karar verilmiş ancak henüz kesinleşmemiş boşanma davası sırasında sadakatsizliğin ispatı

müvekkil ile eşi arasında görülmekte olan boşanma davası sonuçlanmış tarafların boşanlamalarına karar verilmiştir.gerekçeli karar dahi henüz yazılmamış iken davacı koca bir başkasıyla sözlenmiş evlilik hazırlıkları yapmaktadır.Bu husus onlarca tanık beyanıyla sabittir.gerekçeli karar geldiğinde kararı temyiz etmeyi düşünüyoruz.sorum şu : karar verildikten sonra öğrendiğimiz bu sadakatsizliği nasıl ispatlarız.Çünkü Yargıtay aşamasındayken dahi tarafların sadakat yükümlüğüne uyması gerektiği yargıtay içtihatı gereğidir.Temyiz safhasında bile sadakatsizliğe ilişkin delil sunulabilir.Şimdi yeni bir manevi tazminat davası mı açarak mı bu hususu ispatlamalıyım.Ya da başka hangi yolla ispatlayabilirim.Amacım temyiz dilekçeme somut ve sonradan ortaya çıkan yeni deliller sunmak.

Ortada birbirine aksi, ve çok yakın zamanlı bu konuya ilişkin HGK kararları mevcut.

Bir tanesi "her dava açıldığı anki duruma göre değerlendirilir. daha sonra ortaya çıkan durumlar yeni boşanma davasına konu edilebilir."
Diğeri ise "evlilik birliği dava açıldıktan sonra yapılan eylem sebebiyle düzeltilemez halde bozulduğundan daha sonra ortaya çıksa bile boşanmaya hükmedilmesi gerekir" şeklinde. ancak HGK kararlarının birçoğu ilk yazdığım durumda...

boşanma davalarında sadakat yükümlüğünün karar kesinleşinceye kadar devamına dair bir çok yargıtay kararı var.hatta benim bir başka dosyamda karşı taraf yargıtay aşamasında belgeye dayalı bir delil sundu ve karar bozuldu.karar düzeltmeye yolladım yine de yargıtay sadakat yükümlüğü karar kesinleşinceye kadar devam eder dedi.

bahsettiğim kararlar katıldığım seminerde anlatılmıştı. ancak şuan not aldığım defteri bulamadım. 2. daireden gönderilen HGK kararlarına bakarsanız fark edebilirsiniz.
Bu seminerde neden farklı kararlar çıktığı içinde şöyle söylemişlerdi,

2. daire üyesi Sn. Ömer Uğur Gençcan 'ın katıldığı HGK 2. görüşü savunuyor ve oyçokluğu ile böyle karar çıkarken, kendisinin katılmadıklarında da 1. görüş şeklinde karar çıkıyor.

benim elimde kendi dosyalarıma ait 2 tane yargıtay kararı var.ikisinde de sadakatsizliğin karar kesinleşinceye kadar devamı yönünde.verdiğiniz cevaplar için çok teşekkğr ederim.ama lehime bir karar olursa sevinirim..

Boşanma açısında sizin bahsettiğiniz görüşe katılıyorum. ortada bir sadakatsizlik varsa o evliliği devam ettirmek doğru değildir. Ancak tazminatlar açısında katılmıyorum, davanın açılmasıyla evlilik birliğinden artık sadakat beklememek gerek.

Kararların bir çoğu sizinde elinizde olan kararlar yönünde ancak aksi kararları da bilmekte fayda görüyorum ben her zaman, süpriz olmaması açısında. Karar numaralarını yazdığım notlarımı bulabilirsem burada paylaşırım.

Yargıtay, eşler arasındaki sadakatin boşanma davası kesinleşinceye kadar devam etmek zorunda olduğuna hükmetti
Erdemli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nden Yargıtay’ın gündemine gelen bir boşanma davasında 2. Hukuk Dairesi, eşler arasındaki kusur belirlemede sadakatin önemine dikkat çeken bir karara imza attı. Anlaşamayan çift boşanma davası açtı. Erdemli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi çiftin boşanmasına hükmederek kocayı kusurlu buldu. Koca O.G. de boşanma kararı kesinleşmeden karısının kendisini aldattığını öne sürerek kusurun kendisinde olmadığını savundu. İtiraz üzerine dosya Yargıtay’ın gündemine geldi. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nde görülen davada, O.G., boşanma davası öncesinde eşiyle ayrı yaşadığını belirttiği temyiz dilekçesinde boşanma kararı kesinleşmeden eşi Zeliha’nın kendisini aldattığını bir başka erkekle beraber yaşadığını ve bu erkekten çocuk sahibi olduğunu ileri sürerek, eşinin doğum yaptığına dair belgeyi Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne sundu.
SADAKAT KARAR KESİNLEŞİNCEYE KADAR DEVAM ETMELİ
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi ise yargılama sırasında ileri sürülmeyen hususların temyizde dikkate alınmayacağına ancak eşlerin sadakat yükümlülüğünün önemine işaret etti.
Daire, “Eşlerin sadakat yükümlülüğü, boşanma yönünde oluşan karar kesinleşinceye kadar devam edeceğine göre, davacı kadının bu yükümlülüğüne aykırı davranışı, kanıtlanması halinde tarafların boşanmadaki kusur durumlarına ve boşanmanın fer’i sonuçlarına etkili olacaktır” dedi. Daire, yeni beyanların davanın sonucuna etki edeceğine işaret ederek, olaya ilişkin delillerin değerlendirilmesine hükmetti. Yerel mahkemenin kararını bozan Daire, sonucun delillerin incelenmesinden sonra kurulmasına karar verdi

