Feragat edilen ilk boşanmadan sonra kesinleşme olmadan TMK.166/son hükmünden yararlanabilir mi?

Herkese merhaba,
İlk açılan boşanma davası, davacının feragatı nedeniyle reddediliyor. Ancak kararı tebliğe vermedikleri için kesinleşme yok.
Aradan geçen 5 seneden sonra, ilk davanın davalısı tarafından boşanma davası açılıyor. Bu arada bu süre zarfında taraflar bir araya gelmemişlerdir.
İlk davanın kararı kesinleştirilmediği için, ikinci dava evlilik birliğinin temelinden sarsılması (genel boşanma sebebine dayalı) olarak açılmıştır. Ancak feragat kesin hüküm sonuçlarını doğurduğundan, aslında buradaki kesinleşme sadece şekli anlamdaki bir kesinleşmedir. Yoksa, ilk davanın davacısının feragat beyanıyla kesin hüküm sonuçları doğmuştur.
Feragatin bu hukuki niteliği gereği, derdest bulunan 2.boşanma davasında dava konusunu ıslah yoluyla TMK.166/son hükmüne dönüştürme imkanı var mıdır? Yani eşler ilk boşanmadan sonra 3 yıl bir araya gelmedikleri için, 166/son hükmünden yararlanabilirler mi?
Görüş ve deneyimlerini paylaşacak meslektaşlara şimdiden teşekkür ederim.

Sayın meslektaşım, her ne kadar feragat beyanıyla kesin hükmün sonuçlarını doğursa da ilk dava kesinleşmeden açılan ikinci boşanma Davasında fiili ayrılık nedenine dayalı boşanma davasından hüküm kurulamayacaktir..

Benim görüşüm, ilk davanın davacının feragati ile neticelenmesinde "feragat nedeniyle karar verilmesine yer olmadığı" şeklinde karar verilmiş olması gerektiği yönünde. Dolayısıyla bu davada verilen karar ret kararı olmayacağından ve TMK m. 166 davanın reddine ilişkin kararın kesinleşmesinden itibaren 3 yıl geçmesinden söz ettiğinden olayınızda bu maddenin ilgili fıkrasının uygulama alanı bulamayacağını düşünüyorum.

Karar kesinleşmediği için olmaz. İkinci dava doğru açılmış.

Davadan feragat tek yönlü bir irade açıklamasıdır; iradenin açıklandığı anda kesin bir hükmün bütün sonuçları kendiliğinden meydana gelir.(istisnaları vardır mesela hizmet tespiti davaları gibi)Bu sebeple davanızı ıslah edebilirisniz.

Sayın meslektaşlarım, 3'e karşı 1 görüş karşısında ıslah edip etmemek konusunda kararsız kaldım. Konuyla ilgili bir yargı kararı bulabilseydim işimiz kolaylaşacak ancak araştırmalarıma rağmen bulamadım. Örnek karar konusunda da meslektaşların yardımını bekliyorum.

İnceleyiniz:

http://www.turkhukuksitesi.com/serh.php?did=12413

http://www.turkhukuksitesi.com/serh.php?did=16438

Saygılar

Kocanın açtığı ilk boşanma davası reddedilmiş ve hükmün kesinleşmesinin üzerinden 3(üç) yıl geçmiştir.Her ne kadar davalı tanığı, eşlerin 304 gün beraber kaldığını ifade etmişse de, bu beraberlik evlilik birliğini" yeniden kurulduğu şeklinde yorumlanamaz. Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddesinin aradığı koşullar oluşmuştur. Davacı kocanın, davasının kabulüne karar vermek gerekir.

(Karar Tarihi : 30.05.2005)

Taraflar arasındaki davanın birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm duruşmalı olarak temyiz edilmişse de duruşma masrafı yatırılmadığından duruşma isteğinin reddine karar verildikten sonra evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

1-Davacı duruşma isteğinde bulunmuş ise de; duruşma giderlerini yatırmadığından bu isteğin reddi gerektiği sonucuna varılmıştır.

