akdevrim / şiirler

gözünün bebeğinde,
hayallerimi tuttun...
bir nebze ışığısın,
benim olan umudun...
ateş yakar su boğar,
bilenenden bahsetme,
duygusal aclığım var,
kaç kere dedim gitme...
ne dönüp geri baktın,
ne hayalimi taktın...

sonsuz bir okyanusda,
atlas yelkene benzer,
taşıdığım duygular,
rüzgara demem dönzer...
sürüklenmem sahile...
gecenin bir yerinde,
derim ki güle güle...
beklemeyin nafile...

akdevrim.istanbul.

nerede kaç yaşında?.
hangi şeyin başında,
belkide ortasında,
durur birden nefesin!..
tutulursun içinde,
tabut denen kafesin...

hikaye der gecerdin,
soğuk suyu içerdin...
kim çıkarsa karşına,
hızar gibi biçerdin...

olmadım hayatımda,
ne testere ne hızar,
korkuyorum bir yerde,
benide bekler mezar...

akdevrim.istanbul.

ağzında zeytin dalı,
akgüverçini gördüm,
sevdamıza sevdalı...

yolların ve yılların,
yenemediği kadın!...
yere batsın inadın!...

uzattığım eli tut,
geçmiş acıyı unut..

yağmur yağar ıslanır,
hayalim seni bulur,
bulutlara yaslanır...

günümü gece eden,
sevgimi cüce eden
aşkımı nice eden,
güçten hesap soramam,
karşısında duramam...

akdevrim.istanbul.

seninle gurur duydum,
sevgili dostum benim...
dost demiş el vermişim,
ne astım üstüm benim...
yıldızları takmalı
dağılan saçlarına,
gülleri bırakmalı,
acık avuçlarına...
sonra sana bakmalı,
şiirin bahcesine,
sallanarak girerken!...

akdevrim.istanbul.

tüm umudumu yitirdim,
alacağın neyim kaldı...
nasıl kendimi batırdım,
gülmelerim hep hayaldı,
üzüldüm sanki can verdim,
leyla ile meçnun derdim...

sevgimi koyma kantara,
insanı özümde ara,
neden yüreğim de yara,
anla derim anlamazsın...
vah dediğimi duymazsın...

akdevrim.istanbul.

gazel diye belleme,yazdıklarımı benim
ürkerim ve korkarım,yoktur derim nedenim...
leylekler havalandı,göç mü başlıyor nedir?
üstümde gök kubbeyi gördüm nice senedir!...
mademki yaşıyoruz nefes alıp vererek,
sessizce ağlayarak,bir kalıba girerek...
ellerim ayaklarım,sanırım benim değil!...

akdevrim.istanbul.

her gece işkencedir,sanki yaşadıklarım...
ampül gibi yıldızlar gökte asılı durur...
sevgiyi yüreğimde senelerce saklarım,
ansızın bir kör kurşun gelir kalbimi vurur...
neden niçin soramam,tutuklu bir insanım...

anlayan anlar beni,uzun söze ne hacet,
lakin şiir konuşur,terçümanım olarak,
parlayan güneş gibi,bana sadik kalarak!...

en güzel şarkısını söyler sanki sevgimin,
rüzgar kemence calar,sazlar hazırdı demin,
dünyada insan olmak arzusudur gayemin.
okulları tepmişim ne yerlere gitmişim,
ğ
acı izdirap duyup sıfırı tüketmişim...
neden diye bilmeden neyimi haketmişim?...

ölüm derleşmiş sonum,
kapanır böyle konum!..

akdevrim.istanbul.

dün gece mektup yazdım,
yıldızlara bıraktım...
sevgi atelyesinde,
senelerce çıraktım...
sevgi şiiri yazdım,
çakmağı çaktım yaktım...
madem ki yazdıklarım,
bir yüreğe dokunmaz,
tarafından okunmaz...
kalem tutan hamalim!...

durun kalabalıklar!...
oltayı fırlatmayın,
ürker alabalıklar...
sevgiyi unutmayın...

yaşamak insan gibi,
yağmurlu nisan gibi...


akdevrim.istanbul.

