Tüm Kadınların Dikkatine

Biraz geç oldu ama olsun sağlık için hiç bir zaman geç değildir.



Orta yaşlı ve düzgün giyimli bir adam sessizce kafeye girerek

köşedeki masaya oturur. Garsona sipariş vermek için beklerken yan

masadaki gençlerin kendisine bakarak gülüştüklerini farkeder. Belli ki

yakasına taktığı küçük pembe kurdele şeklindeki rozetine gülmektedirler.

Bu alaylı bakışları

görmezden gelen adam, yan masadakilerin bu ısrarlı

sırıtmalarına dayanamayarak elini lacivert ceketinin yakasındaki rozete

götürerek,


"Bu mu?" diye bakışanlara sorar.


Yan masadakiler yüksek sesle gülerek, "Küçük güzel pembe

kurdeleniz lacivert ceketinize pek de yakışmış!" diyerek sırıtmaya

devam ederler.


Orta yaşlı adam bu sözü söyleyen delikanlıya dönerek, "Lütfen

masama buyrun bunu tartışalım" der.


Biraz önce tüm sevimsizliğiyle sırıtan delikanlı sebebini

anlamadığı bir utanma ve sıkıntı hissine kapılsa da gelip masaya

oturur. Adam anlaşılır ve yumuşak bir sesle, "Bu rozet tüm dünyada,

içinde olduğumuz ayda, kadınların arasında meme kanseri bilincini

yaygınlaştırmayı ifade ediyor. Ben bu

rozeti annemin adına takıyorum" der.


Bu açıklama karşısında başkalaşan delikanlı, "Çok üzüldüm,

anneniz meme kanserinden mi öldü" diye sorar.


"Hayır" diye cevap verir orta yaşlı adam ve devam eder:


"Annem sağ. Küçük bir çocukken kendimi yalnız hissettiğim

korkulu anlarımda her zaman başımı saklayabileceğim ve huzur bulacağım

yumuşak bir yuvadır annemin memeleri. Annemin memesi ve sağlığı için dua

ediyorum."


"Hımmm" diye kekeler delikanlı.


"Bu rozeti karım için takıyorum" diye devam eder orta yaşlı adam.


"Karınız da herhalde iyi" diye sorar dilekanlı.


"Evet, evet" der adam:


"Karımın memesi her ikimiz için aşk ve sevgi kaynağı olmuştur

her zaman. 23 yıl önce sevgili kızımızı beslemiştir memesiyle. Karımın

memesi ve sağlığı için tanrıya şükrediyorum."


"Sanırım kızınızın sağlığı için de takıyorsunuz?"


"Hayır... Kızımı bir ay önce meme kanseri nedeniyle kaybettik. Yaşının
çok genç olduğunu düşünerek ihmal etmiş memesinde farkettiği kitleyi.

Bu nedenle geç kaldık."


Genç delikanlı, yüzündeki utangaç ve üzüntülü bir ifadeyle,

"Çok üzgünüm bayım. Özür dilerim" der...


Orta yaşlı adam "Kızımın anısına öğünerek takıyorum bu küçük

pembe kurdeleyi. Bu sayede çevremdekileri de aydınlatabiliyorum. Şiimdi

evine git, karınla, kızınla, annenle konuş" deyip cebinden çıkardığı

küçük pembe kurdele rozetini uzatırken, delikanlı öne eğilir ve

"Takmama yardım edebilir misiniz?" diye mahçup mahçup sorar.


Bu öyküyü Türkiye Meme Vakfı'ndan Dr. Can Gürbüz gönderdi.. Öykünün

altına bir de not düşmüş: "Bir mumun, diğer mumu yakarak aydınlatmasıyla

kaybedeceği hiçbir şey yoktur.. Lütfen bu hikâyeyi yayarak diğer mumları

da aydınlatın...

Tüm aydınlıklar kadınların olsun..."

Sağlıklı günler dilerim. Bir tek onun telafisi yok...

Şenay

Sevgili Şenay;
Böyle önemli bir konuyu gündeme getirdiğin için sana çok teşekkür ediyorum..
İnsan bu hastalığın hep başkalarının başına geleceğini sanıyor ve sadece uzaktan izlemekle yetiniyor ama kendi başına geldiğinde çok büyük bir travma yaşıyor..(Yaşadım....)
Bu nedenle bende meme kanseri konusunda insanları aydınlatmak için birtakım etkinliklere katılıyorum elimden geleni yapmaya çalışıyorum..Kaldı ki tıbbi istatistikler meme kanserine yakalanan erkek sayısının da küçümsenemeyecek kadar olduğunu bildiriyor.. Yani kanserojen faktörlerin gittikçe arttığı bir dünyada yaşayan herkes bu konuda bilgilenmeli ve bilgilendirmeli diye düşünüyorum..
Katkın için tekrar teşekkür ediyorum.. Bu hastalıkla hiçbirzaman tanışmamanı sadece uzaktan izlemeni diliyorum..

