Hukukcu Olmanizda Ailenizin Rolu

Merhaba,

Daha once "Cocuklarinizin da hukuk okumasini ister miydiniz?" konusu acip, kendi aramizda bir anket yapmistik. Bugun itibariyle oy veren 355 hukukcunun 224'u (%63.10) cocuklarinin da hukukcu olmasini istiyor. (Bu arada oy vermediyseniz bu linke tiklayarak hala oy verebilirsiniz.)

Simdi de o anketin tersini yapalim mi? Bakalim kacimizin hukukcu olmasinda ailesinin etkisi var.

Oylarinizi ve yorumlarinizi bekliyoruz.

Saygilarimla

Babam Kuzey kıbrısta savcı.Duruşma izlemeye,Dosyaları okumaya ne zaman başladığımı hatırlamıyorum bile.Hatırladığım en eski anılarımdan biri daha okuma yazma bilmiyordum,aşağı yukarı 4-5 yaşlarında olmam lazım.Babamın çantasını aldım kocaman bir avukat hanım edasıyla oturdum(tabi çantayı yerde sürükleyerek çekiştiriyorum) dosyalardan birini aldım ve içindeki fotografları incelemeye başladımki meğer ki seçtiğim şanslı dosya bir cinayet dosyasıymış.Günlerce ağladığımı ve geceleri uyuyamadığımı hatırlıyorum.Birde sürekli annemden kaçıp (annemin işyeri ile mahkemeler çok yakındı)babamın duruşmalarına giderdim.o zamanlar ilk okuldaydım,genelde dışarı atılırdım ama ben ısrarlı bir şekilde mutlaka girecek bir delik bulur pek anlamasamda ciddi bir şekilde izlerdim.
Hep babamı örnek aldım.İşini severek ve büyük bir ciddiyetle yapan gerçek bir hukukçu.Şu an AÜHF 4. sınıf öğrencisiyim ve hala daha tek hayalim babam gibi bir hukukçu almak.Babamın benim üzerimde etkisi çok büyük ama hiçbir zaman beni kendi zorlamadı.

Güzel bir konu olmuş, Sn.Ahu'ya teşekkür ederim.

Ben seçeneklerin hiçbirini tıklayamıyorum, çünkü ailemin kısmi bir rolü oldu ama çekirdek ailemin değil

Babam hukuk okumamı çok istemiş, ancak bunu hukuk fakültesini kazandıktan sonra bana söyledi, bir yönlendirmesi olduğunu da hatırlamıyorum. En azından hiç hissetmedim. Annem bir bankacı olarak , bankacı olmasın da ne olursa olsun diyenlerdendi

Ben amcama ve sevgili kuzenim Yasemin Ablama özendim biraz, kabul ediyorum.

Saygılar.

Üç dayımın ikisi hukuk fakültesi mezunu. Dolayısıyla da küçüklüğümden itibaren hep hukuk içerisinde yetiştim,ilkokuldan itibaren de hedefim olan tek bölüm hukuktu.

Bugün hukuk fakültesinde okuyorsam bu kararımda ailem büyük bir pay sahibidir.

Ben düz lisenin fen bölümünden 1988 yılında mezun oldum.Hatırlamaya çalışıyorum nasıl hukuk tercih ettim diye,normal koşullarda fen mezunu tıp vs. okur ki benim sınıf arkadaşlarımın çoğu zaten öyle tercihlerde bulunmuş.
Düşünün hem fen okuyorsunuz hem de hukukçu olmak istiyorsunuz,garip bir durum gerçekten.Hukuk tercihimde dayımın telkini etkili olduysa da bu hedef göstermeye yaradı sadece.Gerisine ben karar verdim.

Sevgili Meslektaşlarım,

Aileme rağmen hukukçu oldum.Özellikle de babam hep edebiyat öğretmeni olmamı istedi.Niye mi? Lisedeyken edebiyat ve kompozisyon derslerinde çok iyi olmam ve diksiyonumun düzgün olmasıymış. Babamı mutlu etmek için Üniversite sınavlarında Edebiyat öğretmenliğini yazdım ama hukuk tercihleriminden sonra...Kendimi bildim bileli hukukçu olmayı hedefledim.İlk tercihim Marmara Hukuk Fakültesiydi.İlk tercihimi kazandım.Şimdi ise avukatım. Ağzımı açacak olsam babam dertlenmeye hakkım olmadığını bana zamanında edebiyat öğretmeni ol dediğini hatırlatıyor.Tekrar başa dönecek olsam yine babamı dinlemeyip hukuk okurdum.Saygılarımla...

