Eve iş götürüyor musunuz?

Bir avukat adayı olarak çok merak ettiğim konulardan birisi bu. Yani THS'ye girişte yazıyor ya "cübbenizi giydiğiniz için teşekkürler" diye; eve giderken cübbenizi büronuzda mı bırakıyorsunuz yoksa gecenizde, gün içinde girdiğiniz davalar, aldığınız dosyalar, konuştuğunuz kişiler, mağdurlar, failler, borçlular, alacaklılar vs. etkili oluyor mu?


Şimdiden cevaplarınız için teşekkürler...

BAzen uyku tutmaz üstlendiğiniz bir davayla ilgili sağlam hukuki temel arama çabasına girersiniz ve hatta tereddütte kaldığınız bir konu kafanıza takıldığında gece bile yazıhaneye gidip o konudaki yargıtay kararına bakabilirsiniz. Tamamen einizdeki konuyla örtüşen ve szin lehinize olan bir içtihat yakaladığınızda rahat bir uyku çekersiniz

Sayın Oğuzhan Dayar

İŞ avukatın aklındadır; nereye gidilse o da gelir.

Avukat her yere iş götürür ama avukatı da çoğu yere iş götürür.

Armağan Bey'e katılmamak mümkün değil bazen rüyalarıma da giriyor.

Bu, tamamen karakterinize bağlıdır diye düşünüyorum. Ben evveliyatta çok farklı ve avukatlıkla alakasız işler de yaptım ve işim her zaman benimleydi. Hayattaki öncelikleriniz, önemsedikleriniz, umurunuzla alakalıdır sanırım.

Sevgili meslekdaş adayı arkadaşım;

Bu meslek öyle bir meslek ki sen istesende istemesende her zaman seninle,zira herşeyin süreli olduğu, yoğun bir iş yükü altında bulunacağın bir mesleğe adım atıyorsun.Eğer sen müvekkilerine karşı sorumluluğu tam anlamıyla yerine getirmeyi adet edinmişsen işini işyerinde bırakman mümkün olmuyor. Mesala benim eşim de avukat biz çoğu kez akşam evde işlerimizi konuşmamaya niyetleniyoruz ama seyrettiği bir haber, yada herhangi bir sohbetin içinde kendini bir anda iş konuşurken buluyorsun. Onun olmasa benim akşam eve yarına yetiştirmek üzere götürdüğüm bir dilekçe mutlaka oluyor.Uzun lafın kısası sen istesende istemesende kendini işin içinde buluyorsun.Ama öylede olsa ben bu mesleği seviyorum.

Sayın armağan beye katiliyorum

Evet, eve iş götürüyorum. Yanımda dosya olmasa, THS oluyor , yani hukuk, her zaman

İş olmadığı için eve iş götürmenin nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum...

Elimizde götürmesek de muhakkak zihnimizde götürüyoruz.

1- Eve iş götürürdüm ve tamamlamadan asla dönmezdim (hey gidi çömez yıllar hey )
2-Eve getirdiğim işi aynı istifle işyerine geri götürmeye başladım (hamallık )
3-işleri büroda bırakıp kişi ve olayları zihnimde taşıdım( )
4-Ne iş ne kişi ne de olay ! hepsini iş çıkışında arkamda bırakıyorum

Son yıllarda müvekkil sayımı teke indirdim de

Kolay gelsin

Avukatın çalışma yeri bürosudur, ancak unutulmamalıdırki en sakin ve telefon aramalarından uzak sessiz ve verimli çalışma ortamı neden insanın evi olmasın ben böyle bir ortamda daha verimli çalıştığımı düşünüyorum
Av.erhan damgacı

Eve iş götürmemek mümkün mü? Diyelim ki akşam üstü bir müvekkiliniz tel. açıyor; ve sizin hiç de hazırlıklı olmadığınız bir konudan bahsediyor ve yarın sabah bu konuda görüşmek üzere erken saatte büronuza geleceğinden sözediyor!. Böyle bir durumda konuya vakıf olabilmek için sadece büroda çalışırım; okurum... gibi bir lüksümüz yok diye düşünüyorum...

Yargıtay kararlarına SOMUT OLAY girdiği zaman eve iş götürmeğe gerek kalmayacak.. Şimdi kara kara kaplı kitapların altını üstüne getirmekle geçiyor ve bu yüzden önümüzdeki işleri bitirmeye zamanımız kalmıyor.Akşam okuduğumuz içtihadı sabah kalktığımızda unutmuşuz;çünkü somut olay es geçilerek soyut ifadelerle yayımlanmıştır o içtihat.Osmanlı arşivine ulaşmaktan daha kolay bir şekilde Yargıtay içtihatlarına ulaşabildiğimizde eve iş götürmeye gerek kalmayacak hatta hukuk yaratmaya bile zamanımız olacak kanaatindeyim.