2- Davacı temyizinin incelenmesine gelince;

Davacı kocanın açmış olduğu boşanma davası reddedilmiş hüküm 3.12.1999 tarihinde kesinleşmiştir. Bu dava 9.12.2002 tarihinde açıldığı anlaşılmıştır. Dinlenen davacı tanıkları tarafların bir araya gelmediklerini beyan etmişlerdir. Davalı tanığı Ü.'ın 2001 yılı Şubat ayında eşlerin 304 gün beraber kaldığını ifade etmişse de bu beraberlik evlilik birliğinin yeniden kurulduğu şeklinde yorumlanamaz. Türk Medeni Kanununun 166/son maddesinin aradığı koşullar oluşmuştur. Davacı kocanın davasının kabulüne karar vermek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.

KARAR : Temyiz edilen hükmün 2. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliği ile karar verildi. 30.05.2005

İlgili Mevzuat Hükmü : Türk Medeni Kanunu MADDE 166 :Evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerden her biri boşanma davası açabilir.

Yukarıdaki fıkrada belirtilen hallerde, davacının kusuru daha ağır ise, davalının açılan davaya itiraz hakkı vardır. Bununla beraber bu itiraz, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamışsa boşanmaya karar verilebilir.

Evlilik en az bir yıl sürmüş ise, eşlerin birlikte başvurması ya da bir eşin diğerinin davasını kabul etmesi halinde, evlilik birliği temelinden sarsılmış sayılır. Bu halde boşanma kararı verilebilmesi için, hakimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmesi ve boşanmanın mali sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması şarttır. Hakim, tarafların ve çocukların menfaatlerini göz önünde tutarak bu anlaşmada gerekli gördüğü değişiklikleri yapabilir. Bu değişikliklerin taraflarca da kabulü halinde boşanmaya hükmolunur. Bu halde tarafların ikrarlarının hakimi bağlamayacağı hükmü uygulanmaz.

Boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten başlayarak üç yıl geçmesi halinde, her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamışsa evlilik birliği temelden sarsılmış sayılır ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanmaya karar verilir.

MK 166/ son açık olarak, açılmış ve reddedilmiş boşanma davasında, kararın kesinleştiği tarihten başlayarak 3 yıl geçmesi halinde demektedir.

Sizin olayınızda kesinleşme gerçekleşmediğinden, kanunun aradığı 3 yıllık süre işlemeye başlamamıştır. Bu nedenlerle, dava konusunu ıslah etmeye gerek yoktur.

T.C.
Y A R G I T A Y
Hukuk Genel Kurulu
Sayı:

E.91/2-550
K.91/631
T.11.12.1991

Özet avacının feragat anında dava nihayete erer ve kesin hükmün
sonuçlarını doğurur. Boşanma isteğinde bulunan taraflar arasında bu tarihten
itibaren artık derdest bir davanın varlığından söz edilemez.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp
düşünüldü.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama
sonunda Elazığ Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen
l3.ll.l990 gün ve l990/l50-316 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili
tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin l9.2.l99l gün ve
l2890-2975 sayılı ilamı ile (...l Davadan feragat kesin hükmün sonuçlarını
doğurur. (HUMK. m. 95) Bu iradenin açıklandığı anda tüm sonuçlarıyla birlikte
dava ortadan kalkar. Artık derdest bir davanın varlığından söz edilemez. Bu
açık kurala rağmen mahkemenin feragat sebebiyle red edilen l984/l7l sayılı
boşanma davasının derdest olduğunu tartışıp ve sonuç olarak davalının eşinden
ayrı yaşamada haklı olduğunu kabul edip davayı reddetmesi isabetsizdir.
2- İhtarın hukuki sonuç doğurabilmesi için davet edilen evin ihtar
istek tarihinden iki ay öncesinden hazırlanması gerekir. Bir kısım tanıklar
konutun l988 yılı yaz başında hazırlandığını beyan etmişlersede, açık bir
tarihten sözetmemişlerdir. Davanın özelliği itibariyle kocanın evden
ayrıldığı günün bilinmesine ve ayrıca müşterek konutun hazırlandığı tarihin
tesbitine ihtiyaç vardır. Bu durumda mahkemece yapılacak iş, tanıkları
yeniden dinleyip, davacının evden ayrıldığı gün ile müşterek konutun
hazırlandığı tarihi açık biçimde tesbit etmek ve hasıl olacak sonuca göre bir
karar vermekten ibarettir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri
çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda
direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davacı vekili.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz
edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği
görüşüldü.
Kuşkusuz Medeni Kanunun l62/2. maddesi uyarınca, boşanma veya ayrılık
davası açılmış olması eşlere ayrı yaşamak, başka bir ifade ile birlik dışında
kalmak hakkını verir. Bu durumda hukuksal sonucu olarak aynı kanunun l32.
maddesine dayanılarak birlik dışında kalan eşe ihtar gönderilemez ve
hazırlanan eve davet yapılamaz. Yapılmış ise ihtar geçersizdir. Hakim
24.6.l957 tarihli ve l0/l sayılı içtihadı birleştirme kararı uyarınca bu yönü
doğrudan araştırmakla yükümlüdür.
Olayımızda ise, l3.6.l988 tarihli dilekçesiyle eşi davalıyı evine
davet eden kocanın, daha önce açtığı boşanma davası 26.6.l984 tarihinde vaki
feragat sebebiyle reddedilmiş fakat söz konusu karar tebliğe
çıkarılamamıştır.
Davada Özel Daire ile yerel mahkeme arasında uyuşmazlık oluşturan
husus, önceki boşanma davasının feragat nedeniyle reddine ilişkin verilen ve
tebliğe çıkarılmayan kararın kesinleşmiş sayılıp sayılmayacağı, dolayısıyla
önceki davanın derdest olup olmadığı yeni davalı kadının l984 yılından bu
yana Medeni Kanunun l62/2. maddesine dayanarak evlilik birliği dışında
yaşamakta haklı bulunup bulunamadığıdır. Öyle ise Hukuk Usulü Muhakemeleri
Kanununun 95/l. maddesinde öngörülen "feragat ve kabul kati bir hükmün hukuki
neticelerini hasıl eder." ifadesinden ne anlaşılması gerektiği ve anılan
maddenin hukuksal yorumu öncelik ve önem kazanmaktadır.
Bilindiği gibi görülmekte olan bir davayı sona erdirmek amacına dayalı
feragat, taraflardan birinin netice talebinden vazgeçmesi olup, geçerliliği
karşı tarafın muvafakatına bağlı değildir. Çünkü feragat tesirlerini ve
sonuçlarını onu yapan tarafın tek yönlü irade beyanı ile doğurur. İşte bu
yöndendir ki l086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun bazı maddelerini
değiştiren 2394 sayılı kanuna ait tasarının Bakanlar Kurulunda görüşülmesi
sırasında "feragat ve kabulun doğmasının karşı tarafın kabulüne bağlı
olmadığı" gerekçesiyle tasarıda mevcut feragat veya kabul dilekçesinin karşı
tarafa tebliği hususu madde metninden çıkarılmış ve ilgili 93. madde bu şekli
ile kabul edilerek kanunlaşmıştır.
Bütün bu genel açıklamalardan sonra direnmenin asıl konusunu oluşturan
HUMK.nun 95. maddesindeki kat'i (kesin) hüküm kavramının kapsamı ve
niteliğinin belirlenmesine gelecek olursak, aynı kanunun 237. maddesinde
kesin hükmün tamamının yazılmadığı ve fakat kesin hükmün varlığı için gerekli
koşulların sayılmakla yetinildiği tartışmasızdır. Diğer taraftan doktrinde
kesin hüküm, maddi anlamda ve şekli anlamda kesinlik olarak ikili bir ayrıma
tabi tutulduğuda bilinmektedir.
Şekli anlamda kesinlik bir mahkeme kararının karşı kanun yollarına
başvurmamızın mümkün olmadığı anlamını taşır. Daha doğrusu şekli kesinleşmiş
bir karara karşı kanun yolları kapalıdır. Maddi anlamda kesinlik ise mahkeme