suçlu annemle babamdır.Şimdi haklarında suç duyurusunda bulunmak istiyorum ama yapamıyorumBeni zorla hukuka mahkum ettiler keşke çocuğunu bir mesleğe yöneltmek diye bir suç olsaydı yasalarımızda

4 yaşındayken yanlış teşhis nedeniyle bir hafta da 42 iğne olmak zorunda kalmıştım. Ailem bu durumun farkına varmasaydı belki şimdi de aranızda olmazdım. O iğneleri olurken hep doktora "hakim olacağım ve seni süründüreceğim " dediğimi hatırlıyorum Hakim değil belki ama Avukat oldum Ve mesleğimi çok seviyorum. Heralde beni hukuk okumaya ikna eden o doktordur Bilmiyorum ne hissetmeliyim...

Merhabalar...
Eğer şöyle dersem heralhalde bende bu soruya yanıt vermiş olurum.Annem hakim babam ise savcı ve bende hukuk fakültesi öğrencisiyim.Ailem evet istedi ama hiç bir zaman kafama zorla sokmaya ya da biliçaltımı ele geçirmeye çalışmadılar.Hatta annem çoğu zaman hukuk okumasan da olur dedi.Şöyle düşünüyorum da iyi ki hukuk fakültesinde okuyorum ve iyi ki biticekÇocukluğum aklıma geliyor da kendmi bildim bileli hukuk fakültesinde okumak istedim ve amacıma da ulaştım

Benim ailemi bırak sülalemde bile hatta ve hatta köyümüzden bile hukukcu çıkmadıİlkokulda adımı değiştireyim dedim.Babamda sağolsun tamam kızım değiştirelim dedi.O zamanlar ankarada mahkemeler dağınıktı..Bunu niye dedim şimdi..Ne alaka..Neyse..Hakim bana kızım adın ne dedi..Bende x dedim..Herneyse mahkemeden çıktım..O hakim amcamı hiç unutmam. Mahkemede babama ben de hakim amca gibi olmak istiyorum demiştim..Babamda inşallah kızım demişti.Hatta gülmüştü bıyık altından O günden beri hep hukukcu olmak istemişimdir..Allaha çok şükür de oldu..Bir söz okumuştum..Ne güzeldir ki çocukluk hayalinin büyüyünce gerçekleşmesi..Selamlar.

Babamın avukat olmasının benim hukuk okuma istegimde elbette çok büyük etkisi oldu. Şüphe yok ki O da benim hukuk okumamı istiyordu, ben mezun olup geldiğimde büroyu bırakacağı, kurulmuş düzeni bırakacağı benden başka kim olabilirdi ki ama bana hiçbir baskısı olmadı tabii manevi baskı hariç
Tabii ki benim de bu meslek hoşuma gitmeye başlamıştı ortaokuldayken yazları büroda sekreterlik yapardım . Gittikçe büroya ısınmaya başladım, insanlara yardımcı olmak, onların savunmasını yapmak, kurtulmasına vesile olmak için çabalamak hoşuma gidiyor ve bir an önce mezun olmak istiyorum.
Ancak, bence insanlar kendi kararlarını kendi verebilmeli gerektiği zaman rest çekebilmeli. Sonuçta insanlar hayatını şekillendireceği bir karar veriyor bu kararda kendi payı baskın olmalı kanaatindeyim.

ben kendim ettim, kendim buldumtüm ailemin kösteklemesine ve lisede fen bölümünden mezun olmama rağmen ısrarla, inatla direnerek hukukçu oldum.İlkokulda karar vermiştim aslında avukat olmaya...Sanırım çocukken izlediğim amerikan filmlerinde duruşma salonlarının tozunu attıran, habire itiraz ediyorum sayın yargıç diye çığıran ama hayranlıkla izlediğim avukat karakterlerin çok etkisi olmuştur bu mesleği seçmemde
Neyse annem halen bayanlara en çok yakışan mesleğin öğretmenlik olduğu konusunda ısrar edip, benimle gereksiz polemiğe girse de,iyiki hukukçu olmuşum, şanslı olduğumu düşünüyorum, hayalimdeki mesleğe sahip oldum
saygılar

Alıntı: Yazan Meryem DUYUL ERDOĞAN Aileme rağmen hukukçu oldum.Özellikle de babam hep edebiyat öğretmeni olmamı istedi....Babamı mutlu etmek için Üniversite sınavlarında Edebiyat öğretmenliğini yazdım ama hukuk tercihleriminden sonra...Kendimi bildim bileli hukukçu olmayı hedefledim.... Ağzımı açacak olsam babam dertlenmeye hakkım olmadığını bana zamanında edebiyat öğretmeni ol dediğini hatırlatıyor.Tekrar başa dönecek olsam yine babamı dinlemeyip hukuk okurdum.Saygılarımla...

