Bir Uçurumdur Hayat

Hayat, Avrupa semalarında Kanaryanın Kartalın üzerinden pike yapmasıdır.
(Ve tebrikleri kabul etmektir.
Teşekkürler centilmen karakartal.)

Hayat, İNTERnatıonal bir maçın hiç bitmemesini istemektir bazen...90 dakika az geldi bana...

Hayat bazen kazanılması çok zor görünen bir milli piyango biletidir.Ama hiç ummadığınızda bir bakarsınız büyük ikramiye çıkmış bir de bakarsınız amorti

kardelen gibi olabilmektir hayat...Tüm zorluklara rağmen yeniden herşeye gülümsemektir...

Hayat oldukça zorlu,ama asla yapımı keşfedilemeyen,rengarenk bir sudoku olsa gerek....Ama galiba koyu renkler barındırmasına rağmen asla siyah değil!!Neçok açık nede çok koyu benim renk kavramımın içinde....Ne istediğini tamolarak alabilirsin nede senin ümidini tam olarak yıkmaz hep bir açık kapı vardır. Ya hep ya hiç kavramı ;bu "rengarenk" ama "birokadar koyu" sudokuda mevcut deği kil!!
Belki de ençok bu acıtır insanı.Düşünsenize ne istediğinizi elde edebiliyorsunuz nede bırakılan açık kapı yüzünden ondan ümidi kesebiliyorsunuz...Nekadar tuhafsın yaaaaaaaaaaa...........

sudoku oynanması zor olan bir oyundur kişiye göre.. Oyunu iyi bilmeyenler bir gün bi yerde takılır ...Eğer hayatı bi sudoku oyunu kabul edersek yenilmeyi zorlanmayıda göze almalıyız..Hayat her zaman gülümsemez ki insana zaten hep gülümsede bence o '' HAYAT '' olmaz..Buna bence diyorum...

Hayat kendını neye layık gorursen o ımıs anladım...

Alıntı: Yazan eda yakmaz Hayat kendını neye layık gorursen o ımıs anladım...

GERÇEKTEN ÖYLEYMİŞ...

Hayat sağ olmaktır. Ölü olmamaktır. Hayatta isek no problem. ( Tabi şimdiki algılayışıma göre diyorum )

HAyat değer bilmektir.Anlamaktır kaybedilince ve yaşamaktır düşüncesizce.VArken bilmessiniz değeri zaten sizindir.YA yok olursa...Hiç düşünmezsiniz elinizden uçup gidebileceğini.

Kanadı kırık bir serçeyi alırsınız.Onu seversiniz,büyütürsünüz...Uçmayı öğretmeye sıra gelir.Unutursunuz kırılgan olduğunu.Önce elinizden havaya fırlatırsınız,düşmeye başlayınca koşar yakalarsınız.Korkarsınız canının yanmasından.İki,üç,dört... Derken sabrınız tükenir-siz öyle sanırsınız-kızar ayağınızın tersiyle itersiniz,düşmeye başladığında ise artık uçmayı öğrenmeli der ve koşmassınız peşinden ve korkmassınız canının yanmasından.

Düşüp de ahhh ettiğinde sızlar yüreciğinizin ince telleri,pişman olursunuz,ağlarsınız ama o kadar uzağa düşer ki sizden koşup da onu sarmalayıncaya kadar binbir senaryo geçer kalbinizden.

Bulmak zor kaybetmek kolay.Can vermek zor can almak kolay.Hayat zor ama yaşamak kolay...

Değerini bilmeli,yitirmemelisiniz...

Saklı hayatların içinden çıkardım seni kendi ellerimle.Hamurunu ben yaptım ben şekil verdim sana.MAyan sağlam,ellerim maharetli.Öyle güzel bir eser yarattım ki bu hayatta.İnanmazsan gel seyret...Huzur verecek sana.

Yaşadıkça anlıyorum hatalarımı ve günahlarımı,pişmanlıklarım olsa da belimi bükmüyor artık.Korkmuyorum da hiç birşeyden.Öyle bir güç var ki kanatlarımda.Tüm dünyayı uçarak geçerim sen varken sırtımda.ZAferler kazanıyorum geçen günlerde.Ödüllerim de oluyor cezalarım da .En çok senden kalanlar çoşturuyor yüreğimi ve en çok sana açılan kapılara daha hızlı koşuyorum.Açıyorum kapıyorum,açıyorum kapıyorum....Neden se sen varken ben hiç yorulmuyorum...

zor dediğin pek çok şeyin üstesinden gelecek hayat.Öyle zalim ki senin yenikliğini bile kıskanır.Tersinin senin cezan olduğunu düşünür.Sen umutsuzlaştıkça o daha çok kahrol diye umut verir sana.Sen yıkıldıkça ayağının altına destek koyar yüksel ki düşersen en sertinden olsun.Yıkıntıların,yılgınlıkların,üzüntülerin zalim hayatın sana sunacağı nimetlerin sadece ilk basamağı.Dikkali çık ki zirveye ulaşabilesin...