Sayın Seferino,

Çok geçmiş olsun. Atlatmış olduğunuzu umut ediyorum. Bu hastalıkla tanıştığımda henüz 16 yaşında idim. Ben yaşamadım ama hayatımda ki en değerli varlık yaşıyordu. Öğrendiğimde yıkılmıştım... Herşey bir hafta içinde olup bitti. Doktorlar vakit kaybetme şansımız olmadığını söyledi. Apar topar karlı bir gün, yollara döküldüğümüzü hatırlıyorum. Canım babanneme kanser olduğunu söyleyememiştik. Ankara' ya doktora gidiyoruz demiştik. O da kuşkulanmış olacak ki, neden koca koca bavullar hazırladığımızı, ve herkesin suratının asık oluşunu ve kimsenin doktorların tam olarak ne dediğini açıklamamasını soruyordu. Hastaneye yatırdığımızda durumu açıkladık. Her zaman ki neşesiyle, gülerek bize "ben bunuda atlatırım" dedi. Gerçektende atlattı. Fakat memesinin alınmış olmasına alışması çok uzun zaman aldı. Ciddi bir travma geçiriyordu. Uzun bir süre kalabalıklara karışmayı , sokağa çıkmayı reddetti. Zamanla, uzmanların da yardımıyla bunu da halletti. Zor ve faydalı bir tecrübe oldu bizim için. Bu olaydan sonra, ailemizde ki her kadın bu konuda daha dikkatli olmaya başladı.

İnsan başına gelmeden asla ihtimal vermiyor başına gelebileceğini!!!!! Ama sağlık ihmal kaldırmıyor. Dönüşüde olmuyor.. Bu yüzden herkesi burdan uyarmak isterim. Sizinde belirtmiş olduğunuz gibi, artık kanser yaşta ayırt etmiyor. Özellikle aile bireyleri içinde kansere yakalanmış olanların bu konuda daha duyarlı olmaları gerekiyor.
Bir de, insanlarda gözlemlediğim önemli bir yanlış var. Doktora gitme konusunda oldukça ihmalkar davranıyoruz. "nasıl olsa geçer, önemli değildir" mantığı ile hayatımızı riske atıyoruz. Zaman bu tür hastalıklarda en önemli belirleyici..

Herkese sağlıklı günler dilerim.
Sayın Seferino, size de böyle önemli bir konuda bizimle tecrübenizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim...

Saygılarımla
Şenay

Alıntı: Doktora gitme konusunda oldukça ihmalkar davranıyoruz.

Sayın Şenay;
Çok haklısınız.. En büyük hatayı da burada yapıyoruz.Arabamızdan en ufak bir ses gelse hemen sanayiiye veya servisine koşuyoruz ya da cep telefonumuzun bir tuşu bozulsa hemen vakit geçirmeden tamire koşuyoruz, ancak kendimize aynı şekilde davranmıyoruz... Kendimizi ihmal ediyoruz..
Fakat bir hususu sizlerle ve tüm okuyanlarla paylaşmak istiyorum.. Ben tam tersi bir insanım.Yani en ufak bir rahatsızlığımda doktora koşan biriyim.. Benim yaşadığım ise doktor hatası...
Tümörüm iki yıl önce tespit edildi ancak büyük bir sorumsuzluk örneği olarak radyolog raporunda şüpheli bir kitle olduğundan bahsedildiği halde üzerinde durulmadı, önemli olmadığı söylendi. İki yıl sonra kendi kendimi elle muayenemde koltukaltıma yakın bir yerde metastaz kitlesini yakaladım.. Çok şükür geç kalınmadı ama sınırda yakalandı, bu nedenle sıkıntılı bir tedavi dönemi geçirdim.
Buradan bütün kadınları,kadın yakını olanları uyarmak istiyorum. MAMOGRAFİ VE ULTRASON YAPAN RADYOLOĞUNUZU ÇOK İYİ SEÇİN VE EN UFAK BİR TEREDDÜTTE BİR BAŞKA RADYOLOĞA VE GENEL CERRAHA GİTMEYİ SAKIN İHMAL ETMEYİN.. Kendi kendinizin doktoru olun..
Sağlık kolay kaybediliyor zor bulunuyor..
Saygılarımla..

Sayın Şenay hakkikaten çok önemli bir hususa değindiğiniz için teşekkür ederiz. Ancak son dönemde de ortaya çıktığı üzere erkeklerde kadınlara göre meme kanseri tehlikesinin daha yüksek olduğunu hatta kanser hücrelerinin daha hızlı yayıldığını da belirtmek isterim.
SAYGILARIMLA...