Boşanma

Merhaba Hukuk dostları,

Bu güzel sayfanızda bende kendi sorunumu sizlerle paylaşmak istedim. Ben eşimden boşanmak üzere mahkemeye başvurdum.
Mahkeme sonucunda davam reddedildi, ve davamı temyize verdim.
Burada Hukuk dostları arkadaşlara çok samimi olarak, dava konusunu anlatacağım, konu benim için biraz özel olsada..
Ben 6 yıllık evliyim, evliliğimin ilk gününden bu güne kadar eşimle aramızda gerçek anlamda bir cinsel bir beraberliğim olmadı.
İlk aylarda eşim henüz hazır değilim, yada tatile gidelim, değişik bir ortamda olur veya biraz daha bekleyelim diye sudan bahanelerle benimle cinsel birlikteliği engelledi. Beni her defasında
itti ve kendinden uzaklaştırdı. Bu arada benim bir doktor veya psikologdan yardım alalım taleplerimi sorununu hiç bir zaman kafasında kabul etmeyip bana zaman ver düzelir dedi.
Benim tek taraflı sabır ve çabalarım sonucunda birbuçuk yıl sonra,gerçek bir cinsel birleşme olmadan ( çok özür dileyerek
söyleyeceğim) sadece ön sevişme sonrasında bir hamilelik meydana geldi. Eşim bundan sonra ise hiçbir zaman yapmadığı cinselliğini, hamileliği bahane ederek iyice engelledi ve yatağa
gelmemeye başladı. Çocuk doğduktan sonra ise, çocuğu bahane
ederek, odasını dahi ayırıp çocukla aynı odayı paylaşmaya başladı.
Bir kızım dünyaya geldi, şimdi 4 yaşında sadece onun bebeklikten
çıkıp büyümesini bekledim. Hiçbir zaman her ne koşulda olursa olsun evliliğimiz boyunca kendisini aldatmadım, gece gündüz çalışıp evime ve çocuğuma baktım.
Ama artık daha fazla bu hayata dayanamıyacağımı anlayıp, kendisine ayrılmak istediğimi, böyle yaşayamıyacağımı söyleyip evden annemin evine gittim. Ben bir kızımız olduğunu ve ilerde bu konuları onunda duyacağını belirterek, karşılıklı anlaşarak ayrılmamızı çok defalar rica ettiysemde, eşim ayrılmayı kabul etmeyerek benide bu aramıdaki mahrem konuyu anlatmaya mecbur etti. Eşim ben evden ayrıldıktan sonra beni şikayet etmek üzere çalıştığım şirketi arayarak bir bayan arkadaşla konuştu, aradığı arkadaş benim evden ayrılış nedenimi biliyordu, bu konuyu kendisine sorduğunda, inkar etmeyerek aramızda bir soğukluk
vardı demiş ve '' ama aramızda şimdiye kadar bir sorun olmuyordu ! '' diye bir cevap vermiştir.
Dava duruşmalarında bu bayan benim tanığım olarak onun bu konudaki itirafını ve söylediklerini aynen anlattı. Diğer tanıklarımda aynı konuyu benden duyduklarını ve bu konuda yakınmalarım olduğunu söylediler. Eşim herzamanki gibi herşeyin en kolayına kaçarak, aramızda böyle bir konunun olmadığını ve başka bir kadın için evi terkettiğimi iddia etti. Ame ne yazıktırki dava tutanaklarında da yer alan, onun benim aleyhime getirdiği tanıkları bile, biz şimdiye kadar bir başka kadın olduğunu ne gördük nede kendisinden duyduk diye beyan ettiler. Hatta evine bağlı bir erkekti dediler. Ben dava dilekçelerimde bu konuyu en ince ayrıntısına kadar anlattım. Eğer hakim bu anlattıklarımı ve tanıklarımı yeterli görmezse Adli Tıp Kurumuna sevkedilip bu altı yıl boyunca gerçek anlamda cinsel birleşmenin gerçekleşip, gerçekleşmediğine dair muayeneden geçirilip heyet raporu alınmasını istedim. Nedense hakim bunu gerekli görmedi ve benim tanıklarımıda benden duydularını söylediler diye davayı reddetti. Halbuki bir tanığımı eşim kendisi arayarak bu konuyu itiraf ederek benim doğruluğumu kanıtladı.
Kusura bakmayın arkadaşlar çok uzun yazdım ama derdim çok büyük, ben daha nasıl böyle mahrem, sadece iki kişi arasında sadece yatak odasında geçen bir olayı daha nasıl ispatlarım ?
bu konunun acaba başka nasıl şahidi olur ? soruyorum size arkadaşlar ? Eğer tanıklar yeterli görülmediyse neden Adli Tıp
tabebimiz gözönüne alınmadı. Eşim kazara bir ön sevişme sonucu sahip olduğu bir çocuğu, kadınlığının ispatı gibi kullanıyor. Şu anda davamı Yargıtay'a Mürafaa'lı olarak temyize gönderdim. Sonucu bekliyorum. Bu arada da derdimi sizlerle paylaşıp fikir almak istedim.
Şimdiden sabrınıza ve ilginize teşekkür ederim.
Balcan