Sayın Erdoğan bu kadar olur yani!Yazdıklarınızı kendim yazmışım gibi okudum Bu yüzden başka bir şey ekleme gereği hissetmiyorum.Ha benim babam yalnız değildi engel olmaya çalışan kuzenlerim falan da girmişti işin içine o zaman...

Annem ya da babam hukukçu değil ama onların işleri dolayısıyla çocukluk hatıralarımda bile evde hukukla ilgili şeyler konuşulduğunu hatırlıyorum.Çocukken annem gibi bankacı olmak istemiştim ama sonradan hukuk okursam bankaya tomarla para yatırabileceğimi(Bankaları yaşatma ve kalkındırma vakfının başkanı olarak )düşündüğüm için(çocuk aklı işte)hukuk okumaya karar vermiştim.Tercih yaparken abimin hukuk okuyor olmasının da etkisi fazlaydı,ancak bundan daha etkili olan şey notlarının da kötü olmamasıydı.Ben o zamanlar hukuk okumanın kolay birşey olduğu izlenimine kapılmışım ki(nerden bilirdim başıma gelecekleri)bir sonra ki seneye kalma riskini göze alarak bütün tercihlerime hukuk fakültesi yazmışım.Pişman mısın diye sorarsanız,değilim.Dersler biraz ağır geliyor ama bunlar geçici şeyler(tabi inşallah)Başka bir bölümde mutlu olabileceğimi de sanmıyorum.Benim için en mükemmel mesleği bulduğumu düşünüyorum.Bu siteye üye olmaktan ve şu anda bu satırları yazıyor olmaktan dolayı çok mutluyumİyi ki ailem beni desteklemiş;iyi ki hukuk okuyorum


Saygılarımla........

Annem ya da babam hukukcu degil...ancak lıse egitimime başladığımdan beri en çok hukuk mesleğine yakın hissetmişimdir kendimi.asi bir genç olarak geçti gelişim çağım.Bu sayede daha çok ortama girdim daha çok insan tanıdım ve insanlar hakkında aşşağı yukarı yorum yapabilme özelliğim gelişti.Gelişmekte...Öss sayesinde başarılı bir öğrenci olmama rağmen sınavda yasadığım bir talihsizlik yüzünden bir devlet üniversitesine girecek kadar yüksek bir puan alamadım ancak şuan imkanlar sayesinde daü de hukuk okuyorum.

Ben eğitimci bir ailenin çocuğüuyum ve babam ben doğduktan üçüncü üniversitesini okumak adına iki yıl hukuk fakültesine girmek için çabalamış.Ozaman ekstern şeklinde okunabiliyormuş.Fakat olmamış.Sanırım içinde uhde kalmış ki ben çocukluğumdan beri ilkokul sıralarındayken benim kızım hukukçu oacak derdi.Bende soranlara hep ben avukat olacağım derdim.O nedenle sınava girdiğimde hukuk tercihi yaptım yalnızca ve oldu.Babamın ve benim idealim gerçekleşti.Öğrendiğimiz gün ikimizde sevinçten sarılıp sarılıp ağladık

E birde yakın akraba eş dostun "bu kızın cenesi maşallah kuvvetli bundan iyi avukat our" sözleri de sanırım aklımın köşesinde yer etmiş.İyiki babamın idealleri varmış ve iyiki bana bu idealleri aşılamış.

Bu arada annemin katkısıda yadsınamaz.İlk yıl aileden uzak kalmaktan bunalıp ben okumuyorum diye memlekete döndüğüm de annemin kolumdan tutup okumadan buraya dönemezsin çırpınışları da fakülteyi bitirmeme neden oldu.Ozaman anneme sen beni sevmiyorsun istemiyorsun demiştim ama sonradan iyiki anneciğim bana öyle davranmış.

Alıntı: E birde yakın akraba eş dostun "bu kızın cenesi maşallah kuvvetli bundan iyi avukat our" sözleri de sanırım aklımın köşesinde yer etmiş.İyiki babamın idealleri varmış ve iyiki bana bu idealleri aşılamış.