T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E:2010/21386
K:2012/2205
T:09.02.2012
Karşılıklı Boşanma
Sadakat Yükümlülüğü
Özet
Medeni Kanun’un 185/3. maddesinde yer alan eşlerin sadakat yükümlülüğü evlilik birliği süresince geçerlidir. Boşanma yönünde oluşan karar kesin hüküm halini alıncaya kadar bu yükümlülük devam eder. Bu yükümlülüğün ihlali, diğer taraf bakımından boşanma sebebi oluşturur. Davacı-karşı davalı (koca) ‘nın, kendi davasının kabulü ile verilen boşanma kararı henüz kesinleşmeden bir başka kadınla birlikte yaşamaya başladığı ve bu kadından bir çocuğunun bulunduğu ileri sürülmüş ve bu iddia temyiz aşamasında sunulan nüfus kaydı ve diğer delillerle doğrulanmıştır. Ortaya çıkan bu yeni hadise, “davalı tam kusurlu” kabul edilerek karşı boşanma davası reddedilen kadının davasının sonucunu ve tarafların kusur durumları ile boşanmanın fer ‘i sonuçlarını etkileyecek niteliktedir.
4721 s.Yasa m. 185
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı-karşı davacı (kadın) tarafından; her iki dava yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, “davalı tam kusurlu” kabul edilerek karşı boşanma davası reddedilmiştir. Oysa davacı-karşı davalı (koca)’nın, kendi davasının kabulü ile verilen boşanma kararı henüz kesinleşmeden bir başka kadınla birlikte yaşamaya başladığı ve bu kadından bir çocuğunun bulunduğu ileri sürülmüş ve bu iddia temyiz aşamasında sunulan nüfus kaydı ve diğer delillerle doğrulanmıştır. Türk Medeni Kanunu’nun 185/3. maddesinde yer alan eşlerin sadakat yükümlülüğü evlilik birliği süresince geçerlidir ve boşanma yönündeoluşan karar kesin hüküm halini alıncaya kadar bu yükümlülük devam eder. Davacı-karşı davalı (koca)’nın bu yükümlülüğünü ihlali, diğer taraf bakımından boşanma sebebi oluşturur. Ortaya çıkan bu yeni hadise, kadının davasının sonucunu ve tarafların kusur durumları ile boşanmanın fer’i sonuçlarını etkileyecek niteliktedir. Öyleyse bu husus nazara alınarak, diğer delillerle birlikte değerlendirilmesi ve hasıl olacak sonucuna göre karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekir. Açıklanan sebeple kararın bozulmasına, bozma sebebine göre kadının kocanın boşanma davası ile fer’ilerine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple (BOZULMASINA), bozma sebebine göre, davalı-karşı davacı (kadın)’ın kocanın davası ile fer’ilerine ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 09.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.



Eşlerin Boşanma Kararı Kesinleşinceye Kadar Birbirlerine Karşı Sadakat Yükümlülüğü
Türk Medeni Kanunun 185. maddesi uyarınca eşler birlikte yaşamak, birbirlerine yardımcı olmak ve sadık kalmak zorundadırlar. Eşlerin arasında devam eden bir Boşanma Davası olması tarafların birbirlerine karşı sadakat yükümlülüklerinin sona erdiği anlamına gelmemektedir. Karşılıklı sadakat yükümlülükleri ancak kesinleşen bir boşanma kararı ile sona erebilmektedir.

Açılan bir Boşanma Davasında taraflar dava dilekçesinde bildirmiş olduğu vakıalar davanın sınırını ve konusunu belirlemektedir. Mahkeme ancak bu vakıalar üzerinden inceleme ve değerlendirme yapabilir. Dava açıldıktan sonra meydana gelen başka bir olayın davanın konusu içine alınması mümkün değildir.

Ne var ki Hukuk Genel Kurulunun 26/11/2008 gün 2008/2-7698 E. ve 2008/711 K. sayılı kararına benimsediği üzere Boşanma Davası açıldıktan sonra gerçekleşen bazı olgular somut olayın özelliğine göre somut olayın özelliğine göre dava sonucunu etkileyebilmektedir. 4721 sayılı TMK'nun 185.maddesi eşlerin yasal olarak birbirlerine karşı hak ve yükümlülüklerini düzenlemektedir. Aynı maddenin üçüncü fıkrasında düzenlenen sadakat yükümlülüğünün de evlilik birliği süresince devam etmesi gerekir. 4721 Sayılı kanunun 185. maddesi hükmü uyarınca boşanma kararı verilip kesinleşinceye kadar evlilik birliği süreceğinden, bu durumun doğal sonucu olarak taraflar arasında sadakat yükümü de evlilik birliğinin sona ermesine kadar devam edecektir.

Bu düzenleme dikkate alındığında, eşlerin evlilik birliği sona ermeden, diğer bir anlatımla sadakat yükümü devam ederken başka bir kadın ile evlilik dışı ilişkiye girdiği hususunun hüküm kurulurken dikkate alınması gerekir.

Özellikle, tarafların kusur durumuna etkili olan bu husus göz ardı edilmemelidir. Bu konuda Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun ilamı aşağıdadır.