Sayın Balcan;

Yazınızı merakla okudum. Ancak sanıyorum dava hakiminde de (muhtemelen) oluşan istifham duydum.

- Çalıştığınız iş yerinde olduğunu belirttiğiniz (bayan arkadaşınıza) cinsel hayatınızı anlatırken rahatsızlık duymadınız mı? Siz özel hayatınızı iş arkadaşınıza böyle rahatlıkla anlatabiliyor musunuz?

- Madem bu kadar ciddi bir sorun ve şüphe varken (cinsel birleşme olmadan çocuğunuzun dünyaya gelmesi normal bir sonuç değildir) nasıl oldu da en az 4 yıl bekleyebildiniz?

- Eşiniz, cinsel birleşmeden bilerek kaçtığı halde, çocuk dünyaya getirdi ise, neden sizden boşanmak istemesin?

Sizce bunlar normal midir? Hakimler de insandır ve olayların ''hayatın olağan akışına'' uygun düşmesi gereken boyutuna dikkat ederler..

Kafamdaki istifhamı dile getirdiğim için umarım beni mazur görürsünüz.

Sayın Balcan,

Hakim işini biliyormuş ve en doğru kararı vermiş:

Boşasaydı ne olacaktı? Yeniden evlenecektiniz ve aşağı yukarı aynı olayı dehşetle bir daha yaşayacaktınız.

Nedense evli kadınların hepsinde aynı soğukluk az ya da çok yaşanıyor. Evlenmeden önce herşey güllük gülistanlık iken, evlenince birden dikenli tellere takılıyor ellerimiz, gönüllerimiz.

Ne yazık ki, sorunuzu bir hukukçu olarak değil, bir erkek olarak yanıtlamak zorunda kalıyorum . Ne yazık ki, bu eski insanlık sorununa yanıtım yetersiz kalıyor .

Eşinizi suçlamayın. Olayı kişisel olarak almayın, kendinize yönelik sanmayın. Teselli olur mu bilmem; yalnız değilsiniz. Milyarlarca erkek sabrediyor. Taş devrinden beri bu böyle.... İletişim, bilişim bir şeyi değiştirmedi; yaşadığımız hâlâ ''cilâlı taş devri'' ....

Dosyanız Yargıtay'dan dönünce, siz de evinize dönün.