kararlarına tanınan kanuni gerçeklik özelliğini yansıtır. Çünkü kesinleşmiş
bir karar yargısal bir gerçeği yansıttığı için söz konusu karar artık hiçbir
yerde (hiçbir yargı organında) ve hiç bir biçimde yeni bir tartışma konusu
yapılamaz. Nitekim Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının yasanın ve yürütme
organları ile idarenin mahkeme kararlarına uyan zorunluluğunu düzenleyen l38.
maddesine temel alınan düşünce de, bu ilkenin doğal sonucunu oluşturmaktadır.
Dolayısıyla kesin hüküm ancak mahkeme kararlarına tanınmış bir yargısal
gerçektir. Oysa feragat ile sonuçlanan davalarda bir mahkeme kararı (işlemi)
söz konusu olmadığından ve dava doğrudan doğruya tek yanlı taraf iradesiyle
(taraf işlemiyle) sona erdiğinden HUMK.nun 95. maddesinde sözü edilen
kesinlik sadece ve tamamen şekli anlamda bir kesinliktir.
Bu konuda çeşitli bilimsel eserlerde ve makalelerde incelenen ve Türk
Hukuk doktrinini oluşturan başkan görüşü ana başlıklarıyla ve Özet olarak
aşağıdaki şekilde açıklamak uygun olacaktır.
Feragat, asıl uyuşmazlığı çözümleyen bir mahkeme kararına eşdeğerde
kabul edilemeyeceği ve taraf işlemlerine birer kanuni gerçek olmak özelliği
tanınamıyacağı için gerek maddeten ve gerekse ... kesinliğe uygun olmamakla
birlikte, usul ekonomisi açısından şekli anlamda kesin hüküm sadece hukuki
sonuçlarını doğururlar. Dolayısıyla feragat ile biten davalar temyiz
edilemezler.
Feragat aleyhine temyiz yoluna gidilmesinin ise ne mantıklı bir yönü
ve nede temyiz eden açısından hukuki yararı vardır. Çünkü tek yanlı bir irade
beyanı olan tesir ve sonuclarını karşı tarafın onayına gerek olmadan meydana
getiren feragat ile ilgili olarak mahkemenin verdiği davanın reddine ilişkin
karar, gerçek anlamda bir karar (mahkeme hükmü) olmayıp yalnızca davadan
feragat edilmesi (vazgeçilmesi) nedeniyle davanın sona erdiğini tesbit
etmekten ibarettir.
Nitekim HUMK. 237 maddesini karşılayan kaynak kanunun 211. maddesinde
Almanca (materielle rechteraft) anlamına gelen (L'asterite de le Shose juges)
yani "maddi kesin hüküm" (kaziyei muhakeme) terimleri kullanıldığı halde
olayımızla ilgili HUMK.nun 95 maddesini karşılayan 89. maddesinde almancada
(yercel Nachtaraft) denilen ve Fransızcada da (asterite farmelle de la chose
jugce) veya (force de chose jugca) karşılığı olan ("JUGENENT DEFİNİTİ"
deyiminin kullanılması (Prof. Dr. Ergün Önen- feragat ve kabul kesin hüküm
teşkil etmez. Ankara Barosu Dergisi l976/l. s. 35) bu düşünceyi açık ve kesin
olarak doğrulamaktadır. Feragat ile ilgili olarak Türk Hukuk Doktrininin
yukarıda ana başlıklarıyla özetlenmesine çalışılan düşüncelerine rağmen
uygulamada daha ılımlı bir yolun takip edilmesi ve mahkemelerin feragat
sebebiyle davanın sona erdiğine ilişkin kararlarının, temyiz kabiliyeti
olduğu kabul edilerek Yargıtayca incelenmesi; bu kararların maddi anlamda
kesinlik taşımadığı gerçeğini değiştiremez ve feragatın feragat tarihinde
kesin bir hüküm hukuksal sonuçlarını doğuramayacağı biçiminde yorumlanamaz.
Daha uygun bir ifade ile aslında feragat tarihinde kesin bir hükmün hukuksal
sonuçlarını doğurmuş olan "feragat nedeniyle davanın reddine ilişkin kararın
temyiz edilip edilmemesi ve edilmiş ise gerçekleşen Yargıtay incelemesi,
kesinleşme tarihini değiştirmez. Çünkü şekli anlamında kesinleşme mahkemece
hangi tarihte karar verilmiş yada yargıtayca hangi tarihte kanun yolu
denetimi yapılmış olursa olsun feragat tarihinde (anında) hukuksal
sonuçlarını ortaya koymuştur. Bu durumda ise önceki davada gerçekleşen
feragat anından (tarihinden) itibaren davalı eş medeni kanunun l62/2.
maddesinden kaynaklanan birlik dışında ayrı yaşama hakkına sahip olmadığından
yapılan ihtar geçerli olup önceki davada verilen karar tebliğe çıkarılamamış
olsa bile o dava artık yerel mahkemenin benimsediği biçimiyle derdest bir
dava olarak kabul edilemez.
Diğer taraftan ihtarın hukuksal sonuç doğurabilmesi için davet edilen
evin Medeni Kanunun l38 maddesi uyarınca istek tarihinden iki ay öncesinden
hazırlanmış olması gerekir. Dosya kapsamına, mevcut delillere ve özellikle
tanık anlatımlarına göre davete konu evin hangi tarihte hazırlandığı
kesinlikle anlaşılmamaktadır. Öyle ise bu yönün tanıklar yeniden dinlenmek
suretiyle araştırılmamasına yönelik özel dairenin ikinci bozma sebebi de yasa
ve usul hükümlerine uygun bulunmaktadır.
Açıklanan bütün bu düşüncelerle Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen
Özel Daire bozma kararına yazılması gerekirken önceki kararda direnilmesi
usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme
kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun
429 maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri
verilmesine ll.l2.l99l gününde karar verildi.