Bahsettiğim aleyhinize olan karar

Alıntı: T.C. YARGITAY HUKUK GENEL KURULU E. 2010/2-227 K. 2010/324 T. 16.6.2010 • KARŞILIKLI BOŞANMA İSTEMİ ( Eşlerin Birbirine Karşı Sadakat Yükümlülüğünün İhlali Olgusunun Boşanma Davasından Önce Gerçekleşmesi Halinde ve Buna Davada Dayanılması Durumunda Hükme Esas Teşkil Edebileceği ) • SADAKAT YÜKÜMLÜLÜĞÜ ( İhlali Olgusunun Boşanma Davasından Önce Gerçekleşmesi Halinde ve Buna Davada Dayanılması Durumunda Hükme Esas Teşkil Edebileceği ) • BOŞANMA ( Karşılıklı Boşanma İstemi - Eşlerin Birbirine Karşı Sadakat Yükümlülüğünün İhlali Olgusunun Boşanma Davasından Önce Gerçekleşmesi Halinde ve Buna Davada Dayanılması Durumunda Hükme Esas Teşkil Edebileceği ) • DAVA TARİHİNDEN SONRA SADAKAT YÜKÜMLÜLÜĞÜNÜN İHLALİ ( Bu Yeni Olgunun Yeni Bir Davanın Konusunu Teşkil Edeceği - Karşılıklı Boşanma İstemi ) 4721/m.185 ÖZET : Dava, karşılıklı boşanma istemlerine ilişkindir. Bozma ilamında sözü edilen, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 185. maddesinin 3. fıkrası uyarınca eşlerin birbirine karşı sadakat yükümlülüğünün ihlali olgusunun, ancak boşanma davasından önce gerçekleşmesi halinde ve buna davada dayanılması durumunda hükme esas teşkil edebileceği kuşkusuzdur. Dava tarihinden sonra sadakat yükümlülüğünün ihlali halinde ise, az yukarıda açıklanan ilkeler gereği, bu yeni olgunun, yeni bir davanın konusunu teşkil edeceği, her türlü duraksamadan uzaktır. Hal böyle olunca; Yerel Mahkemenin, her davanın açıldığı tarihteki hukuki ve maddi olgulara göre sonuçlandırılması gerektiği ilkesi benimsenerek, davadan sonra tanık beyanıyla beliren olgunun kadının kusurunun belirlenmesinde değerlendirilemeyeceği, dolayısıyla hükme esas alınamayacağı yönündeki direnme kararı usul ve yasaya uygun olup, yerindedir. DAVA : Taraflar arasındaki "Boşanma, maddi ve manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 2.Aile Mahkemesi'nce asıl davanın kabulü ile karşı davanın reddine dair verilen 23.12.2008 gün ve 2008/224 E- 2008/964 K. sayılı kararın incelenmesi davalı-karşılık davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi'nin 30.06.2009 gün ve 2009/6126-12880 sayılı ilamı ile; ( ... İlk hüküm; davalı-karşılık davacının temyizi üzerine; Yargıtay'ca "...kocanın tanığı Y... K...'nin, kadının bir başka erkekle yaşadığı yolundaki beyanının, diğer tanık beyanlarıyla ve delillerle birlikte tartışılarak, inandırıcı bulunup bulunmadığına ilişkin bir gerekçeye de yer verilmeden dikkate alınmamasının usul ve yasaya aykırı bulunduğu.." gerekçesiyle bozulmuş, bozma sebebine göre diğer yönler incelenmemiştir. Mahkemece bozmaya uyulduğu halde, tanık Yurdagül'ün beyanının diğer delillerle birlikte tartışılıp değerlendirilmesi yerine bozmanın kapsamı dışına çıkılarak davalı-karşılık davacı tanığı D... T...'ın dinlenmesi doğru değildir. Bu nedenle adı geçen tanığın beyanı hükme esas alınmamıştır. Yapılan soruşturma ve toplanan delilerden; davalı-karşılık davacının eşine şiddet uygulamasına ve güven sarsıcı davranışlarda bulunmasına karşılık davacı-karşılık davalı kadının da, davadan sonra olsa da, güven sarsıcı davranışlar sergilediği, bu suretle Türk Medeni Kanununun 185/3. maddesindeki sadakat yükümlülüğünü ihlal ettiği anlaşılmaktadır Kadının bu haksız tutumu karşısında davalı-karşılık davacı için boşanma davası açma hakkı doğmuştur. Gerçekleşen bu olaylara göre, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda davalı-karşılık davacı kocanın daha ziyade, kadının ise kocaya oranla daha az kusurlu bulunduğu, kadının, kocanın davasına karşı çıkmasının hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olup, evlilik birliğinin devamında karşılık davalı kadın bakımından korunmaya değer bir yarar kalmadığı anlaşılmaktadır. Evlilik birliği temelinden sarsılmış olup, iki taraf için de devamı beklenemez. Bu itibarla, davalı-karşılık davalı kocanın boşanma davasının da kabulü gerekirken yetersiz gerekçe ile reddi doğru bulunmamıştır… ), Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir. Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve direnme kararının verildiği tarih itibariyle H.U.M.K.nun 2494 sayılı Yasa ile değişik 438/II.fıkrası hükmü gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü: KARAR : Dava, karşılıklı boşanma istemlerine ilişkindir. Davacı-karşılık davalı Visal I. vekili; müvekkili ile 1994 yılında evlenen davalının alkol alışkanlığının her geçen gün artması, maddi ve manevi tüm ilgisini ilk eşi ile onunla birlikte yaşayan kız çocuğuna hasretmesinin yanı sıra müvekkiline şiddet uygulaması nedeniyle evlilik birliğinin temelinden sarsıldığını ve tarafların 2004 yılı Ağustos ayından itibaren ayrı yaşadıklarını ileri sürerek boşanmaya karar verilmesini talep etmiş ve davalıdan maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Davalı-karşılık davacı M... T... I. vekili; evlilik birliğinin çekilmez hale gelmesinde davacının geçirdiği jinekolojik ameliyat sonucu girdiği erken menopozun ağırlaştırdığı psikolojik problemlerin etken olduğunu, küçük meseleleri büyüten davacının gereksiz harcamalar yaptığını ve en sonunda müvekkilini darp ederek evden kovduğunu savunarak, haksız ve dayanaksız boşanma davasının reddi ile karşılık boşanma davalarının kabulüne, evlilik birliği içinde edinilmiş malların paylaşımına karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemenin; davalı-karşılık davacı kocanın evlilik birliğinin sarsılmasına sebep olan olaylarda kusurlu olduğunu benimsemek suretiyle, "davacı kadın tarafından açılan boşanma davası ve fer'ilerinin kabulüne, davalı koca tarafından açılan boşanma davasının reddine" dair verdiği ilk karar; Özel Daire'ce, "davalı-karşılık davacı koca tanığı Y... K...'nin, davacı-karşılık davalı kadının başka bir erkekle yaşadığı yönündeki beyanının diğer tanık beyanları ve delillerle birlikte tartışılarak inandırıcı bulunup bulunmadığına dair bir gerekçeye yer verilmesi gereğine" işaretle bozulmuştur. Yerel Mahkemece bozma ilamına uyularak, "tarafların 2004 yılı Ağustos ayından itibaren ayrı yaşamaya başladıkları, tanık Y... K...'nin davacı kadının başka bir erkekle yaşadığına dair beyanının ise dava tarihinden sonraki bir olguya ilişkin bulunduğu, o nedenle anılan tanık beyanı esas alınarak kadının kusurlu olduğuna hükmedilemeyeceği, üstelik bozma ilamına kadar koca tarafından eşinin sadakatsizliğinin ileri sürülmediği" gerekçesiyle ve kocanın kusuru benimsenmek suretiyle, "kadın tarafından açılan boşanma davası ve fer'ilerinin kabulüne, koca tarafından açılan boşanma davasının reddine" karar verilmiş ve bu ikinci karar da Özel Daire'ce yukarıda yazılı gerekçeyle bozulmuş; Mahkemece direnme kararı verilmiştir. Direnme kararını temyize