Saygılarımla

Bir Dost

Sayın Av. Mehmet Bey,


Yazımı okumanızı ve bu konudaki görüşlerinizi bana aktarmanıza çok teşekkür ederim.
Keşke benim davama bakan hakim siz olsaydınızda, kafanızda beliren bu soruları bana yöneltseydiniz.
Ne yazıkki yapılan dört celse sonucunda hakim bu soruları bana yöneltmedi, sadece dava dilekçelerinde sorunumu ve olayları yazdım. Nedense bana beyefendi sen bu suçlamaları nasıl yapıyorsun ? yada eşime hanımefendi eşiniz size bu suçlamaları getiriyor ne diyorsun diye hiç sorulmamıştır.
Benim davamda bana tanıklık eden bayan arkadaş benden mevki ve yaş olarak çok yüksek olan ve benim çalıştığım şirket sahiplerinden olup benim patronum konumunda birisidir. Ben evimden ayrıldıkdan sonra neden olduğunu sordular ve konunun ne olduğunu kendisine anlatmak zorunda kaldım, yoksa bu konular aleni herkesle konuştuğum bir konu değildir. Zira bu bayan arkadaş kendisi isteyerek bana tanıklık etmeye gelmiştir.
Mahkemede benim son senelerde kendimi iyice bıraktığımı ve bunalımda olduğumu ve beni işten dahi çıkartmayı düşündüklerini söylemiştir, eşimin ne tesadüfdür ki ben evi terkettim diye şirketi arayarak bu bayanı istemesi, beni şikayet etmesi, bu bayan arkadaşında konuyu kensisine sorduğunda verdiği cevap benim ne kadar haklı olduğumu ve benim neden bunalımda olduğumu kendisine anlatmıştır ve kendisi bana isteyerek tanıklık yapmıştır. Duruşmada eşim ve onu temsil eden avukatı bu konuşmayı yalanlayamamış ve bir itirazda bulunmamışlardır.
Sn. Mehmet bey, ben eşimin bu sorunuyla ilgili olarak bir çok kitap ve tıp dergisi okudum, sorunu tıp dilinde '' Vaginusmus'' sizin de araştırmacı, meraklı bir kişi olduğunuzu gözlemledim, bunu biraz incelerseniz ne demek istediğimi çok daha iyi anlarsınız. Eşim bu sorununu hiç bir zaman beyninde kabul etmeyerek, tıbbi yardım ve terapi kabul etmedi, herzaman bana zaman ver düzelir, sadece biz böyle değiliz bir çok çift var diye söyleyerek çözüm yoluna gitmeden beni oyaladı.benim tek taraflı sabır ve çabalarım sonucunda daha önceki yazımdada belirttiğim gibi bir hamilelik meydana geldi. Bunu bir uzman jinekoloğa sorduğunuzda, mümkün olduğunu ve böyle bir çok hamilelikler meydana geldiğini söyleyecetir. Ben neden bu kadar yıl bekledim sorunuzun cevabına gelince, evliliğin ilk aylarında belki düzelir diye sabır ve çaba göstermem ve bunu sürdürmem bir suç ise ben bunu altı sene boyunca zaten çektim. Ben şerefli bir erkek olarak hamile bir kadını bırakamazdım, çocuk doğduktan sonra ise minicik bir bebekle bir kadını bırakamazdım. Çocuğumun bebeklikten çıkıp büyümesini bekledim. Halbuki ben daha evliliğimizin ilk aylarında bu sorunla bir mahkemeye başvursaydım şimdi çoktan boşanmış hayatıma bir yön vermiş olurdum. Ama ben düzelir diye sabır ve çaba gösterdim sizce suçum buysa bunu yeterince çektim.
Eşim bilerek ve isteyerek cinsel birleşmeden kaçmıştır ve çözüm yoluna gitmemiştir.Kendisi cahil biri değildir, yüksek okul mezunu bir bayandır. Evliliği ve nikahı kendisine bu sorununu kapatmak için kullanmıştır, helede kazara dünyaya gelen bir çocuk ise onun için kadınlığını kendince kanıtladığı bir sigorta olmuştur. Çünki bu konuda uzman bir psikologdan yardım ve terapi almadan hiç bir erkekle olamaz. Sorununu önce kendisi kabul etmesi gerekirki yardım alabilsin.
Sn. Mehmet bey, size benim evi terkettiğim gün ve daha sonraki günlerde eşimin ailesi tarafından barışmamız için çağrıldığımız aile büyükleri yanında söylediği bir cümleyi yazacağım...
Yorumunu size bırakıyorum,

'' Keşke dışarda birileriyle yaşasaysında evi bırakıp gitmeseydin ''
Hangi kadın bu davranışı kendisi reva görebilir ???

Yeniden bu sorunuma zaman ayırdığınız ve görüşlerinizi belirtiğiniz için teşekkkür ederim...
Sağlıklı ve mutlu yarınlar dileğiyle..
Balcan

Sayın Dost,



Sorunuma yaklaşımınız ve görüşleriniz çok güzel, ne yazıkki insanlar evlenmeden önce böyle bir sorunlarla karşılaşacağını tahmin etmiyor, karşılaştı diyelim çözümüne gidileceği yerde kadının sadece evlilik kalkanına sığınıp karşısındaki insanıda kendisi gibi yaşamaya mecbur etmesi kabul edilemez.

Eşimi ben haksız yere suçlamıyorum, bir sorun olabilir ama bunun
çözümü aranırdı bu yola hiçbir zaman başvurmadan beni altı yıl oyalamıştır.

Benim için davamın reddedilmesi çok fazla önemli değildir, zira dava reddedilip karara bağlandıktan sonra bir süreç başlamıştır.
Bu sürecin sonucunda artık eşim istemesede boşanacaktır.