Birinci Başkan vek. 16.H.D.Başk. 9.H.D.Başk. 12.H.D.Başk.

11.H.D.Başk. 15.H.D.Başk. 10.H.D.Başk. 6.H.D.Başk.

7.H.D.Başk. 15.H.D.Başk.V. M.Demirtürk N.K.Yalçınkaya
H.Örmeci M.Altay

H.H.Fadıllıoğlu Ç.Aşçıoğlu Y.Yılbaş

T.C. YARGITAY
2.Hukuk Dairesi

Esas: 2008/2383
Karar: 2008/3409
Karar Tarihi: 13.03.2008

BOŞANMA DAVASI - DAVANIN ÖNCEKİ DAVADAKİ FERAGAT TARİHİNDEN İTİBAREN ÜÇ YILLIK SÜRE GEÇTİKTEN SONRA AÇILMIŞ OLMASI - FERAGATTEN SONRA TARAFLARIN BİR ARAYA GELMEMESİ - BOŞANMA KARARI VERİLMESİ GEREĞİ

ÖZET: Dava, 17.03.2006 tarihinde açılmıştır. Önceki davadaki feragat tarihinden itibaren üç yıllık süre geçmiştir. Feragatten sonra tarafların bir araya gelmedikleri, ortak hayatın yeniden kurulmadığı anlaşılmaktadır. Yasanın aradığı koşullar oluşmuştur.

(4721 S. K. m. 166) (1086 S. K. m. 95)

Dava: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda, mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü.

Karar: Davalı koca 02.12.1998 tarihinde boşanma davası açmış, 07.09.1999 tarihinde feragat etmiş, dava feragat sebebiyle reddedilmiştir. Feragat kendiliğinden bu iradenin mahkemeye ulaştığı ve açıklandığı tarihte kesin bir hükmün hukuki sonuçlarını doğurur (HUMK m. 95). Feragat üzerine verilen kararın şeklen kesinleşmesinin beklenmesine gerek yoktur. Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddeye dayalı bu dava ise, 17.03.2006 tarihinde açılmıştır. Önceki davadaki feragat tarihinden itibaren 3 yıllık süre geçmiştir. Toplanan delillerden, feragatten sonra tarafların bir araya gelmedikleri, ortak hayatın yeniden kurulmadığı anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddesi koşulları oluşmuştur. Gerçekleşen bu durum karşısında boşanmaya karar verilmesi gerekirken, davanın reddi doğru görülmemiştir.

Sonuç: Hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 13.03.2008 tarihinde oybirliği ile karar verildi. (¤¤)

Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı

Araştırmalar sonucu olayla örtüşen böyle bir karar buldum, inşallah işimizi kolaylaştırır.