Karakterim gereği sürekli işim aklımdadır. Hatta rüyamda bile çoğunlukla duruşmalar, hacizler görüyorum... Benim bu özelliğimin yanı sıra bir de annemin işverenim olduğu düşünülürse... Akşam yemekleri sonrası TV zaplarken rapor isteyen anneme dosyalarla ilgili bilgi vermem kaçınılmazdır Sanırım sadece eve değil, gittiğim her yere götürüyorum işimi

sn.ecesaka; annenizin aynı zamanda işvereniniz olması bende daha önce hiç düşünmediğim duygular yarattı.

Annemle bir de işçi işveren ilişkisi yaşamadığım için kendimi çok şanslı hissettim.

Konu başlığı ile ilgili değil yorumum ama geçemedim.

Saygılarımla...

Bazen, genelde, işe ev götürüyorum.

Önceleri yoğunluktan elime ne geçerse (verilmiş sözlerin arkasında durabilmek için) eve götürüyordum. Artık çözümsüzlük sinyali veren, uygulamasını bulumadığım, yada anlayıp olması gerektiğini anlatamadığım dosyaları yükleniyorum. Bazen kopyalayıp bir örneğini de evde bulunduruyorum.

Rahat uyuyabilmek ve sosyal aktivitemi normale çevirebilmek için. Beni yoran çözümsüzlük...

Evet işim düşüncelerimle birlikte benimle sadece eve değil her yere geliyor.
Hatta bir bakıyorum, bir telefonla ya da aklına takılanı sormak isteyen bir tanıdıkla kapıya gelivermiş!

götürmemeye çalışıyordum ama mümkün olmadığını gördüm.maalesef nerdeyse misafirliğide götürecem.ama bu çok işim olduğu için değil avukatlıkta yeni olduğum için

Eve iş götürmüyorum. Ama iş beni evden götürüyor. 'Neslihan hanım, falanca polis merkezine gider misiniz ? Hay hay efendim...' diyoloğunda bir iş bu malumunuz. Seve seve gidiyorum.

kimileri işin çok olduğunda
kmileri de yokluğundan yakınmış
anlamadığım doğrusu
sanki avukatlık bir pazar ve
rekabet var :S ilerisini
düşününce içim kararıyor...

gündüz araştırılması gereken çalışmaları yapmak mümkün değil;ya telefon yada biri giderken diğeri gelen görüşmeciler olur,zorunlu olarak geceleri eve iş gider,tatil günleri büroya gelinir....hayat böyle sürer gider

Bugün pazar, saat 21.50 rahat edemedim, saat 15.00' den beri ofisteyim ve çalışıyorum. Olmuyor işte insanın aklından çıkmıyor. Arada THS molası veriliyor. Ama şu bir gerçekki Sayın Konyalı' nın söylediği gibi iş avukatın aklında, bir gün sokakta yürürken günlerdir aklıma takılan soruyu çözdüğümde tek başıma gülerken insanların bana bakışını hiç unutmayacağım

Günlerden Pazar... Bütün gün evdeydim, normal koşullarda bir Pazar olsa idi dinlenmiş ve kafamı boşaltmış olmam gerekirdi ancak öyle olmadı. Bugün kendime söz vermiştim; bugünü tam bir Pazar gibi yaşamak için. Yani ne bileyim! Serilip yatmak, televizyon izlemek gibi masum Pazar günü planlarım vardı. Uzunca bir süre işe bulaşmamak için kendimle cebelleştim fakat en sonunda dayanamayıp saat 14:00 itibariyle çalışmaya başladım. Kafamı tam anlamıyla kaldırdığımda ise saat 21:30 olmuştu.
Eve bilfiil iş getirdiğim günler oluyor; onun dışında da çoğu zaman, özellikle de sıkıntılı ve çetrefilli dava dosyalarımla ilgili kafamda düşünceler dönüp durur. Bu şekilde devam edersem, 35 yaşıma geldiğimde 55 gösterebileceğimden korkuyorum Böyle olmasını istemezdim, bu benim tercihim sayılmaz, kişilik/yapı meselesi. Bunu üzerimden atabilmek adına, kendimi bu konuda değiştirmek adına hala her gün çaba sarf ediyorum. Kim bilir belki de bir gün bunu başarabilirim... Kendim gibi olmayan insanlara da imrenerek baktığımı itiraf etmeliyim.

Eve işi çantamda olmasa da kafamda götürdüğümü ( aslında hiç onaylamasam da) kabul etmeliyim. Sırf tatil günü huzurum bozulmasın acelesi de yok diye işi unutmaya uğraştığımı, ama sonra dayanamayıp büroya gittiğimi, ya da bilgisayarın başına geçip Yargıtay kararı taradığımı bilirim. Belki bu benim çok ince eleyip sık dokuyan, ayrıntıcı kişiliğimin bir dezevantajıdır diye düşünürken, meslektaşlarımın da aynı şeyi yaşıyor olması içime biraz su serpti

elimden geldikçe büroda halletmeye çalışıyorum ama bazen eve getirip incelediğim dosyalarda oluyor. stajım boyunca eve iş götürecek gibi de gözüküyor.