Benim için artık aynı eve dönmek diye birşey olamaz bu kararı ben altı yıl bekleyerek vermişim.
Benim için artık önemli olan kızımın durumu, zira bu konuda sorunları olan ve bu konu yüzünden evliliği biten bir annenin, ilerde bir genç kız ve anne olacak kız çocuğunu yetiştirmesi sakıncalıdır. Kendisi bilmediği bir konuda nasıl bir eğitim verecekki, kızımda ilerde annesi gibi sorunlu bir kadın olmasın.
Kızımın bu sorunları yaşamaması için velayetini isteyeceğim.

Dediğiniz gibi bazı konularda halen taş devrini yaşıyoruz, ama bunu bir yerden aşmalıyız sessiz kalmamalıyız. Bunu ben kendi adıma yapıyorum, yapacağımda.

Görüşleriniz için teşekkürler...
Balcan

sayin Balcan

yazdiklarinizi ve degerli hukukcularimizin size yazdiklarini dikkatle okudum .durumunuza gercekten uzuldum.öncelıkle sunu belırtmelıyım kı ben bır avukat degılım hukuk fakultesını bıterelı henuz bır ay oldu.olaya bır hukukcu acısından yaklasmayacagım bosanmak konusunda sızı haklı goruyorum fakat bunun tek sebebı cınsel hayatınızın duzensız ya da hıc olmayısı mı yanı evlılık bırlıgınız nasıl yuruyor bunun dısında hersey yolunda mı surklı kavga oluyor ve bu cocugunuza yansıyor mu bu evlılık sızın ıcın sadece bu acıdan mı yurutulemez hale geldı evlılıgın devam etmesı ıcın evlılıgınızın baska unsurlarında elle tutulacak unsurlar yok mu olayı mahkemeye ıntıkal ettırmeden once esınızı psıkologo veya jınekolaga goturmeye ıkna ettırmelıydınız gec kalmıs sayılmazsınız unutmayın o sızın esınız . saygılarımla

Sn. Pınar hanım

Henüz mesleğinizin ilk basamaklarında ve hemde genç bir bayan olarak bu sorunuma insancıl olarak yaklaşmanıza çok memnun oldum.
Pınar Hanım, insanlar evlenirken bunun bir ömür boyu sürmesini ve mutlu olmayı arzu ve umut ederek birlikte olurlar.
Cinsellik, evlilik birliğinin temelini oluşturan unsurlardan biridir.Bizim evliliğimizde bu unsur hiçbir zaman gerçekleşemedi
ve diğer konularda da görüş ve fikir ayrılığı oldu. Evliliğimizin başından itibaren hiçbir konuda uyum ve anlaşma olmadı. Birde bunlara cinsel sorun eklenince, şiddetli çeçimsizlik başladı böylece devam etti. Diyeceksinizki niye başında ayrılmadınız ? ben bu konuyu bahane ederek, daha evliliğin ilk aylarında bırakmayı düşünmedim. Hergün belki düzelir diye uğraştım.

Pınar Hanım, biz eşimle evlendiğimizde belli bir yaşa gelmiş insanlardık, eşim 28, ben ise 32 yaşındaydım. Eşim cahil biri değildir, kendisi yüksek okul bitirmiş, evlenmeden önce ve evlendikten sonrada çalışmış ve daha sonra da kendisi isteyerek çalışma hayatından ayrılmıştır.
Bu cinsel sorunu çıktığında, bunun halledilmesi ve çözümü konusunu düşünmeden, sadece hertürlü bahanelerle oyalama taktiğini seçmiştir. Benim tek taraflı sabır ve çabalarım sorunu tek başına çözmeye yetmemiştir.
Ben evliliğimiz boyunca bir uzman doktor ve psikologdan yardım alalım çağrılarımı hep geri çevirmiş, olayı unutturmak yolunu seçmiştir. Eşim bu sorununu henüz beyninde kabul etmemiştir, onun için bu evlilik yaşantısı normal geliyordu ve bu durumda sadece tek çift biz değiliz gibi bir savunmalara giriyordu.

