Son kez ne yapmak isterdiniz?

İki yıldır samimi olduğum arkadaşımda bipolar bozukluk çıktı;hayaletleri hissettiğini söyleyip titrerdi,diğer arkadaşım ise geceleri çığlık atarak uyuyordu;uyku kokusu aldığını söylüyordu,en sonuncusu ise şizofren çıktı;hiç görmediği bir dedesi varmış ölmüş,resmini gördük pek bir tanıdık geldi bize;çünkü II.Aldulhamit'in resmiydi,inanmış göründük,mezarlığa gittik ve 1945 yılında ölüp gitmiş bir adamın ruhuna bir güzel dua okuyup geldik.
Ben hayatımda son kez bir akıllı görüp onu önce derinden kucaklayıp sonra kalan zamanımı değerlendirip sohbet etmek isterdim!

İnsan ölürken yaşadıkları için değil yaşayamadıkları için pişman olurmuş..

Muhtemelen bir çoğumuzun ölürken hissedeceği son şey yaşayamadıklarımız için pişmanlık duymak olacak..

ölmeden önce öbür dünya için bir güzel hazırlık yapardım. kılabildiğim kadar namaz kılar insanlarla helalleşirdim.

son anlarımı yaşıyor olsaydım anneme babama ve kardeşlerime sıkıca sarılır hepsni ne kadar sevdiğimi söylerdim(yapmadığımdan değil hani)
daha sonra kendimden dahi çok sevdiğim eşimin kucağında sıkıca ona sarılır ve elimi bırakmamasını söylerdim. ve tabi gerçekten öleceksem Rabbimden ölümümü kolaylaştırmasını dilerdim.
gerçi bu konuda söylenecek şeylerin o an için geçerli olamayacağını düşünüyorum.

Ben şu an için düşündüğümde hiçbir şekilde huzura ermeden ölürdüm.14 aylık bir bebeğim var.Onu kucaklar ve koklayarak nefesimi vermek isterdim. Babasıyla kalacağı için bir nebze rahatlardım ama.Hamileyim.Minicik yavrumun da ölmesine sebep olmak.

Kesinlikle gözüm arkada giderdim.Şu an olmaması lazım.Hazır değilim.

Kbugünün yaşamınızdaki son gün olduğunu bilseydiniz ne yapardınız? Bu sorunun cevabını hiç veremedim. daha yaşayacağım o kadar çok şey olmalıki yaşam henüz son bulmamalı. Bir güne sığdırabilecek bi hayalim yok. Daha yaşamalıyım ben. Ama ya yarın son bulucaksa..

çok zor bi soruuu. ben bu cevabı arıyorum iştee

Herkesle helalleşmek isterdim.

Kalbimi kıran tüm insanları bir araya toplayıp teker teker gözlerinin içine bakmak isterdim.......................... Hiçbirşey söylemeden..........

İsteğimin son istek olmamasını isterdim.

Bu konuya yanıt yazardım.

Sadece derin bir oh çekmek isterdim. Bu da sevdiklerimin güvende olduğu hissiyle mümkün .

Son kez ne mi yapmak isterdim vallaha çok şeyler yapmak isterdim ama zaman kısıtlı sanırım hangisinden başlamalı bilmiyorum....Yaptığım yaramazlıklardan dolayı kırdığım,kırıldığım insanlarla konuşmak isterdim,Çocuklar gibi eğlenmek,gece yıldızları saymak,sevdiklerimden helalleşmek,yağmur altında ıslanmak...vs..

Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ Bu konuya yanıt yazardım.

Arkanızdan ağlayacaklara teselli olabilir miydi bu hareket?

Alıntı: Yazan Adli Tip Arkanızdan ağlayacaklara teselli olabilir miydi bu hareket?

Ölenin arkasından ağlayacakları teselli edebilecek bir hareketi ben bilmiyorum; kimsenin bildiğini de sanmıyorum.

Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ Ölenin arkasından ağlayacakları teselli edebilecek bir hareketi ben bilmiyorum; kimsenin bildiğini de sanmıyorum.