T.C YARGITAY
2.Hukuk Dairesi
Esas: 2012 / 21388
Karar: 2013 / 7871
Karar Tarihi: 21.03.2013

ÖZET: Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalı kocanın ailesinin, davacı kadını telefonla başka erkeklerle konuşmak suretiyle güven sarsıcı davranışla itham ettikleri, kocanın buna karşı kayıtsız kaldığı gibi eşini götürmek için gelen ve olayları kendisine telefonla aktaran kayınpederine de <bir şey olmaz siz rahat ailesiniz karımı rahat bırakırsınız> dediği anlaşılmaktadır. Bu sözler davacı kadının kişilik haklarına saldırı niteliğindedir. O halde davacı kadın yararına Türk Medeni Kanununun maddesi uyarınca uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, reddi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
(4721 S. K. m. 166, 174)

Dava: Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davalarının birleştirilerek davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-davalı kadın tarafından; manevi tazminat talebinin reddi, davalı-davacı koca tarafından ise; kusur belirlemesi, kadın lehine hükmedilen nafakalar ve tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

Karar: 1- Davalı-davacı (koca), davacı-davalı (kadın)ın açmış olduğu boşanma davasına karşı verdiği 17.3.2010 tarihli cevap dilekçesi ile Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesine dayalı olarak karşı boşanma davası ikame etmiş ve bu davasına ilişkin harcını da yatırmıştır. Davalı-davacı kocanın harcı verilerek açılmış bulunan bu karşı davası hakkında bir karar verilmemiş olması usul ve yasaya aykırı olduğu gibi yine bu dava ile birleştirilen, davalı-davacı kocanın Türk Medeni Kanununun 166/son maddesine dayalı 15.6.2010 tarihli boşanma davasında üç yıllık fiili ayrılık süresinin kesin hükmün sonuçlarını doğuran 12.6.2007 tarihli feragatten itibaren hesaplanması gerektiği halde, şekli kesinleşme tarihi olan 14.9.2007 tarihinden itibaren hesaplanması ve buna bağlı olarak da süresinde açılmış bulunan fiili ayrılık sebebine dayalı boşanma davasının kabulü yerine 3 yıllık fiili ayrılık süresinin dolmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı ise de bu hususlar temyiz konusu yapılmadığından bozma nedeni yapılmamış yanlışlığa işaret edilmekle yetinilmiştir.

2- Temyiz sebeplerine hasren yapılan inceleme neticesinde;

a- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kocanın tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

b- Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalı-davacı kocanın ailesinin, davacı-davalı kadını telefonla başka erkeklerle konuşmak suretiyle güven sarsıcı davranışla itham ettikleri, kocanın buna karşı kayıtsız kaldığı gibi eşini götürmek için gelen ve olayları kendisine telefonla aktaran kayınpederine de <bir şey olmaz siz rahat ailesiniz karımı rahat bırakırsınız> dediği anlaşılmaktadır. Bu sözler davacı-davalı kadının kişilik haklarına saldırı niteliğindedir. O halde davacı-davalı kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi uyarınca uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, reddi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.

Sonuç: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2/b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın M.'e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 103.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran C.'a geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliği ile karar verildi. 21.03.2013.

Sayın üye isikdemirin paylaştığı karar:
T.C.
YARGITAY
2. HUKUK DAİRESİ

Esas No. : 2008/2383
Karar No. : 2008/3409
Karar Tarihi : 13.03.2008

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda, mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü.

Davalı koca 02.12.1998 tarihinde boşanma davası açmış, 07.09.1999 tarihinde feragat etmiş, dava feragat sebebiyle reddedilmiştir. Feragat kendiliğinden bu iradenin mahkemeye ulaştığı ve açıklandığı tarihte kesin bir hükmün hukuki sonuçlarını doğurur (HUMK m. 95). Feragat üzerine verilen kararın şeklen kesinleşmesinin beklenmesine gerek yoktur. Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddeye dayalı bu dava ise, 17.03.2006 tarihinde açılmıştır. Önceki davadaki feragat tarihinden itibaren 3 yıllık süre geçmiştir. Toplanan delillerden, feragatten sonra tarafların bir araya gelmedikleri, ortak hayatın yeniden kurulmadığı anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddesi koşulları oluşmuştur. Gerçekleşen bu durum karşısında boşanmaya karar verilmesi gerekirken, davanın reddi doğru görülmemiştir.

Hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 13.03.2008 tarihinde oybirliği ile karar verildi.