davalı-k.davacı vekili getirmiştir. Görüldüğü üzere; evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda davalı-karşılık davacı erkeğin kusurlu bulunduğu Yerel Mahkeme ve Özel Daire'nin kabulündedir. Yargılama sırasında dinlenen tanık beyanıyla beliren, davacı-karşılık davalı kadının güven sarsıcı davranışta bulunduğu olgusunun, dava tarihinden sonra geliştiği konusu da çekişme dışıdır. Uyuşmazlık; dava tarihinden sonra meydana gelen maddi ve hukuki olguların mahkemece değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve buna bağlı olarak hükme esas alınıp alınamayacağı noktasında toplanmaktadır. Uyuşmazlığın çözümü; somut olayda olduğu gibi, boşanma davasının açılmasından sonra gerçekleşen maddi olguya ilişkin olarak delil ibraz edilip edilemeyeceği ve davadan sonra ortaya çıkan olguya dair böyle bir delilin değerlendirilmesinin gerekip gerekmediği sorularına doğru cevabın verilmesiyle mümkündür. Bu soruların cevaplanabilmesi ise, hukuk yargılamasında uygulanan genel usul hükümlerinden gidilerek, davanın açılmasının usul hukuku bakımından meydana getirdiği sonuçların irdelenmesini gerekli kılmaktadır. 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 179/1. maddesi uyarınca davacı, davanın dayanağı olan bütün vakıaları sıra numarası altında ve açık özetleriyle birlikte dava dilekçesine yazmalıdır. Bunlar, dava dilekçesindeki talep sonucunun dayanağı olan ve bu talep sonucunu haklı göstermeye yarayan vakıalardır. Davacının dava dilekçesinde bildirdiği vakıaların doğru olduğu yargılama sırasında ispat edilirse ve bu vakıalar davacıyı haklı gösteriyorsa, dava kabul edilerek davacı lehine hükme bağlanır. Dava dilekçesinde ileri sürülmemiş olan vakıalar, davadan sonra kendiliğinden incelenemeyeceği gibi, hakim onları hatırlatacak hallerde dahi bulunamaz ( H.U.M.K m75 ). O halde, sadece dava dilekçesinde bildirilmiş olan vakıalar davanın sınırını çizmekte ve mahkemece ancak, bu vakıalar hakkında inceleme ve değerlendirme yapılabilmektedir. İşte bu nedenledir ki, her dava açıldığı tarihteki fiili ve hukuki duruma göre karara bağlanır. Bir başka ifadeyle hüküm, uyuşmazlığın başlangıcından dava açılan güne kadar gerçekleşmiş olayları kapsar. Aksinin kabulü; davacının dayandığı olguların, dolayısıyla elde etmek istediği nihai talebin dışına çıkılması sonucunu doğuracağı gibi; temyiz ve karar düzeltme süreçleri de dâhil, yargılamanın hangi aşamasına kadar gerçekleşecek hukuki ve fiili olguların nazara alınması gerektiği sorununu ortaya çıkaracaktır. Nitekim 28.11.1956 tarih ve 15/15 sayılı Yargıtay içtihadı Birleştirme Kararı'nda, "her davada açıldığı tarihte tespit edilen vaziyet hükme ittihaz olunması iktiza eylemesine…" gerekçesine yer verilerek, davanın açılmasına kadar gerçekleşen hukuki ve maddi vakıalara göre sonuçlandırılması gerektiği benimsenmiştir. Bu genel açıklamalardan sonra; uyuşmazlığın üzerinde toplandığı yön itibariyle, boşanmada yargılama usulüne dair yasal düzenlemenin ayrıca irdelenmesi gerekmektedir. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 184. maddesinde "Boşanmada yargılama usulü" ayrıca düzenlenmiş; anılan maddenin ilk fıkrasında "Boşanmada yargılama, aşağıdaki kurallar saklı kalmak üzere Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa tabidir" hükmüne yer verilerek, maddede sayılan istisnalar dışında, boşanma davalarının genel yargılama usulüne tabi olduğu belirtilmiştir. Boşanma davalarında genel yargılama usulünün uygulanmayacağı istisnalar, Medeni Kanunun 184. maddesinin birinci fıkrasında; "1.Hakim, boşanma veya ayrılık davasının dayandığı olguların varlığına vicdanen kanaat getirmedikçe, bunları ispatlanmış sayamaz. 2.Hakim, bu olgular hakkında gerek re'sen, gerek istem üzerine taraflara yemin öneremez. 3.Tarafların bu konudaki her türlü ikrarları hakimi bağlamaz. 4.Hakim, kanıtları serbestçe takdir eder. 5.Boşanma veya ayrılığın fer'i sonuçlarına ilişkin anlaşmalar, hakim tarafından onaylanmadıkça geçerli olmaz. 6.Hakim, taraflardan birinin istemi üzerine duruşmanın gizli yapılmasına karar verebilir." Şeklinde sıralanmıştır. Görüldüğü üzere, boşanmada genel yargılama usulünün uygulanmasına ayrık olan kurallar ve uygulanması gereken özel usuller, Türk Medeni Kanunu'nun 184. maddesinde sınırlı olarak belirtilmiş olmasına karşın; bu sınırlamalar ve istisnalar içinde, davadan sonra ortaya çıkan fiili ve hukuki olguların değerlendirmede esas alınacağına dair özel bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Şu hale göre; her dava ve bu bağlamda -eldeki davada olduğu gibi- boşanma davaları, açıldığı tarihteki hukuki ve maddi olgulara göre sonuçlandırılmalıdır. Öyle ki, bu husus vazgeçilmez temel bir hukuk kuralıdır. Somut olayda; yargılama sırasında bilgi ve görgüsüne başvurulan tanık Y... K..., "davacı kadının başka bir erkekle yaşadığı" olgusunun, 18.01.2005 tarihinde açılan davadan sonra gerçekleştiğini "şu anda" sözcükleriyle ifade etmiştir. Esasen tanık beyanında, söz konusu yeni olgunun dava tarihinden sonrası kastedilerek aktarıldığı hususu, Özel Dairece ve Yerel Mahkemenin kabulünde olup, çekişme dışıdır. Dava dilekçesinde, davanın açıldığı tarihe kadar davacı kadının güven sarsıcı davranışlar sergilediğini gösterir bir olayın varlığı da ileri sürülmemiştir. Bu itibarla, dava tarihinden sonra üstelik salt tanık beyanıyla beliren maddi bir olgunun değerlendirilmesi ve hükme esas alınması olanaklı değildir. Bozma ilamında sözü edilen, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 185. maddesinin 3. fıkrası uyarınca eşlerin birbirine karşı sadakat yükümlülüğünün ihlali olgusunun, ancak boşanma davasından önce gerçekleşmesi halinde ve buna davada dayanılması durumunda hükme esas teşkil edebileceği kuşkusuzdur. Dava tarihinden sonra sadakat yükümlülüğünün ihlali halinde ise, az yukarıda açıklanan ilkeler gereği, bu yeni olgunun, yeni bir davanın konusunu teşkil edeceği, her türlü duraksamadan uzaktır. Hal böyle olunca; Yerel Mahkemenin, her davanın açıldığı tarihteki hukuki ve maddi olgulara göre sonuçlandırılması gerektiği ilkesi benimsenerek, davadan sonra tanık beyanıyla beliren olgunun kadının kusurunun belirlenmesinde değerlendirilemeyeceği, dolayısıyla hükme esas alınamayacağı yönündeki direnme kararı usul ve yasaya uygun olup, yerindedir. Ne var ki; davalı-karşılık davacı vekilinin diğer temyiz itirazları Özel Dairece incelenmediğinden, dosya Özel Daireye gönderilmelidir. SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle direnme kararı uygun olup, davalı-karşılık davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 2.HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 16.06.2010 gününde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.