dört duvarın içinde,
kucakladım geceyi...
perdeler hep yerdeler,
ışık sızmaz içeri,
hep ışıklar nerdeler?...
tutsağım dünden beri...

elim ayağım çözük,
sade yüreğim ezik,
şu beynimin içinde,
nedir kırmızı çizik!...

tilkiler ve belkiler
inadına kol kola..
gözlerimi yumarım,
düşünürüm kumarım...
bulunduğum noktaya
nedir beni getiren...
saat mi doldu nedir,
çok acı öttü siren...

gideceğini bekle,
sarfettiğin emekle...

akdevrim.istanbul.

doktor anlamaz yaradan,
ben bir insanım sıradan,
resmiyeti çek aradan,
dağlar üzerime gelir...

hangi dili konuşursam,
terçüman mı bulmam gerek,
kaşlarımı saçlarımı,
hep yüzde yüz yolmam gerek...

anlamazsın duyarsızsın,
bilsem neden ayarsızsın?


akdevrim.istanbul.

yazarım silersin kadın,
okursun gülersin kadın,
bir beni elersin kadın,
yıldızı alamam gökten!...

kaç kara kış geldi gitti?
hikayenin sonu bitti,
dost dediklerim terketti,
yap yalnız kalmışım çoktan!...

akdevrim.istanbul.

duracağın yok sözünde,
işte beni aramadın,
bir yılan durur özünde,
bu sevgime yaramadın...

yürek buruk gözlerde yaş,
yürüdüğüm izlerde yaş,
ayna gören yüzlerde yaş,
sen sözünde duramadın...

akdevrim.istanbul.

neyi yazacağımı,
unuttum birden bire,
şu beynimin içinde,
sanki döndü yer küre...
altın yürekli dedim,
bakıra dönüşmesen...
yıldızlarda dururdun
bulutlara düşmesen...

yağmur bekleyen yerden,
okuduğum ezberden
belki anlarsın dedim...
yürüdüm gecen akşam,
ansızın sendeledim...
hayalimin kadını,
tutuklanmış dediler,
denizleri içtiler
yer yüzünü yediler...

dengesiz olan adam,
tek yalnız kalan adam....
sözçüklerle kol kola,
şiirde yalan adam...
kendi kendini toprak,
gün gelip bulan adam...

ölü şairler gördüm,
nehirlerin içinde...
günahından arınan,
korumasız korunan...
düşündüm neden niçin?
beynimde sorulara,
ansızın vurdum perçin...

ne kadar çok bilirsen,
yalnızlığın artarmış,
ve bütün günahını,
bir kaç şeytan tartarmış...

sen bildiğinle yetin,
mademki hayat çetin!...
ömrün telefisi yok!...

akdevrim.

bu gün günlerden pazar,
kaç kişiyi çağırdı,
bilsem dünyada mezar...

cenaze arabasını,
gördüm geçti karşımdan...
kurşunu yemiş gibi,
ben miyim demiş gibi,
duman çıktı başımdan...

bütün günahlarımı,
kantara attım gibi,
yan gelip yattım gibi,
düşünmek istiyorum...

ürkdüm kendi kendimden!...

akdevrim.istanbul.

kaç tane kalem gördüm,
dediğimi yazmadı...
kaç tane elem gördüm,
senin gibi azmadı...

hayalimin kadını,
sanki mücevher gibi,
salmadın inadını...

gökteki yıldızları,
bir ampül gibi yakan,
yağmur yağmadan önce.
büyük bir şimşek çakan,
Yaratanın aşkına,
kulak ver bu şaşkına...

yüreğimdeki gizi,
ben bile çözemedim...
alnım açık yüzüm ak,
istedim gezemedim...
yas tuttum suçlu gibi,
borçlu oruçlu gibi...

sözçüklerin içine,
kaçıpta gizlenmişsin...
yazdığım şiirdesin,
okyanuslara akan,
çağlayan nehirdesin...

sahiden sen nerdesin?...

akdevrim.istanbul.

melek göründü kadın;
hem çok süründü kadın...

garipsedim dünyayı,
fırlatıp attım yayı..
yorumlattım birine,
görünce bir rüyayı...

bulutların üstünde,
yürüdüm adım adım,
elimdeki çengelle,
yıldızları topladım...
hep yukarı zıpladım...

ter içinde uyandım
tanımadım kendimi,
hangi renke boyandım...

akdevrim.istanbul.

uzak görüşlü kadın,
nedenini anladım,
bilene çıkmış adın!...