Ben eskiden hiç konuşmazdım. Kerpetenle laf alırlardı. Hukuk Fakültesini kazandığım zaman beni tanıyan bazı kişiler: "Sana da bir avukat lazım olacak, hiç konuşmayan avukat mı olur?" diye hafiften kıskançlık sergilemişlerdi. Ben gene çok konuşmam ama hiç avukat ihtiyacı duymadım.

Alıntı: Yazan Av. Mehmet Saim Dikici Ben eskiden hiç konuşmazdım. Kerpetenle laf alırlardı.

o huy biraz bende de var hatta dershane hocam bana 'senden avukat neyin olmaz' demişti. Bakalım, görelim Mevla'm neyler; neylerse güzel eyler.

Ailem hiç bir zaman hukuk okumamı istemedi zaten benim okuduğum yerde kızların okuması da doğal değildi.annem en iyi kadın mesleğinin öğretmenlik olduğu görüşündeydi hem ben çok hassastım bu mesleğin beni yıpratacağını düşünüyordu annem.babam hiç karşı durmadı ama çaktırmadan nasılsa kazanamam diye düşünüyordu.ailemde hiç hukukçu da yoktu.ama hayalimde hep hukuk vardı.şimdi 3 bitti sayılır ama ben hala acaba bir rüya mı görüyorum diyorum.hedeflerime bu kadar yaklaşmak beni çok heyecanlandırıyor.iyiki hukuk okuyorum

Benim hukukçu olmamı,hakim olmamı annem çok istiyordu.
ama ben hakim olmak için çıktığım yoldan saptım.şimdi avukatlık stajımı yapıyorum. iyi ki annemi dinleyip hukukçu olmuşum

Beşinci seçenek yok mu Ne annem/babam hukukçu, ne onlar istedi ne de ben!!Tuhaf ama farklı bir yönlendirme oldu bana yapılan..Annem/babam dışındaki aile büyükleri ve öğretmenlerim.Öğrenciyken pek memnun değildim yani ama şimdi daha iyisi olamazdı diyorum Ankette oyum beşinci seçeneğe "Ne oldu, nasıl oldu bilmiyorum "

ben hukukçu olmayı daha önce hiç düşünmedim ama bir anda(sınavdan sonra puanlar gelince) kendimi hukuk fakültesinde buldum.ne oldu nasıl oldu hatırlamayorumhatta avukatlık yapmak isteyenleri eleştirirdim.malum sınava girdim.tercihleri yaparken babamın etkisiyle(kendisi siyasal bilgiler fakültesi mezunu olduğu için) hukukçu olmayı düşünmeye başladım.hakim ve avukat tanıdıklar sağolsun hiç rahat bırakmadılar.annem başka bazı anneler gibi öğretmen ol rahat et diyordu.sonuç bildirisinde hukuk fakültesini kazandınız yazısını okuyunca sevindim ama dersler zorlaşmaya başlayınca beni hukuk fakültesine yönlendiren babamın kulaklarını bol bol çınlattım.sonuç olarak resmi bir kurumda avukatlık yapıyorum ve hayatımdan memnunum.yeniden seçme şansım olsaydı yine de hukukçu olurdum.

Ben sınava girerken mesleklerle ilgili hiçbir şey düşünmemiştim.Sırf siyasal bilim sosyal bilim okuma düşüncesiyle bun alanda en baba olarak gözüken hukuk fakültesine girdim.İyiki de okumuşum.Hukuk okumak harika bir şey.Ama avukat olmak için aynı şeyleri söyleyemiyorum.Ailemin etkisi pek olmadı ama onlar da hukuk tercihimi desteklemişti.