T.C.
YARGITAY
HUKUK GENEL KURULU
E. 2010/2-636
K. 2010/680
T. 22.12.2010

• BOŞANMA ( Kesinleşinceye Kadar Evlilik Birliği Süreceğinden Bu Durumun Doğal Sonucu Olarak Taraflar Arasında Sadakat Yükümü de Evlilik Birliğinin Sona Ermesine Kadar Devam Edeceği )
• SADAKAT YÜKÜMLÜLÜĞÜ ( Boşanma Kararı Verilip Kesinleşinceye Kadar Evlilik Birliği Süreceğinden Bu Durumun Doğal Sonucu Olarak Taraflar Arasında Sadakat Yükümü de Evlilik Birliğinin Sona Ermesine Kadar Devam Edeceği )
• KUSUR DURUMU ( Davalı-Davacı Koca Evlilik Birliği Devam Ederken Yapmış Olduğu Sadakatsizlik Nedeniyle Daha Fazla Kusurlu Olup Bu Nedenle Kişilik Hakkı Saldırıya Uğrayan ve Eşit Kusurlu Olmayan Eş Lehine Manevi Tazminata Hükmedilmesi Gerektiği )
4721/m.174/2,185

ÖZET : Dava; karşılıklı boşanma, maddi-manevi tazminat ve ziynet alacağı istemine ilişkindir. Somut uyuşmazlıkta, henüz boşanma kararı verilmeden kocanın başka bir kadınla ilişkiye girdiği anlaşılmıştır. 4721 Sayılı kanunun 185. maddesi hükmü uyarınca boşanma kararı verilip kesinleşinceye kadar evlilik birliği süreceğinden, bu durumun doğal sonucu olarak taraflar arasında sadakat yükümü de evlilik birliğinin sona ermesine kadar devam edecektir.

Bu düzenleme dikkate alındığında, kocanın evlilik birliği sona ermeden, diğer bir anlatımla sadakat yükümü devam ederken başka bir kadın ile evlilik dışı ilişkiye girdiği hususunun hüküm kurulurken dikkate alınması gerekir. Özellikle, tarafların kusur durumuna etkili olan bu husus göz ardı edilmemelidir. Hal böyle olunca; davalı-davacı koca evlilik birliği devam ederken yapmış olduğu sadakatsizlik nedeniyle daha fazla kusurlu olup, bu nedenle kişilik hakkı saldırıya uğrayan ve eşit kusurlu olmayan eş lehine manevi tazminata hükmedilmesi gerekir.

DAVA : Taraflar arasındaki "karşılıklı boşanma, maddi-manevi tazminat ve ziynet alacağı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda;İzmir 13.Aile Mahkemesince boşanma davasının kabulüne, maddi-manevi tazminat ve ziynet alacağı davasının reddine dair verilen 29.03.2007 gün ve 2006/684 E., 2007/211 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 27.11.2008 gün ve 2007/15965 E., 2008/16186 K. sayılı ilamı ile;

( ... 1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kocanın temyiz itirazları yersizdir.