ön görülerin vardı,
yüreğinden doğardı...
sesini,nefesini,
işitir gibiyim ben...
kapkaranlık bir kışda,
bir boran tipiyim ben
güneş yüzü görmemiş,
tatlı sözü görmemiş...

bir alo deyişini,
koyu versem kantara,
karşında dönüşürüm,
istemeden mantara...

melek gibi duyarlı,
yıldız,ay ve güneşe,
kundağından ayarlı,
değer verdiğim kadın,
sesinden önce gider,
sen istersen kanadın...

gözündeki gözlükden,
taşıdığın sözlükden,
ağlamayı çıkardın...
küçücük sevgi için,
bir romayı yakardın...

gercek bir dostumsun sen,
sevgide üstümsün sen...
sana yanlış yapacak,
gözlerim bile olsa,
çekinmeden oyardım,
cehennem ateşine,
bedenimi koyardım...
tereddütsüz diyenim,
istersen hangi renkı,
sen iste ben giyenim...

şiirime yön veren,
uzaklardaki melek...
acı ile elemim,
elimdeki kalemim,
sadece senle mutlu...
her genç kız kulağında,
düşünsene küpeyim,
ellerinden öpeyim,
sacının bir teline,
dünyaları tepeyim!...

güneşin üzerine,
gölgesi düşen kadın!
bilimle ve ilimle,
bir bir örtüşen kadın!..
sana karşı değildim,
karşında hep eğildim!...


akdevrim.istanbul.Atatürk hava limanı.

istediğin yüz yıla,
taşıdı sevgin beni...
kaşıdı sevgin beni...
istiklal caddesinde
şair nedimi gördüm...
elimle tokalaştım,
şairle şakalaştım...
evini ocağını,
acımadan yakmıştı,
yumruğunu sıkmıştı...
hainim vardır dedi,
yeri çok dardır dedi...
öleli işkencede,
katlanmak zordur dedi...
ve ansızın kayboldu,
dedim bu kul ne oldu...
günümüz hainleri
dersini alsın dedim,
yakamı salsın dedim...

akdevrim.istanbul.

yazma yetim var diye
Yaradana şükrettim,
şu beynimin içini,
bir an oldu terkettim...
duymayan hayın oldum,
sanki bir mayın oldum...
asar keser duygusuz,
dün geceden uykusuz...

verin aklımı bana,
döneceğim yabana...

akdevrim.istanbul.

güneş doğmuş,
yeşermiş kiraz dalları...
çicek acmış ağaçlar...
kelebekleri gördüm,
renk renk kendini rüzgara veren
kısacık ömürleri...
nisan yağmuru gibi...

akdevrim.istanbul.

senin için yazılan,
sözçükleri yıkadım...
sen olmayan her şeye,
kulağımı tıkadım!...

gök yüzünde bulutlar,
umutlarla yoğrulur...
sevginin ırmakları,
akar akar durulur...
ak güverçini gördüm,
uçar iken vurulur...

iki damla kan damlar,
içinde ben gizliyim...
sevgin ile sözlüyüm...

hayalimin kadını...
su gibi akar hayat,
güneşler doğar batar,
karanlık geceleri,
derin sevgiler yutar...
gecen dakıkaları,
ömrümüzden zamanı,
içen dakıkaları,
durdurmak elde değil...

güneşli bir İstanbul,
kucaklar ikimizi,
pırıl berrak gök yüzü,
..........................

akdevrim.istanbul.

unuturum kimliğimi,
uyanmaya calışırım...
her bir nefes alışımda,
sensizliğe alışırım...

kaç gece yasla gecirdim,
kaç güverçini ucurdum,
aşkıma zehir içirdim,
ne yaptım öldüremedim...

kalbin taş mı senin kadın?
yere batsın şu inadın,
elindeki balta ile,
sevgiyi kestin budadın!...

diyeceğim söz mü kaldı?
bakacağım yüz mü kaldı?
yaş dökecek göz mü kaldı?
acı şerbet oldu tadın...