Hayat, soğuk rüzgarlara aldırmaksızın Rusya semalarında kanat çırpmak ve İstanbul'a mutlu dönmektir.Ve bir de 35 metreden çivi çakmaktır.

Darısı bugün Kartal'a, yarın Aslan'a diyelim.

Kanaryam Güzel Kuşum

Hayat,kaçınılmaz son yaklaştığından kafamızdan geçen "keşke"ler ve "iyiki" lerdir.

Alıntı: Yazan Av.H.Sancar KARACA Hayat, soğuk rüzgarlara aldırmaksızın Rusya semalarında kanat çırpmak ve İstanbul'a mutlu dönmektir.Ve bir de 35 metreden çivi çakmaktır. Darısı bugün Kartal'a, yarın Aslan'a diyelim.

Hayat;
Stada gittiğinizde o coşkunun sizi göklere çıkardığını hissetmektir. Ancak bazen de statda yeriniz hazır olmasına rağmen ümitsiz olup evde oturmak.. 'Ya ümitsizsiniz ya da ümit sizsiniz' sözünün bazen sizin için birşey ifade etmemesidir..

Hayat aslında tam da şu an rakiplerinin galibiyetine alkış tutmaktır..

Kartal yine haketmemişti,
nedir bu müzmin mağduriyet, iyice canım sıkılıyor

Hayat,futboldan nefret etmektir.

Hayat fanatizmle nefret duygusunun ortasında bir yerlerde buluşmaktır

Hayat, kısaca; "hayattır" yahu! Büyütmeyin...

Hayat;en sarp uçurumda yetişen çiçeğe sahip olmayı arzulamaktır.Bir çiçek(!) seçmişsinizdir ve artık diğerleri umrunuzda bile değildir.Hayallerinizi süsleyen bu çiçektir(!) ve sadece ona sahip olmaktır hayatın anlamı sizde.Onunla varolmaktır beklentiniz.Onunla varolmak uğruna,yokolmaktır göze aldığınız.Başka
çiçekleri(!) görmez gözünüz.Çok iyi bilirsiniz ki onun yetiştiği uçurum sarptır, zordur..Bilirsinizki o çiçeğe(!) sahip olma ihtimalinizden çok;ona sahip olmak için uçurumdan yuvarlanma ihtimaliniz baskın.Belkide sırf bu yüzden vazgeçilmezinizdir ya...Kimbilir...
Zaman geçer ama o çiçek(!) sizin olmaz;sizin hayallerinizden habersizdir yada sadece pervasız!Umursamazdır belkide!
Acıtır geçen her dakika geçen her saniye..En sarp ve zor uçurumun kenarında yetişen çiçeğiniz(!) yoktur artık hayallerinizde..Çünkü artık hayalleriniz de yoktur.Hatta hayal kurma gücünüz...
İşte hayat herzaman en sarp uçurumun kenarında yetişen çiçeğe sahip olmayı arzulamaktır..Onun için uçurumdan düşmeyi göze almaktır..
Umarım hepiniz;hayalettiğiniz,uçurumun kenarında yetişen çiçeğinize(!) sahip olmayı başaranlardan olursunuz.
BOL ŞANS...

inanamıyorum gözlerimeeeee.... günlük yazsaydınız keşke bu bölümün başına... herkes bugün bu olduyu tersinden yazmış nerde betimlemeler nerde derinlikler.

Gözler bir çıkış kapısı arar, etrafında olup biten karmaşanın içinden kurtaracak. ''Yalvarırım bir umut kapısı, yalvarırım şu at gözlüğünden beterini takan insanlardan kurtar beni!'' çığlıklarını atarken içinden, sesin bir çıkabilse taa nerelere kadar duyuracağını bildiğin. ''Yeter artık!'' diye bağıracaksın bu telaşta ama boğazında bir düğüm ki soluğunu kesmiş. İşte, bu hayattan kurtulmak için sağa sola kaçışıyorsun, gözüne kimse gelmiyor.

Bir patırtı, bir kıyamet...
Nihayet bir kapı bulursun önünde açılan. Durup gülümsersin, geride bırakacaklarına da üzülmezsin aslında. Sadece kapıyı açmak ve içine doğmak istediğin yeni bir dünya arzularsın o an. İçinde olduğun dünyadan kurtulmak ve yeniden başlamak arzusundan başka birşey değildir bu. Elinde olan ya da olmayan onca kötü maziyi unutmaktan başka birşey de değil.

Kocaman hayatında yeniden bir yol arayışı, bu kaçıncı ki hatırlamazsın. Hemen kapıyı açamazsın, başını geri çevirmeden kurtulmak istediğin hayatı maziye doğru bir an düşünürsün ve özgürlüğüne kavuşturmak istediğin herşeyi o düş'ün içine hapsedersin. Kapıyı açacağın an yaklaşırken yok edeceğin herşeyi toparlarsın. Bir yumak gibi sararsın ve koca bir top yaparsın. (Futbol topu gibi bişey işte )

Az önce boğazına düğümlenen çığlığın bedeninde biriken gerilimi artırır ve öyle bir gerilirsin ki yumak yapıp sardığın topu bir tekme ile yokluğa uçurursun. Artık hangi kara delik kabul eder umursamazsın, nasılsa kara delik çok...