2-Davacı-davalı kadının temyizine gelince;

a-Toplanan delillerden cinsel birlikteliği gerçekleştiremeyen, ailesinin hakaretlerine ses çıkarmayan, eşini evden kovan ve başka bir kadınla ilişkiye giren davalı-davacı koca daha ziyade kusurludur.

Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen kadının ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları ( TMK. 4 BK. 42,43,44,49 ) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.

b-Toplanan deliller ve özellikle tanık Ramazan'ın beyanından davacı-davalı kadının evden ayrılırken bileziklerinin rızası hilafına elinden alındığı anlaşılmaktadır. Kadının talep ettiği bilezikler yönünden bilirkişi incelemesi yaptırılarak sonucu uyarınca karar verilmesi gerekirken davanın reddine karar verilmesi doğru bulunmamıştır... ),

Gerekçesi ile kısmen bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece manevi tazminat yönünden önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Dava; karşılıklı boşanma, maddi-manevi tazminat ve ziynet alacağı istemine ilişkindir.

Davacı-Davalı Arife Emer vekili, taraflar arasında davalının kusuru nedeniyle cinsel ilişki gerçekleşmeyince davalının davacıyı hem fiziksel hem de psikolojik şiddete maruz bıraktığını ileri sürerek tarafların boşanmasını, davacıya düğünde takılan takıların bedeli olan 2.500,00 TL'nin davalıdan tahsilini, 10.000,00 TL. manevi tazminat ile 150,00 TL tedbir ve yoksulluk nafakasına hükmolunmasını istemiştir.

Davalı-Davacı Aydın Emer vekili, cinsel ilişkide bulunamamaları üzerine Arife Emer'in soruna tıbbi çözüm bulmak yerine evliliklerinin onbeşinci gününde ailesi ile gitmek istediğini, bütün ısrarlara rağmen yirminci gün ailesi ile birlikte İzmir'e döndüğünü ve eşine yönelik olarak "erkekliği yok, yanaşamadı" türünden dedikodular çıkmasına sebep olduğunu, bu durumun evlilik birliğini temelinden sarstığını ileri sürerek tarafların boşanmalarına, davacının uğradığı maddi ve manevi zarar nedeniyle 10.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Yerel Mahkemece," her iki tarafın iddialarının usulünce kanıtlanamadığı ancak vuku bulan ayrılık akabinde tarafların bir araya gelip evlilik birliğini ihya etmek için yeterli ve etkin çaba göstermek yerine ailelerin de karıştığı ve tarafların birbirlerine karşı sevgi, saygı, güven ve hoşgörüyü tamamıyla ortadan kaldıracak şekilde karşılıklı suçlama ve kavgalarla evlilik birliğinin her iki tarafın kusuruyla temelinden sarsılmasına yol açtıkları gerekçesi ile tarafların açtıkları her iki boşanma davasının kabulüne, eşit kusurlu oldukları dikkate alınarak maddi-manevi tazminat istemlerinin ve davacı-davalı Arife Emer'in ziynet eşyalarının davalı-davacı Aydın tarafından alıkonulup iade edilmediği iddiası kanıtlanamadığından ziynet bedelinden alacak isteminin reddine, 150,00 YTL. yoksulluk nafakasının davalı-davacı Aydın'dan alınıp davacı-davalı Arife'ye verilmesine" karar verilmiş; tarafların maddi-manevi tazminat, nafaka ve ziynet eşyası yönünden temyizi üzerine Özel Dairece yukarıda yazılı gerekçe ile kısmen bozulmuştur.

Yerel mahkeme ziynet eşyalarına yönelik bozma kararına uymuş ve bu hususta açılan davayı tefrik ederek ayrı bir esasa kaydetmiş, manevi tazminat yönünden ise aynı gerekçe ile önceki kararında direnmiştir. Hükmü temyize Davacı-karşı davalı kadın vekili getirmektedir.

Direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; davacı-davalı kadın yararına manevi tazminata hükmetme koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediği noktasındadır.

4721 sayılı Türk Medeni Kanunu ( TMK )'nun 174/2.maddesi uyarınca, boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakkı saldırıya uğrayan taraf, kusurlu olan diğer taraftan manevi tazminat adıyla uygun miktarda bir para ödenmesini isteyebilir.

Somut olayda, tarafların evlilik boyunca cinsel yönden bir araya gelemedikleri sabit olmakla birlikte boşanma davası açıldıktan sonra davalı-davacı kocanın başka bir kadınla ilişkiye girdiği anlaşılmaktadır.

Kural olarak, sadece dava dilekçesinde bildirilmiş olan vakıalar davanın sınırını belirler ve mahkemece ancak bu vakıalar hakkında inceleme ve değerlendirme yapılabilir. Dava tarihinden sonra meydana gelen maddi bir olgunun değerlendirilmesi ve hükme esas alınması olanaklı değildir.

Ne var ki Hukuk Genel Kurulu'nun 26.11.2008 gün 2008/2-7698 E., 2008/711 K. sayılı kararında da aynen benimsendiği gibi boşanma davası açıldıktan sonra gerçekleşen bir kısım olaylar somut olayın özelliğine göre dava sonucunu etkileyebilir.

4721 sayılı TMK'nun 185.maddesi eşlerin yasal olarak birbirlerine karşı hak ve yükümlülüklerini düzenlemektedir. Aynı maddenin üçüncü fıkrasında düzenlenen sadakat yükümlülüğünün de evlilik birliği süresince devam etmesi gerekir.

Somut uyuşmazlıkta, henüz boşanma kararı verilmeden kocanın başka bir kadınla ilişkiye girdiği anlaşılmıştır.

