıyamayacaksın beni
Çünkü senin tanıdığın insanlar
Yürekleriyle kelimeler yazabilirler mi
Bir karıncayı incitmeden dokunabilirler mi
Bir güle bakarken bakışlarıyla onu okşayabilirler mi
Ve sevdasını yüreklerinden bir abide yapabilirler mi
Nerde öyle insanlar
İşte sen öyle birini tanıdın
Onu alıp işletip gün yüzüne çıkaracağına
Ne acı ki güneşte kurutmayı denedin
Ve unutma ki sevda yüklü yürekler
Hep tertemiz ak kalırlar
Yıllar bir bir geçse de
Her şeye inat dercesine
Bir kırmızı gül olurlar oracıkta
Deydiği yerleri al renklere boyarcasına..

İşte sen bu kalbi hiç tanıyamayacaksın
Tanısan inanırdın böyle duygu yüklü bir insanın
Bir insana asla kıyamayacağını
Ve içinde bir art niyet taşımayacağını
Çünkü sen benim gibi sevmedin
Tertemiz ama sevgileri el üstünde değil,
Yüreğinde taşıyana soramadın nedense
Çünkü sen bu değilsin ve olamazsın da
Ya bu düzende değişen sensin
Ya da duygularım hislerim değişmiştir,
Çünkü değişkenlik tek taraflı olamaz asla...
Unutma ki hiçbir düzende,
Sorgusuz yargılanmaz insanlar
Ve ben öyle yargılandım
Karşımda bir hakim,
Ve sağımda solumda yalancı şahitlerle
Unutma ki asla acımadım
Boğazıma atılacak ipe
Bir tek şeye acıdım
Beni tanıyamadan idam edilişime acıdım
Halbuki son dileğim sorulsaydı
Beni idama mahkum eden kişiyi dikin karşıma
Gözlerim gözlerine bakaraktan uğurlayın
Ve yüreğime çarpacak son damla yaşımı
İçinde hissedebilecekse dikin karşıma
Ama his bir duygu selidir
Her yüreğe nasip olmaz dolu dolu
Ve çağlayan ırmaklar misali...
Bu bir acımasız düzen işte
Lanet olsun bu düzene
Asıldım sorgusuz sualsiz
Ne Spartakusle Roma arenalarında
Ne de Mozambikte deşilmiş karınlarında alınan
Gün yüzü görmemiş bebelerle
Ben bir gecenin koynunda mahkum edilerek
Kelimeler boğazımda düğümlenircesine asıldım
Son kelimemde bile ismini dilimde asla düşürmeden
Bir kelime bile söyleyemedim
İnsanlara olan tiskintimden dolayı
Bir kelime söyleyebilseydim eğer
Geride kalmayacaktı asla gözlerim
Şu an arkama bakıp ta yandıklarıma...

Ben asla yanmadım ayrılığımıza
Çünkü sen bir insan kaybetmedin
Bir insanlık kaybettin asla ulaşamayacağın
Ulaşsan bile hep uzaklarda bakabileceğin
Ve sonsuzluklarda hep hayal edebileceğin
Bendeki beni hissettiremedim sana,
Şairler yufka yüreklidir be güzelim
İncitmek, kırmak, kıymak olamaz doğalarında
Çünkü şair berrak bir yürek demektir
Her şey bilmeden gelişir onlarda
Ve hatalar yanlışlar bilmeden doğar
Yüreklerindeki duyguları gizlercesine.

Sen bana karşı nasıl hatalar yapabileceksen
Ben de yapmışımdır belki yüzlerce hata
Ama ne yaptımsa sevgimden yaptım
Şaşkınlığım, kelimelerin boğazımda düğümlenmesi
Ve sana bir şeyler söyleyip te söyleyemediğim
Kimsenin bilmeyip te bildiğim
Bir tek şey vardı söyleyemedim
Ama asıl gerçek olanı söyleyemedim.
Sence tek kalan insanlar ne diyebilirler ki
Ne kadar söylesen boş
Ne kadar bağırsan sesin duyulmaz ki
Söylesem ki ne fayda, sen mi inanacaksın
İnanç insanin kendi yüreğidir
Karşıya güvensizlikten doğan bir şey değildir asla
Unutma ki ne yaptımsa sana olan sevgimden yaptım
Ama hiçbir zaman sana yalan söylemeden tabi ki
Sadece yüreğimin hissettikleriyle konuştum senle
Yalnız ne yaparsam da seni seveceğim için yapacağım
Ta ki bir gün sevgime inandığın güne kadar
Yada hiçbir zaman gelmeyeceğini bildiğim halde
Ömrümün ta sonbaharına kadar

Ben sevgilerde mutluluklarda bulmuştum seni
Her şey bir anda yıkılır ama zorla kazanılır
Unutma ki sen benim içimde hep zor olacaksın
Ve yok olmak yerine büyüyeceksin
Ta ki ömrümün sonuna kadar
Sana olan sevgim dün neyse
Bugünde aynı, yarın da aynı olacak
Ve sadece bunu ben hissedeceğim
Kalbimin derinliğinde hissedercesine acısını
Bin parça olmasını bile isteyeceğim
Senin sevginle büyüleniyor diye
Ve ben yine de seni unutmak istesem bile
Seni unutacak olan kalbimse eğer
Lanet olsun bu kalbe diyeceğim
Ve kalbimden nefret edeceğim
Ama ne olursa olsun senden asla
Bir gün bile kırgınlık duymayacağım
Ve seni görmediğim her güne
Lanet olsun diyeceğim
Ama yine de bin defa kahrolacağım
Ta ki bir gün kendi dilinle söyleyeceğin
Keşke o gece sana inansaydım
Sözünü duyana kadar.
Ve keşkeler geriye dönüşün habercisidir diyemeyiz
Bazen keşkeler bir yıkılan ömrün habercisi olurmuş
Bazen de mutlu sonla bitermiş
Ben bitsem de bir gün ansızın
Sana olan sevgim hep öyle kalacaktır
Ömrümde yasayabildiğim en son nefesime kadar...
Elveda güzel ve temiz insan
Elveda sana
Bu elveda içimdeki sevgiye değildir sadece sanadır
Ben tertemiz yüreğimi bırakaraktan gidiyorum
Hiç tanımadığım bilmediğim diyarlara
Geride kalan insanlardan tiskinerekten
Ben nefretimin olduğu yere gidiyorum
Hiçbir zaman gitmeyi düşünmeyip
Senin için gelecektim olmadı
Ama su an içimdeki sevgin için gidiyorum
Çünkü böyle insanlarla yaşamaya bir nokta koydum
Virgüllerin çok olduğu bu diyarda.........