Hukukçu olmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Ne güzel medya dünyasına girecek ve ya gazeteci ya da televizyoncu olacaktım (nedense?) Avukat bir babanın kızı olarak, hukuk dünyasına girmek hiç aklıma gelmemişti(nedense?) Babamın doğrudan baskısı olmadı ama psikolojik etki kurma yöntemini ustaca kullanması sonucunda kendimi İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde buldum. Bana özgür bir ruhum olduğunu, kendi medya imparatorluğumu kuramayacağımdan birilerinin astı olarak çalışmam gerekeceğini, benim kişiliğimin buna uygun olmadığını anlattı durdu. Hukukçu olarak özgür olacağımı, hele avukat olursam kendi işimin patronu olacağımı, işe gitmek istemediğimde kimseden izin almamın gerekmeyeceğini de işledi kafama. Sonunda muradına erdi. Okul yıllarımın sonuna doğru hukuka ısınmaya başladığımı fark ettim ve akabinde bu durumu endişe verici buldum. Stajdaysa hukukla aramda bir aşk doğdu, kendimi hukukun içinde olduğum için özel bile hissettim. Mesleğin ilk yıllarında birilerinin hayatında önemli bir rol oynadığımı görüp, büyük bir manevi haz almaya başladım. Öyle ya; evli birinin boşanma davasına girip onu bekar bir insan haline getiriyorsunuz, işinden ayrılıp ekonomik zorluklar yaşayan kişiyi kıdem tazminatını elde ederek refaha kavuşturuyorsunuz,beraat eden bir sanığın gözyaşlarıyla sizin ellerinize sarılmasını günlerce aklınızdan çıkaramıyorsunuz. Böylece mesleğimle aramda güçlü bir bağ oluştu. Bu arada babamın hukukçu olmamda ısrarı sırasında bana sunduğu bir çok güzel şeyin de aslında babam için de hayal olduğunu anladım. İstersem o gün canım istemiyorsa işe gelmezmişim öyle mi?!..Hafta sonları bile bir dilekçe yetiştirmek için çalışmak zorunda kalabiliyorum, tatile gittiğimde huzurum yok, gecem gündüzüm birbirine karıştı, eve gittiğimde müvekkillerimden satın aldığım sıkıntılar dinlenmemi engelliyor. Of baba ya; keşke bunları da anlatsaydın...

Ortaokullu yıllarda avukat olmaya karar vermiştim. Artık avukatım.

Benim hukuk fakültesi öğrencisi olmamamda ailemin hiç bir etkisi olmadı. Sadece lise yıllarımda tatil dönemlerde 4yıl kadar hukuk bürosunda çalıştım, sevdim ve hukukcu olmayı istedim. Yani ailemin yönlendirmesi olmadı hukukçu olma düşüncemi açıkladığımda destek çıktılar. Ailem herzaman için benim kararlarımı saygıla karsılayıp desteklemişlerdir.

bende hukukçu olmayı hiç düşünmedim zaten liseyi de sayısal bölümden mezun oldum fakat yakın doğu üniv. burslu kazanınca babamın da desteğiyle okumaya karar verdim.

Bu seçenek de olmalı bence seçenekler içerisinde. Sadece kısmet böyleymiş
Ben idealsiz bir öğrenci olmanın yerine göre kısmetini yerine göre kısmetsizliğini yaşadım. Lisede başarılı bir öğrenci olmama rağmen üniversitede güzel bir bölüm okumanın benim için imkansız olduğunu sanırım bilinç altıma yerleştirmiş olduğum için, üniversite sınavlarına hazırlanmadım. Ayrıca bir çok bölümünde beni memnun etmeyeceğini bu sebeple boşuna zaman kaybı olacağını düşünerek sınava giresim bile gelmemişti. Ancak babam işte kanıma giren ve kısmetimi bu hale çeviren. Sen yaz Hukuk Fakültesini kazanamazsan seneye dersaneye gönderirim dedi. Bende babamın çok istekli olduğunu görünce tek tercihle sınava girdim ve kazandım. Ailemde değil, aslında sülalemde hukukçu yokken neden bana bu yol göründü sadece kısmet böyleymiş diyorum. Bu durumu mesleğin güzel yanlarını yaşarken, kısmetim olarak değerlendiriyorum, mesleğin çekilmez yanlarını offflarken kısmetsizliğim bu benim diyorum

Ben hatırlamıyorum.Annemle babam anlatırlar sürekli.Çok küçük bir çocukken,bir kanalda Petroçelli diye bir dizi varmış.İzleyip izleyip elime bir çanta alıp evin içinde koşar dururmuşum,saate bakarmışım,her yeri karalarmışım yazı yazıyorum diyerek.Büyüyünce bende böyle olacağım dermişim.Sanırım bilinçaltımda bayağı emeği var bu Petroçelli'nin.Onun sayesinde hukuk seçmiş olabilirim.

Babamın avukat olması beni cok heveslendirdi acıkcası. Onların o ofis diyalogları , işlerine verdikleri önem... Ayak altında dolasacagımı bile bile , tozları silme pahasına giderdim cocukken ofislerine.. şu an Dogu Akdeniz Universitesi Hukuk Fakültesi 3.sınıf ögrencisiyim , umarım yakında hayallerin gercekleşir ve ben de o ofisin bir avukat üyesi olurum..