4721 Sayılı kanunun 185. maddesi hükmü uyarınca boşanma kararı verilip kesinleşinceye kadar evlilik birliği süreceğinden, bu durumun doğal sonucu olarak taraflar arasında sadakat yükümü de evlilik birliğinin sona ermesine kadar devam edecektir.

Bu düzenleme dikkate alındığında, kocanın evlilik birliği sona ermeden, diğer bir anlatımla sadakat yükümü devam ederken başka bir kadın ile evlilik dışı ilişkiye girdiği hususunun hüküm kurulurken dikkate alınması gerekir.

Özellikle, tarafların kusur durumuna etkili olan bu husus göz ardı edilmemelidir.

Hal böyle olunca; davalı-davacı koca evlilik birliği devam ederken yapmış olduğu sadakatsizlik nedeniyle daha fazla kusurlu olup, bu nedenle kişilik hakkı saldırıya uğrayan ve eşit kusurlu olmayan eş lehine manevi tazminata hükmedilmesi gerekir.

O halde, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı-davalı Arife Emer ( Genal ) vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının manevi tazminat yönünden Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 22.12.2010 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY :
Tarafların karşılıklı olarak açmış oldukları boşanma davaları, her iki tarafın eşit kusurlu olmaları gerekçesi ile kabul edilmiş ve aynı gerekçe ile her iki tarafın tazminat istemleri ( eşit kusurlu olmaları nedeniyle ) reddedilmiştir.

Boşanma kararı taraflarca temyiz edilmediğinden gerekçesi ile birlikte kesinleşmiştir.

Her iki davanın davacıları yararlarına tazminata hükmedilmediği için verilen kararları temyiz etmişlerdir.

Önceki Daire bozma ilamının ilk bendinde ( Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kararının temyiz itirazları yersizdir. ) gerekçesi ile temyiz istemini reddetmiştir.

Özel Dairenin bozma ilamında, mahkemenin ret gerekçesinin yerinde olduğu, yasalara uygun olduğu belirtilmiştir. Dairenin karara uygun olduğunu belirttiği, tazminatın reddi gerekçesi, tarafların eşit kusurlu olmasıdır. Böylelikle hem taraflarca temyiz edilmeyen boşanma kararı gerekçesi ile birlikte ( tarafları eşit kusurlu sayan ) kesinleştiğinden, hem de davalı-karşı davacı kocanın tazminatla ilgili temyizi reddedilerek, bir defa daha tarafların eşit kusurlu oldukları kesin hüküm niteliğini kazandığından, artık aynı olaylara dayanan davacı-davalı kadının olaylarda daha az kusurlu olduğunu söyleme imkanı bulunmamaktadır.

Davacı-davalı kadının tazminata dayanak yaptığı olaylarda daha az kusurlu, aynı olaylarda davalı-davacı kocanın boşanma ve tazminat davasında, keza kadının boşanma davasında eşit kusurlu kabul edilmeleri hukuki bir çelişkidir.

Bu nedenle artık boşanmaya neden olan aynı zamanda tazminata da konu olan olaylarda artık ne mahkemenin ne de Yargıtayın kusur incelemesi ve irdelemesi mümkün değildir.Bunun dışında kusur incelemesi yapılarak boşanmaya ve tazminata esas olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunu söylemek kesin hüküm kuralına aykırıdır.Hüküm fıkrası ile sıkı sıkıya bağlı olan gerekçenin kesin hüküm teşkil edeceği yargısal uygulamada ve doktrinde sapma olmaksızın kabul edilmektedir.Özel Dairenin eskiden beri uygulaması da bu yöndedir.Örneğin 2. Hukuk Dairesi 11.2.1982 gün ve 8582/1186 sayılı kararında hakimi hüküm vermeye hukuken zorlayan gerekçenin kesin hüküm niteliğinde olduğu kabul edilmiştir ( Y.K.D. 1982/6-784-786 ).Keza Özel Daire başka bir kararında yoksulluk nafakasının boşanmanın eki niteliğinde olduğunu,boşanmada kusur tespit edilmiş ise bu hususun kesin hüküm ve bunun sonucu olarak kesin delil oluşturacağını,hüküm fıkrası ile gerekçesi arasında zorunlu bir bağ varsa hükmün gerekçesinin de kesinlik kazanacağını,kesinlik kazanan bir hükmün sonuçlarının ancak yargılamanın iadesi yolu ile mümkün olduğunu bunun dışında hükmün dolayısı ile gerekçenin sonuçlarını kaldırmanın mümkün olmadığını,boşanma davası ile kesinleşin kusurluluk olayının yoksulluk nafakası için de kesin hüküm ve kesin delil teşkil edeceği açıkça belirtilmiştir. ( Y.2.H.D. 10.2.1993 668/1096 Esat Şener-Nafaka 1994/130-131 Baki Kuru Hukuk Muhakemeleri Usulü 2001 cilt-5 sayfa 5050-5053 ).Özel Dairenin bu konuda birçok yeni içtihatları da bulunmaktadır.Hatta Özel Daire tenfiz veya tanıması yapılan yabancı mahkeme kararlarındaki boşanmaya ilişkin kesinleşmiş kusur oranının Türkiyede açılan tazminat davalarında esas alınması gerektiğini yeniden kusur incelemesine girişilemeyeceğini çok açık biçimde kabul etmektedir.