ölümden öte köy mü var?
hayallerim kan kırmızı,
nerde benim anılarım,
kalbimde ölümçül sızı...

artık çok geç duyamazsın,
yıllarımı sayamazsın,
melek yerine kendini,
sen bir daha koyamazsın...

akdevrim.istanbul

elimde çatal kaşıkla,
yıldızı almışım gökten...
köşe başında aşıkla,
düello var gülerekten...

sevdim dedi bir kadını,
bırakmadı inadını...
çarptı bana kanadını,
yüzümün üstüne düştüm...

bir yıldızdan indi dedim,
cennetime bindi dedim,
sonda bir haindi dedim,
kan doğradı hayalime...

şaşırdım köşe bucağı,
oldum her yerin kaçağı,
en sonda koca bıcağı,
kalbin ortasına vurdu...

yaşanıyor işte dram,
bir tabut ve üş beş adam,
razımıyız dedi imam,
hemen hain hayır dedi...

vuran kıran bu haindi,
ne yaptımsa beni yendi,
hep haklısın ona dendi,
haksız adam öldü işte...

cumasında pazarında,
rahat olsun mezarında,
hep bunları yazarında,
belleğinde neler vardır?...

kuzey güney sağ ve solu,
kalem yazar dolu dolu,
yazanda Allahın kulu,
sanmıyorum bahtıyardır...


akdevrim.06.nisan.2010.istanbul.Atatürk hava limanı.

hangi şeyden yakınsam,
hangi tuşa dokunsam,
her ne ise sakınsam,
yollar sana çıkıyor!...

kalbimin atışında,
güneşin batışında,
mevsimin her kışında,
yollar sana akıyor!...

hayalimi süslersin,
yıldızları beşlersin,
bir cenneti düşlersin,
yollar sana bakıyor!...

aşk tak etti canıma,
dinime imanıma,
akdevrimi tanıma,
fallar sana çıkıyor...

akdevrim.istanbul.

ışığı dizginleyip,sırtına binen kadın...
kalbimin aradığı bir nura dönen kadın!...

gündüz güneşi gibi,gecemde yanan sensin,
şairin rüyasına,gercek uyanan sensin!...

çağlayan nehir gibi,okyanusa akarsın...
gözümün bebeğine ben uyurken bakarsın!...

hep rüya görenim ben,
kendi yanmışlığımı,
kendime verenim ben!...


akdevriim.istanbul.zeytinburnu,firarristan....

sandım ki gök yüzünü
tamamen bulut sarmış,
gece ile gündüzü,
düşündüm ki kararmış...
ne ayı ne yıldızı
görmüşüm gök yüzünde,
hepsini çalan yara,
yaşadığım diyara,
sitemim var bilesin!...

akdevrim.istanbul

bineceğim geminin,
belli değil rotası
boş mezar görse insan,
hemen gelir yatası...

ne garip bir dünyadır,
doğarken el gül bebek,
yüreklerde kal bebek...
büyürsün günden güne,
beklersin sevgi yine....


çoğalır gecer yıllar,
sevgiyi içer yıllar,
kalırsın orta yerde...

akdevrim.istanbul.

al git beni bir yere at,
sustu sanki edebiyat,
neyi dayatırsan dayat,
değmez artık bundan sonra!...

akdevrim.istanbul.

ne sözünde,ne sazında,
bir gecenin ayazında,
beyazın en beyazında,
aramıyorum ki seni...

aynaya bak sor kendine,
kaç tane dost var çevremde,
kimse gelmez mabedine,
bilir misin suçu kimde?

akdevrim.istanbul

dertden kederden uzak,
firar etsem kendimden..
ışığı tutabilsem,
elimdeki kalemi
fırlatıp atabilsem...
sessiz sakin kafamla,
bir gece yatabilsem...

beni yazmaya iten,
yüreğimi kalemle,
sanki kazmaya iten...
şu egoma dur desem....

yıldızı alabilsem,
karanlık bir gecede,
kendime kalabilsem...

cennetteyim derdim hep...
hayalimi kaç kere,
göz önüne serdim hep!..

sessiz sakin sokaklar,
nerden bilebilirsin?
binlerce acı saklar!...


akdevrim.istanbul.