Acaba uçsuz bucaksız bir servet , bir vasiyetname vs olabilir mi ?

Alıntı: Yazan caner87 Acaba uçsuz bucaksız bir servet , bir vasiyetname vs olabilir mi ?

Bilmem, olabilir mi sizce?
Yanıtı vermeden önce, gerçek mi bilmem ama, aşağıdaki alıntıyı okumanızı isterim.

http://www.itiraf.com/590471/Asksizlik/ adresinden alıntı:

"67 yedi yıl boyunca; ellerini birbirinden hiç ayırmadan, birbirlerinin gözlerine bakarak konuşan anneannemle dedemin beraberlikleri bitti. Çünkü anneannem vefat etti. Kendisine başsağlığı dileyenlere dedemin cevabı "Onsuz sağ başı ne yapayım?" oldu."

Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ Bilmem, olabilir mi sizce? Yanıtı vermeden önce, gerçek mi bilmem ama, aşağıdaki alıntıyı okumanızı isterim. http://www.itiraf.com/590471/Asksizlik/ adresinden alıntı: "67 yedi yıl boyunca; ellerini birbirinden hiç ayırmadan, birbirlerinin gözlerine bakarak konuşan anneannemle dedemin beraberlikleri bitti. Çünkü anneannem vefat etti. Kendisine başsağlığı dileyenlere dedemin cevabı "Onsuz sağ başı ne yapayım?" oldu."

Küçükken ailemden önce mi yoksa sonra mı ölmem gerektiği konusunda bana bir şans verilse idi bunu ne yönde kullanacağımı düşünmekle geçerdi günüm.Kardeşlerimle oturur konuşurduk.

Yeni bir eve taşınmıştık, başka bir şehirde idik o sene.Bizimle beraber yaşayan amcamız bizim için bir ilahtı.Bir gün elinde tv anteni çatıya çıktı ve o günden sonra yüzümüzün bir tarafı gülmedi en mutlu anlarımızda bile. 22 yaşında ziraat mühendisliği 2. sınıfta idi, üstelik epey zor şartlarda kazanmıştı.Elimizden tutar kırlara götürürdü bizi, "penceresi cam cama mualim" diye bir türküsü vardı dilinde..Ondan sonra kırlara da gitmedik.Ağıtlar yakılan bir köye gittik, galiba bir ay kaldık.Üstelik babam kendini sorumlu hissetmiyor değildi.Evi o bulmuştu, taşınırken anteni o ayırmıştı kırk parçaya ve dedem "bu anteni atın " dediğinde herkesin kulaklarında belki bizim gülüşme seslerimiz vardı.
Yüksek gerilim hattının hemen oracıktan geçmesi ise apayrı bir sorundu ve o hüzünle kimse onu sorgulayamadı, bizim melek amcamız yanarak yok olmuştu,üzerindeki elbiseler bile ufacık kalmıştı, yanmıştı.
Annem diyordu ki şimdiki aklım olsa yaşları 3,5 ve 6 olan o üç çocuğa ölümün bizdeki yıkımını hissettirmezdim, ama hissettirdiler çünkü ölüm onlar için kıyametti.Ölüme anlam yüklemişlerdi.Ölüme yükledikleri anlam yaşamı kalitesizleştirmişti. Ölümü çok önemsemişlerdi.Giden kişi anıları da alıp gitmişti.

67 yaşındaki dede kendisine baş sağlığı dileyenlere onsuz bir sağ başın ne önemi olduğunu söylüyordu.

Yukarıdaki cümlede özne yüklemden uzaklarda olsa da vurgu yapılan 67 yaş idi.
Okuduğumuzda bize dokunaklı gelen de çiftin arasındaki romantizm değil, yaşanmışlıkları idi.
O nedenle bazen koca bir servet ,67 yıldan daha az yıkıcı olabiliyor.Koca bir servet bırakıp, anılarını bırakmayan geride kalanı çok iyi teselli edebiliyor. onu üzmüyor.
Ama 67 yılı tercih ederim.

