Ne Zaman Adam Oluruz?

Bir medya yöneticisi ve büyük bir kulübün eski ikinci başkanı olması sıfatıyla;
Stadyumun şeref tribününe (ki ,bu tabiri icad edenin diğer tribünlerde oturanlara özür borcu olduğunu düşünüyorum ) girenlerin -maç esnasında - viski bardağını, vali ve rakip takım yöneticilerinin kafasına atmamayı öğrendikleri zaman adam olacakları ümit olunur. (Fenerli'den taş sayılmazsa)

Adam olmaktan daha ileri bir aşama var. İnsan olmak.

Peki;
Ne zaman insan oluruz (olunur)?

Yensek de yenilsek de biz bugün ,
Sahadan İngilizleri ve bizimkileri kol kola çıkarken görürsek ve de seyircimiz her iki takımı da alkışlıyor ise ADAM MI olmuş,İNSAN MI olmuş oluruz.
Yoksa ,
Bu kriter mi olmaz?

Olmaz mıyız yani?

adam ve Adem'i birbirine karıştırmamayı , önce kendimize saygı duyup sonra başkalarından saygı beklemeyi , ve bir şairimizin dediği gibi "insan olmak zor zenaat.." olduğunu öğrendiğimiz gün insan olmayı başaracağız.Bu konuda ümitlerimi kaybetmek istemesemde etrafıma baktığımda ümitlerim ve umutlarım ağır yaralar alıyor.

Üstadım,
adam ve "Adem" birbirine karıştır tabi zira ikiside aynı şey. iki bardak suyu bir
sürahide karıştırmak gibi.
ayrıca adam ve insan da aynı şeyler;
yani iki yarım bardak su misali bir bardakta karıştırmak.
doğanın hiyerarşik yapısında doğa-devlet, baş-bakan insan..
sadece bakarsak cok insana bakarız ama insan göremeyiz..
"insan"..
nekkkadar güzel bir kelime..

bardaklar sürahiler ve karışan sular anlatımınız çok güzel de .. ah birde pırıl pırıl güzel bir su olsa , kirliliğin ve pisliiğin girmediği hiç bir yer ve madde kalmadı ne yazıkki.
Temiz günlere ulaşmak ümidiyle.

dileğinize katılıyorum ama sadece dilemekle olmuyor biliyorum. temiz kalan bir yer var, çünkü hiç dokunulmamış bir yer..
şu an sadece hayallerimizde
ama
kaybettiklerimizin gittiği yer diye kendimizi avuttuğumuz yerde,
mutlular ya hani orada;
unutmak için bahane
saflığımızı da oraya gönderdik
asla bizim olmayacak şeyleri sahiplendiğimiz gibi
bize ait olanlara sahip çıkmayı,
onları korumayı
öğrendiğimiz zaman..
adam oluruz

gelin şunu kabul edelim sadece hayıflanmaktan öteye gidemiyoruz,bu arada atı alan Üsküdarı geçti.Artık temiz kalmak için saçlar sıkı sıkı bağlanıyor (örtü ile)yoksa ben başka türlü anlam veremiyorum.Aksi olsa ayaklarını da örterlerdi...
bu durumda bizde temiz dünya ve insan olma ile insan oldurma çabalarını göstermediğimiz sürece işte böyle karşılıklı hayıflanırız ve bizden önce bizim için bunca savaş vermiş insanlara da birazcık ayıbetmiş oluruz.

bende katılıyorum aynı fikirdeyim..

Sınırlara -saygı-diyorum.
Söz söyleme,düşünceleri ifade edebilme,yaşam kriterlerine,inançlara,kişisel hak ve özgürlüklere,OLMASI GEREKEN SAYGI VE TÖLERANSı gösterebildiğimiz sürece toplum olarak genel bir huzur ve de MEDENİYET çizgisini yakalayabiliriz.

Her brey kendi sınırlarına riayet eder ve korursa,suç,ceza gibi ihtimaller de ortadan kalkar.
Bu medeniyeti algılayabildiğimiz zaman ADAM OLUNUR diyorum.

Nilgün/bursa.20.07.2006-14.10

"Her brey kendi sınırlarına riayet eder ve korursa,suç,ceza gibi ihtimaller de ortadan kalkar.
Bu medeniyeti algılayabildiğimiz zaman ADAM OLUNUR diyorum." diyor Sayın ÇAKICI.
Bu medeniyeti algılamaktan farklı olarak medeniyeti böyle algılamak gerekir gibi sanki."Medeniyim " diyenin neyi anlattığı, bunu duyanın da neyi algıladığı önemli tabi. Cezaların ortadan kalkması değil de suçların azalmasının adam olma sürecine ivme kazandıracağı kuşkusuz.
Lâkin; adam olmak çook uzun bir süreci gerektiriyor vesselam.

Birey olmak sınırları çizmek (göze) kulağa ne kadar hoş geliyor tabii ki kastettiğiniz anlamda. Ancak bu gün birey olduğumuz sadece verilen kimlik numaralarında kabul görürken , Nüfus Müdürlüklerinde artı ve eksi işlemlerin yapılmasına sonuçta iş yoğunluğuna sebebiyet veren varlıklar olarak kabul ediliyoruz. Nüfus kaydıyla başlayan silinmesi ile biten süreçte , birey olduğunuz kabul edilerek sizin hakkınızda yazılan kaydın hangisi size soruluyor veya olurunuz alınıyor ?. Kendileri için Yasa çıkarıp işlerini düzenleyenler mi bizi birey kabul edecek ? Kaldı ki önce kendimizi sorgulayalım biz kendimizi birey olarak kabul ediyor ve gereğini yapıyormuyuz ?.
Sınırları çizmeye gelince ; hangi sınır ?. Ülkenin sınırları değişirken boş boş bakarken kendi sınırlarımızı hangi bilgi , hangi bilinç , hangi anlayışla çizeceğiz ?

Geçen yıl tv.kanallarında flaş haber olmuş bir görüntü takıldı şu anda aklıma..,
Ukrayna uyruklu üç kadın ve yanlarında bir erkek arkadaşları kaldırımda yürürken Türk delikanlılar tarafından sözlü ve fiziki tacizlere maruz kalmışlardı ve bu görüntüler defalarca ekrana yansımıştı.
Yabancı uyruklu bu kadınların Türkiye ziyaretleri ticari amaçlı da olabilirdi ya da belki bir arkadaş ziyareti ve tarihi güzelliklerimize kültürel bir gezi de olabilirdi..
Kaldırımlarımızda ;ıslıkla ya da belden aşağı söz ve küfürlü cümlelerle,el ile fiziki dokunuş ve saldırılarla ve hatta gözle taciz etmeyecek kadar GENİŞ AÇIDAN VE GELİŞMİŞ BİR BEYİNLE misafir edebildiğimiz zaman yabancı konuklarımızı
bir kadın olarak yaşadığım toplumu gelişmiş sayabileceğimi zannediyorum.

Bunun için Eğitimin ve aile dokusunun çok büyük payı olduğununu düşünüyoırum.