Tam yargı davalarında temyiz sınırı

Her ne kadar 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 46. maddesinin birinci fıkrası ve bu fıkranın (b) bendine göre, konusu yüz bin (karar tarihinde yüz otuz yedi bin) Türk lirasını aşmayan tam yargı davalarında verilen kararlar temyiz edilemez ise de, 2577 sayılı kanunun 16/4 maddesine göre, dava değerinin artırılması hakkı kullanılmak suretiyle açılan bir davada, dava dilekçesinde belirtilen kısmi nitelikteki asgari tutarın "dava konusu" olarak kabul edilmesi ve temyiz/kesinlik sınırının buna göre belirlenmesi doğrumudur?

Talep arttırılmasına rağmen kesinlik sınırı ilk talep edilen tutara göre belirlenmişse yanlıştır.

Talep arttırılmamışsa, İYUK 31'deki HMK'ya yapılan atıfta dava türlerine (kısmi dava) bir atıf bulunmadığından ve idari yargıda dava türleri temelde iptal ve tam yargı olarak belirlendiğinden doğrudur.

Ayrıca 2019 yılı için sınır 144.000,00-TL dir.

2577 sayılı IYUK’da bu yönde bir açık düzenleme ve 6100 sayılı HMK’ya bu konuda açık bir atıf/gönderme yok ise de, 2577 sayılı İYUK. 46/b bendindeki kesinlik/temyiz sınırı ile ilgili hükmün, aynı kanunun 16/4 maddesinde düzenlenen dava değerinin artırılması hakkındaki düzenleme ile birlikte değerlendirilerek, dava dilekçesinde asgari bir miktar gösterilerek dava açılmış olması halinde, verilen kararın temyiz sınırının dava dilekçesindeki asgari miktara göre değil, dava konusunun tamamına göre belirlenmesi gerekir. Nitekim, adli yargı uygulamasında 6100 sayılı HMK’nın 362/2 maddesinde; “… alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, …. Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir…” denilmek suretiyle bu sorun yasa koyucu tarafından giderilmiştir. HMK'daki bu düzenlemede olduğu giibi, idari yargı alanında da temyiz sınırının bu şekilde belirlenmesi gerekir. Aksi yöndeki uygulama ile, uzun yıllar uğranılan hak kayıplarının önüne geçilmesi için 2577 sayılı kanunun 16/4 maddesi ile tanınan "dava değerini artırma/ıslah hakkı" kullanılamaz bir hale gelecektir.

HMK'dakine paralel bir düzenleme gerektiğine katılıyorum. Ancak İdari Yargı olaylara aşırı normatif bakar ve usule bağlılık çok katıdır.

İYUK 16. maddede "...nihai karar verilinceye kadar" ibaresi mevcut.
Bilirkişilerin hesapladığı zarar beklenen zararın altında kaldıysa bu durumda yine beklediği zarar tutarı kadar harç yatırıp talebini artırmalı ve bu şekilde temyiz sınırının üstüne çıkmalıdır.

Yargı hizmeti karşılığı alınan harcın, yargılama için harcanan emek ve masraf ile değil dava konusu değer üzerinden belirlenmesi gibi yanlış bir çıkış noktasından doğru bir yere varmak zaten mümkün değil.

Can bey, ilginize teşekkür ediyorum. Davanın bilirkişiye gönderilmeden reddedildiğini düşünürsek, değer artırma da yapılamıyor. Bu durumda, temyiz yolunu açık tutmak için dava dilekçesindeki miktarı sınırın üstünde, üstelik davanın bir kaç yıl süreceğini de gözeterek daha da üstünde belirtmek, vekalet ücretini de göze almak gerekecek. Bu durumda değer artırma hakkının pek bir yararı da olmayacak. Söylediklerinize aynen katılıyorum. Ancak bunun bir sorun olduğunu belirtmek istiyorum.