Önünde durduğun ve kısa bir hesaplaşmanın neticesinde büyük bir mutlulukla ve huzurla kapıyı açarsın.
''Ne kadar da güzel açıldı, sanki beni bekliyordu!'' dersin içinden.

Artık yeni hayatına başlamak için bir tek kapıyı ardından kapatman gerekir.
Açık kalırsa ceyran yapar, üşütürsün arada bir.
Bir güzel çekersin arkandan kapıyı.
Elinde de kocaman bir tecrübe ki onunla döşersin yolunu, kaldırımını...

Hayat; Kapılara uzak kalmamaktır, gerektiğinde aramaktır...

Gülmek her derde deva...
Hayatta herkesin gülebilmesi arzularımız şelale...

Annemle Msn'de sesli görüşmeler yapıyoruz.
Özlem bazen can'a tak eder.
Msn'yi yeni öğrenen annem bir yandan nereye nasıl basacağını soruyor. Cevaplıyorum ve devam ediyoruz...

Ve olan oluyor...
-Kim bu japonlar oğlum?
-Hangi japonlar?
-Ben ne bileyim, ekrana bir erkek ve bir kız japon resmi geldi, çekik gözlü...
-Durup dururken mi geldi peki bu resim?
-Evet!
-Hmmm. Virüstür anne o, bilgisayarda virüs var demek ki!
-Eee! Ama her gün temizlik yapıyorum, toz alıyorum oğlum, nerden geliyor bu virüs? (Gülüyoruz)

Hayat; espridir, gülüseyin.

Birkaç gündür çok hastayım, burnumun artık kopmasından korkarak uyanıyorum aslında Ama hayat bugün bizi öyle mutlu etti ki..Şu an burnumun kopması ya da gözümün çıkması pek de umrumda değil..

Liglere verilecek ara en çok da ailemize yaradı.. Kardeşim akşam geliyormuş. Onu o kadar özledim ki, 3 kişi yaşamaya alıştığımızı sansak da eksikliğini geldiğinde daha çok hissediyoruz. Artık bir parçamız bizden koptu.. Zaten hayat zamanla zorunlu ayrılıkları da beraberinde getiriyor. İşi için giden, evlenip giden, okumaya giden. Biz ayrılığı ilk kez Anıl'ımızla yaşadık. Ama küçüklüğünden beri topla yatıp topla kalkan kardeşimin, şimdi sevdiği işi yapabilmesi, bu yüzen uzakta olması biraz katlanılabilir kılıyor ayrılığı..

İşte hayat; sevdiklerinizin sevdiklerini düşünerek, ondan ayrı kalabilmeye katlanmaktır. Gün gelir, bir saat için, birkaç gün için özlem gidereceğinizi bilirsiniz.. Bizim için o gün, bugün..

Hayat ne dersen odur

Hayat bazen büyük ve ağır bir yüktür kimileri için. Hele de bu yükü tek başına taşımak zorunda olanın yükü kendi cüssesinden kat be kat daha ağırsa, taşıyan arada bir sendeler,bir dost eli,dost sıcaklığı arar.Bu uzun yolu ağır yüküyle tek başına sürdürmek çok zordur onun için. Ondan ağır yüküne rağmen hiç durmaması ,sendelememesi beklenir. O ise içinde kopan fırtınalara rağmen sabretmek zorundadır; yükünü sırtından hiç indirmeden- sendeleyerek de olsa- varılması gereken noktaya ulaşmaya çalışır. Onun hayatı yoktur; o başkalarının hayatını idame ettirmek için tek başına yaşamı boyunca bu yükü taşımak zorundadır...

Sürprizleri severim ve hayat hiç de hafife alınmayacak sürprizlerle öğrettiği için onu da severim.
Bir sohbette benzer şekilde hayatımızdan konuşurken de bir arkadaşımız mutluluk yollarından bahsedenlere, "yol yok uçurum var" demişti. "Atlıyacaksın."
Bilmem fikirler değişik olabilir, zamanla kişi de düşüncelerini değiştirebilir. Ama ben atladım. Hani yeni bir şarkıda Burak Kut'un "çarpa çarpa kendisi öğrensin" demesi misali devam ediyorum. Fakat anladığım şu, panikler, üzüntüler geçiyor, ancak manzara harika, mutluluk kalıcı.
Ben "hayat, uçurumdan atladığınızda cebinizden sevgiyi düşürmediğiniz sürece mutluluktur" diyorum.

Hayat, yoğun geçen bir günün akşamında yağmurun yağışını balkondan çay içerek seyretmek demek.

Alıntı: Yazan Ahmet Turan Hayat ne dersen odur

Beş kör ve bir fil olayı diyorsunuz yani E doğru aslında...