Pınar Hanım, ben şimdi bu boşanma olayımda nasıl bu hukuki konuları araştırıp, her türlü yayınları takip ediyorsam, o zamanda eşimin bu sorunu ile ilgili her türlü araştırmayı yaptım ve kendimi bu konuda bilgilendirdim. Ama ne yazıkki eşimi tedavi olmaya ikna edemedim. Eşim herşeyin kolayına kaçarak, evliliğini bu sorununu kapatmak için kullandı, helede kazara dünyaya gelen kızımız ise,
onun işte kadınlığımı kanıtladım diye düşündüğü bir sigortası olmuştur.
Pınar Hanım, ben herşeyin hukuki boyutunu bir tarafa bıraktığımda, bir insan ve erkek olarak bu altı yıl boyunca elimden gelen herşeyi, sabır ve çaba göstererek yaptım.
Allah katında ve insanlar huzurunda da vicdanım rahat.
Eşim bu sorununu beyninde kabul edip, tedavi olmaya karar vermedikten sonra, dünyanın hiçbir uzman doktoru ve psikoloğu kendisine yardımcı olamaz.

Benim açımdan bu boşanma hukuki bir sürece girmiştir, bundan sonraki sorunum kızımın durumudur, bir seneden beri kızım bana annesi tarafından gösterilmemektedir. Böyle psikolojik sorunları olan bir annenin ilerde bir genç kız ve anne olacak çocuğu yetiştirmesi ne kadar sağlıklı olur, bu çok tartışılır. Henüz bu konudaki kendi problerini çözememiş bir anne, ilerde kızına nasıl yardımcı olacak.
Pınar Hanım, benim sorunlarım çok büyük, hepsiyle akılcı olarak uğraşmaya çalışıyorum.

Sizin bu konuda fikirlerinizi anlatmanıza yeniden teşekkür ederim.

İlerde iyi bir hukukçu olmaya aday ve çok genç bir bayan olarak size, tüm yaşantınızda başarılar dilerim...

Balcan

sayin balcan

yanitladiginiz ve ayrintili bilgi aktardiginiz icin tesekkur eder sabriniz ve denemelerinizden oturu de sizi tebrik ederim.esinizin size cocugunuzu mahkeme karari olmaksizin gostermiyor olmasi hukuka uygun degil sanirim yakin zamanda hukukcu buyuklerim sizi bu konuda aydinlatacaktir umarim ne de olsa burasi bir hukuk dayanisma ve bilgi alis verisi saglayan bir site.size simdiden basarilar ve sabir diliyorum sayin balcan hoscakalin.

Sayın Balcan,

Sizi açıklamalarınızdan sonra anlayabildiğimi sanıyorum. Umarım her şey istediğiniz gibi olur. Ne yazık ki Türkiye'de çocuklar her alanda olduğu gibi özellikle evlilikte de araç olarak kullanılmaktadır. Evlilik ürünü çocuğun tabii bağı anne ya da babasından (sırf inat uğruna) uzak tutulması insanlık dışı bir tavırdır. Cehalet denilen kavram, toplum kültürünün bir parçası olan (adet) haline gelebiliyorsa , topluma dahil duyarlı kişilerin hali haraptır.

Türk insanının evlilik müessesesine bakışı, evrensel normlardan bir hayli uzak ve anlaşılmazdır. Evlenirken düğün yapıp yer gök inletilirken, doğal sonuç kabul edilmesi gereken boşanmalarda husumet beslenmesi kavranamayacak kadar anlamsızdır.

Sabırlı ve olgun davranışınızın devamını dilerim.

Selam ve saygılarımla..

Sayın Av. Mehmet Bey,


Beni gerçekten anlamanıza ve sorunlarıma zaman ayırmanıza çok teşekkür ederim.

Yazınızda çok güzel açıkladığınız gibi insanlar için evlenmek nasıl doğal bir haksa, boşanmakta doğal bir haktır.
Ama bu durum toplulumuzda ne yazıkki her zaman tersine işliyor,insanlar anlaşamıyorlarsa veya evlilik çekilmez hale geldiğinde, taraflardan birinin sırf nikahı var diye, diğerine bunu ömür boyu çektirmesi gibi bir hak kabul edilemez.

Sn. Mehmet bey, ben altı yıl evliliğim boyunca sabrettim ve şimdide boşanma aşamasındayım halen sabrediyorum.
Ben bunlara sadece kızım için katlandım, ayrılacağımız zaman bile eşime çok defa rica ettim, biz artık aynı evde yaşayan yabancı insanlar gibiyiz,anlaşmalı olarak ayrılalım, bu olayı kızımız ileride duymasın, onuda bu durum etkilemesin.