Ne yapılabilir ki; malum....

Ne yapılırsa yapılsın hep bir şeyler eksik kalmayacak mı sanki...?

Alıntı: Yazan caner87 ve o günden sonra yüzümüzün bir tarafı gülmedi en mutlu anlarımızda bile.

.......

Ve her ölüm, erken ölüm...ister 22 ister 67...

Alıntı: Yazan yağmurdamlası Ne yapılırsa yapılsın hep bir şeyler eksik kalmayacak mı sanki...?

Kime göre eksik, neye göre eksik.

Başkalarına göre eksik kalacağını düşünüyorsak, evrendeki mevcudiyetimizi fazlaca önemsiyor olabiliriz.

Bize göre eksik kalacağını düşünüyorsak, bunu yaşarken düşünüyoruz (Konusu imkansız fiil), sondan sonra böyle bir düşüncemiz muhtemelen olmayacak Çivi çakmayacağız ya!

Ben yine de ne olur ne olmaz kızımı bu sayfaya yazdığım ilk mesajdan sonra uçağa bindirdim, hatta üç kez Sonra deniz kenarında bir bankta oturup, balıkları (Ve hatta ördeklerle kazları!) ekmekle (ve dahi poğaça ile) besledim. Yetmedi ırmaktan yengeç avladık! Ne oluuur, ne olmaz, yapmadık demeyelim

Birileri son arzusunu gerçekleştirmek istiyorsa, acele etmesini öneririm, belki de o arzuyu gerçekleştirme fırsatını bir daha elde edemez; söylenenlere bakılırsa dünyayı yakında öcüler yiyecekmiş, pardon bir kara delik yutacakmış dünyayı. Sonradan demedi demeyin, eğer bu 'demedi demeyini' demeye fırsat kalırsa.

Saygılarımla

Öyle veya böyle, ne eksik ne fazla; son istek zarureti beni pek mutlu etmedi...))

Hiçbir şey dilemiyorum

Elbette son kez yapacağımızı yapalım yapmadık diyemeyeceğiz belki ona zaman bile kalmayacak ama yine de eksik bir şeylerin kalcağını bir daha belirtmek istemiştim sadece...

Belki de öldükten sonra herşey daha güzel olur.En azından şurası kesin; mesela 40 yıl önce çektiğim bir manevi ya da fiziksel acı hatırlamıyorum.Şu an ölsem yarın da çekeceğim bir acı olmayacak.Yaşamak ölmektir her nefes alış verişte yavaş yavaş.Anı yaşamak lazım.Ötesini çok düşünmemeli.Gidip gelen de pek yok sanırım.Cennete gidersem ne mutlu.Cehenneme gidersem orada saygı duyduğum bazı insanlar olacak yine mutluyum.Reenkarne olup yeniden doğarsam o da güzel.Tamamen yok olursam işte o da iyi.Yani her durum ve ihtimalde mutluyum öldükten sonra...

Son istegin nedir?
Sorusu,
Çok, çok kolaydir,
Ilk istegin nedir?
Sorusundan.
Çünkü,
O soruyu
Kimse kimseye soramadi,
Korkusundan.

Özdemir Asaf

belki de ölüm bir başlangıçtır,düşünsenize sizi üzen bir çok şeyden kurtulacaksınız belki de kolestrol,kilo,güzellik,zenginlik,yoksulluk .. daha sayamayacağım bir çok şeyden kurtulacağız özgürce uçacağız bilmediğimiz bir boyutta nasıl ki anne karnını hatırlamıyorsak burayı da hatırlamayacağız ya da güleceğiz bu dünyadaki korkularımıza ,hiç bir şey zamanı gelmeden olmayacağına göre son bir kaç saatim kaldığına da inanmam ben kıyamet geldiğinde yaşıyor olmaktan korkarım....

Dua ederdim.

Huzur içinde gülümseyebilmek isterdim.