Hukuk Genel Kurulunda yapılan görüşmeler sırasında davacının boşanma davasında ayrıca tazminat talebinde bulunmaması halinde ve boşanma kesinleştikten sonra tazminatla ilgili olarak açılacak bir davada kusur oranı boşanma davasında kesinleştiğinden yeniden kusur araştırılmasına girilemeyeceği ancak burada boşanma ve tazminat birlikte talep edildiğinden ve temyizde kusura da itiraz edildiğinden durumun farklı olduğu ve tazminat yönünden kusurun incelenebileceği dile getirilmiştir. Bu görüşe hukuki olarak katılmak mümkün değildir. Çünkü boşanma davası ile birlikte tazminat istenmesi halinde boşanma kararındaki kusur oranının kesinleşmesini engelleyen bir hüküm bulunmamaktadır. Boşanma kararı temyiz edilmeyerek kesinleştiğine göre ister boşanma davası ile birlikte açılmış olsun isterse tazminat davası ayrı açılmış olsun artık kusur durumu kesinleşmiştir. Bu durumda kesin hüküm nedeni ile davalı kocanın, tazminat kararını kusur yönünden temyizinin dikkate alınmaması gerekir. Boşanma ile birlikte kesinleşen kusur oranının ayrı açılan tazminat davasında hükme esas alınması, boşanma ile birlikte açılan tazminat davasında kesin hüküm sayılmamasının hukuki bir dayanağı yoktur.

Özellikle belirtmek gerekir ki tarafların boşanma kararının temyizi yoktur.Bu nedenle boşanma kararı tarafları eşit kusurlu sayan gerekçesi ile birlikte kesinleşmiştir. Burada bir husus düşünülebilir,o da davalının kusura itirazının aynı zamanda boşanma kararının gerekçesinin de temyizi olduğunun kabulüdür.Böyle kabul edildiği taktirde de Özel Dairenin ( sair temyiz itirazlarının reddine ) diyerek boşanma kararını gerekçesi yönü ile kesinleştirmemesi ve ( mahkemece boşanmaya neden olan olayda davalı tam kusurlu sayılarak boşanmaya karar verilmiş ise de dosya kapsamına göre olaylarda her iki tarafın eşit kusurlu olduğu,ancak evlilik birliğinin devamında imkan bulunmadığından sonuç olarak boşanmaları yönünde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığından sonucu itibarı ile doğru olan boşanma kararının onanmasına ) biçiminde hüküm kurulması böylelikle davalının boşanmaya neden olan olayda tarafların eşit kusurlu olduğu yönünde kesin hüküm oluşmasının önlenmesi bundan sonra tazminatın irdelenmesi gerekirdi. Ancak bu yapılmamış, tarafların boşanmadaki eşit kusuru kesinleşmiş, ancak davacı-karşı davalı kadının tazminatına gelince davalı-karşı davacı koca daha çok kusurlu sayılmıştır.

Hukuk Genel Kurulu sonuçta boşanmaya ve kocanın tazminat istemine esas olan olaylarda tarafları mahkeme kararında belirtildiği gibi eşit kusurlu saymıştır. Yerel mahkeme zorunlu olarak Hukuk Genel Kurulu kararına uyup hüküm kuracaktır. Boşanma kararı kesinleşmiş ve bozma ilamının kapsamı dışında olduğundan bu konuda yeniden hüküm kurulmayacak sadece eski hüküm tekrarlanacaktır.Bu durumda mahkeme kararında: ( 1- Taraflar arasında boşanmaya neden olan olaylarda taraflar eşit kusurlu bulunduğundan tarafların şiddetli geçimsizlik nedeni ile boşanmalarına 2- Boşanmaya ve tazminata esas olan olaylarda davalı-davacı koca eşit kusurlu bulunduğundan kocanın tazminat isteminin reddine ( kesinleşmiştir ) 3-Boşanmaya ve tazminata esas olan olaylarda davacı-davalı kadın az kusurlu bulunduğundan tazminata hükmedilmesine ) diyecektir.

Sonuç olarak bir olaya hukuken iki ayrı kusur oranı verilmesi mümkün olmadığından, boşanma kararının kesinleşmesi ile tarafların eşit kusurlu olduğu hususu da kesinleşmiş bulunduğundan, ayrıca davalı-karşı davacı kocanın tazminat istemide eşit kusurlu olması nedeniyle reddedildiğinde boşanmadaki kusur oranı kesinleştikten sonra davacı-davalı kadının tazminat isteminde kusura itirazının hukuki anlamda sonuç doğurması mümkün bulunmamaktadır.

Bu nedenlerle Yerel Mahkeme kararının onanması gerektiği görüşündeyim.

peki bu yeni duruma dayanarak yeni delillerle birlikte sadece manevi tazminat davası açabilir miyim.sonuçta mahkeme tarafları eşit kusurlu görüp çok az bir tazminata hükmetmişti.

Sadakatsizlik (zina) özel boşanma sebebi olup, taraflar evlilik birliği devam ettiği sürece bu yükümlülüğün ihlal edildiği gerekçesi ile birbirlerine karşı boşanma davası açabilir. Boşanma davası açmakla ayrı yaşama hakkına sahip olan taraflarda dahi bu yükümlülük devam eder.

Mevcut dava başka bir sebebe dayanıyor ise ve fakat sadakatsizliğin ispatına ilişkin somut, kesin denilebilecek delilleriniz varsa mevcut davanıza paralel olarak ZİNA sebebi ile ayrı bir boşanma davası açabilirsiniz. Derdestlik itirazı dinlenmeyecektir keza neticei talebi aynı olsa da sebep ve gerekçesi farklıdır.
Diğer davanızın bu dava sonuçlanmadan kesinleşmesini ve tarafların boşanmasını engellemek için o davadan FERAGAT edebilirsiniz. Ancak karşı dava var ise kesinleşmemesi için uğraşmalı ve ZİNA sebebi ile boşanma davanızı hızlandırmalısınız. Fikrim tartışmaya açıktır. Aksi görüşler var ise konuyu tartışmak yahut bilmediğimi öğrenmek beni mutlu edecektir.

Ekleme:Öte yandan belirtmekte fayda var ki şiddetli geçimsizlik iddiası ile açmış olduğunuz dava sonuçlanmış ve temyiz aşamasında ise Yargıtay'a bu hususta delilleri de içerir dilekçe göndermeniz kanımca yargıtayın kararını değiştirmeyecektir.
ÇÜNKÜ DAVA SONRASI OLAYLAR ANCAK BAŞKA BİR DAVA KONUSU OLABİLİR.