Ama ne yazıkki eşim, herzamanki yaptığı gibi bu konudaki telkinlerimi de dinlemiyerek, aramızdaki bu mahrem konunun açığa çıkmasına sebeb oldu.

Kızım şuanda dört yaşında ve ben nerdeyse bir senedir kızımı göremiyorum, annesinin bu konudaki savunması ise dava sonuçlansın o zaman görürsün !!! Davam temyizde devam ediyor, bu nasıl anneliktir ki, sırf kendi kini için, bir küçük çocuğu babasından, babayıda kızını görmekten mahrum eder !

Sn. Mehmet Bey dediğiniz gibi sabretmeye devam edeceğim, ama sadece kızım için, o bu yaşananların farkında değil ve etkilenmesini istemiyorum. Annesinin ne olursa olsun, hem kızı için hemde kendisi için acil psikolojik tedavi ve terapiye ihtiyacı var.
Belki ondan sonra, herkeze bir yararı olabilir.

Bende bu zaman içinde insani ve hukuki kurallar ışığında hakkımı arayacağım.
İlginize çok teşekkür eder, sağlıklı ve başarılı yarınlar dilerim.

Balcan

sizi çok iyi anlıyorum benim sorunum sizinki gibi olmasada ispat konusunda aynı şeyleri paylaşıyoruz ben 4 yıl önce eşimden ayrılma kararı aldım ve 5 aylık hamile iken babamın evine gönderildim diyeyim çünkü eşim beni sık sık evden kovardı yine aynısını yaptı dava açtım hakim sebep sordu eşimin sürekli evde hakaret ettiğini ve beni aşağıladığını evden kovduğunu söyledimki bir keresinde erkek kardeşimde bizdeyken kovdu şahit onu gösterdim akraba olduğu için dikkate almadı benim anlattıklarımıda şahitim olmadığı için dikkate almadı ve ben davayı ve temhizi kaybettim 4 yıldır bekliyorum sürem doldu inşallah 11 eylülde davam var pek umudum olmasada biter diye düşünüyorum
ben şunu anladım bizim adalet sistemimize göre evde sürekli kamera bulunması lazım ilerde boşanmaya kalkarsan delil olsun diye veya 3. bir şahıs bulunacak evinde bizim hakimlerimizde kanunlarımızda çok saçma ve çok adaletsiz
inşallah temhizde kabul ederlerde benim gibi en güzel 4 yılınız beklemekle geçmez

Sn. Esin Hanım,

Temennilerinize çok teşekkür ederim. Benim davam diğer yazılarımdan da okuduğunuz gibi henüz temyiz aşamasında, sonucunu bekliyorum. Sizin durumunuza da üzüldüm inşallah en iyi şekilde, sizin istediğiniz doğrultuda sonuçlanır.

Benim davamda da nedense hakim benim şahitlerimi hiç dikkate almadı ve davayı reddetti. Karar yazısında ise bunu şöyle ifade etti

'' Davacı tanıkları daha ziyade davacıdan duyduklarını aktarmışlardır. Görgüye dayalı bilgileri yoktur, o halde davanın reddine karar verilmelidir. ''

Halbuki tanıklarımdan bir tanesini eşim bizzat telefonla arayarak bu aramızdaki durumu kendi ağzından ikrar etmiştir ve tanığımda bu konuşmayı aynen duruşmada anlatmıştır.
Buna ne eşim nede avukatı itiraz etmemiş ve yalanlayamamışlardır. ve bu ifadeler aynen duruşma tutanaklarında mevcuttur.

Esin Hanım, daha önceki yazılarımı okuduğunuz gibi, eşimle aramızdaki bu mahrem konuda acaba ben hakime nasıl bir görgüye dayalı bir tanık getirebilirdim !! bu olayın nasıl şahidi olabilir !!!
Benim her duruşma dilekçelerimde ve duruşma tutanaklarına da geçen Adli Tıp'dan muayene edilip rapor alınması taleblerimi dahi dikkate almadan ne yazıkki taraflı olarak davayı reddetmiştir.

Bütün bunların sonucunda da ben dava konumda haklı olduğumu düşünerek temyize verdim.

İnanıyorumki her hakim, benim davama bakan hakim gibi değildir, adil ve objektif bir yargılama olur.

Bana zaman ayırmanıza teşekkür eder, herşeyin gönlünüzce olmasını dilerim.

Balcan