Düşüncelerimizin Yansıması

Bizler neler düşünürsek düşündüğümüz duygularımıza yansırmış.

Duygularımızda neler hissetmeye başlarsak, hislerimizde davranışlarımıza dönüşür. Yani düşünceler duygularımızı, duygularda davranışlarımızın kaynağını oluştururmuş.

Kimileri bu nedenle derki aslında, ne düşünüyorsak aslında oyuz. yani bizler düşüncelerimizin ürünüyüz.Bu gün yaşadıklarımız dün düşündüklerimizin sonucu, yarın yaşayacaklarımızda bu gün düşündüklerimiz, his etiklerimiz ve yaşadıklarımızın sonucu olabilecektir deniyor.

Bunun için düşüncelerimizi pozitif tutabildiğimiz oranda yarınlarımızda pozitif olabilecektir. Seçim her şekilde bizim. Sizler hangisini seçerseniz aslında haklısınız. Seçim bizim gerçeğimiz oluveriyor. Çünkü ektiklerimizin sonucunu alıyoruz. Ne ekersek onu biçebiliyoruz.

Bu temelde yaşamın bize sundukları aslında bizim zihnimizde oluşturduğumuz düşüncelerimizin aynadaki yansımasıdır. Aynada kendimizi nasıl görmek istersek öyle görüyoruz.
Bir hikaye;
Uzun yıllar önce, uzaklardaki bir ülkede Bin aynalı dağ denilen bir dağ vardı. Bu Dağın zirvesine gerçekten de bin tane irili ufaklı ayna yerleştirilmişti. Herkes zaman zaman bin aynalı dağa çıkıp, ilginç öykülere şahit olmayı ve daha sonra gördükleri hakkında arkadaşlarıyla konuşmayı isterdi.

Bir gün, bu ülkede yasayan küçük mutlu bir köpek, bu dağı duydu ve oraya gitmeye karar verdi. Dağın eteğine ulaştı ve sora da neşeyle yukarı tırmandı. Yorulmuştu, ama yeni şeyler göreceği için keyiflenmiş ve yorgunluğunu çoktan unutmuştu. Aynaların bulunduğu zirveye geldiğinde kulaklarını dikmiş, kuyruğunu hızlı hızlı sallıyordu. Kocaman bir gülümseme gönderdi onlara. Karşılığında bin tane kocaman sıcak ve dostane gülümseme aldı. Mutluluğu kat kat artmıştı. Oradan bir türlü ayrılmak istemiyordu.

Türlü türlü sevinç ve dostluk hareketleri yapıyor, yaptıklarının bin kat fazlasıyla karşılığını görüyordu. Nihayet gün karadı ve oradan ayrılması gerektiğini anladı. dağdan inerken kendi kendisine; "Burası harika bir yer! Buraya sık sık geleceğim" diye düşünüyordu. Bu arada, aynalı Dağın çıkışındaki anlamlı levhayı da okudu ve mutluluğu bin kat daha arttı...

Ayni ülkede yaşayan başka küçük bir köpek daha vardı.
Ama ilki kadar mutlu değildi. Huysuz ve mutsuzdu. O da o dağa gitmeye karar verdi. Dağın eteklerine kadar gelip de yukarıya baktığında, şikâyete başlamıştı bile.
Sızlana sızlana dağın tepesine kadar çıktı. Yorgunluk ve kızgınlığa şimdi bir de korku eklenmişti. Doğru ya, bu dağın tepesinde kendisini kim bilir hangi hırsızlar, haydutlar bekliyordu! Aynaların olduğu alana yaklaşırken, her an bir düşmanla karsılaşacakmış gibi başını öne eğmişti. Kafasını kaldırıp da aynalara baktığında gözlerinde inanamadı. Soğuk soğuk bakan bin tane köpek gözlerini onun üzerine dikmişti.
Güya onlardan korkmadığını onlara göstermek için hırlamaya, dişlerini göstermeye başladı. Aynı anda korkunç görünümlü bin köpek kendisine hırlayınca, korkudan ne yapacağını bilemedi ve dağdan kaç inerken kendi kendine;
"Burası korkunç bir yer! Buraya bir daha asla gelmeyeceğim." diyordu.

Huysuz köpek, o hızla ve korkuyla kaçarken, aynalı dağ hakkında bilgi veren levhayı ve üzerindeki yazıları görmemişti bile.

Levhada şöyle yazıyordu:
"Ey yolcular! Sakın aldanmayın, gördüğünüz görüntüler sadece ve sadece sizin aynadaki yansımanızdır. Aynı şekilde; hayatta başınıza gelen bütün olaylar size tutulmuş aynalardır.


Bu temelde aynalarda kendimizi, geleceğimizi nasıl görmek istiyorsak öyle bakmalıyız.

Siz nasıl bakıyorsunuz? AYNAYA!

Alıntı: Alıntı: Turan Paşa Siz nasıl bakıyorsunuz? AYNAYA!

Burası Lokalmiş... rahat rahat Çeşme Naşal suyumla girebilirim:


Ayna gördüğümde çok kızıyorum. İyi yansıtamadığını düşünüyorum. Torpil yaptığını, bazılarını kayırdığını bazılarını itip kaktığını görüyorum... kızıyorum. (Ciddiye almayın bu yazdıklasrımı...)

Yine şu bilinen cümleyi kuruyorum: "Ayna, ayna söyle bana, benden güzel var mı?"


İmza: Eli,yüzü un içindeyken elini yüzünü yıkayıp, Naşal suyuyla dolaşan sucu...

"ne tümüyle benim aynadaki
ne de başkası..."

İnsanın sair beşerle iletişimi sırasında bir alış veriş yaşandığı bilinen gerçek. Büyümenin, gelişmenin, öğrenmenin temelinde de bu var. Olumlu olabildiği gibi, olumsuz da olabiliyor. Tümüyle bireysel bir bakışı yansıtmamız, topluluk halinde yaşayan yaratıklar olduğumuz düşünüldüğünde, olanaksız.

Bu anlamda bakınca, aynada bize yansıyan yalnız ve tek başına, kendi düşüncelerimiz olmuyor aslında. İletişim halinde olduğumuz insanların olumlu olumsuz katkıları da az ya da çok, yansıyor. Çok klasik bir atasözü olan, "bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim" sözünde de, bu yansımaların izi yok mu?

Başkalarının tortularını bir yana bırakalım, kendi bakışımızdaki perdelere geçelim. Baktığımızla gördüğümüz de aynı olmayabiliyor her zaman. Bazen katı biçimde kendi düşüncelerimiz, yansımaları farklı algılamamıza ve görmemize neden olabiliyor.

Diyeceğim, aynaya bakınca kendini görmek, o kadar kolay değil. Bir zenaat aslında

Saygılarımla...

Kardesim sen dusunceden ibaretsin
Geriye kalan et ve kemiksin
Gul dusunursun gulistan olursun
Diken dusunursun dikenlik olursun

Mevlana Celaleddin Rumi

Bir gün ayna elimde kendime bakıyordum.
Güldüğüm zaman nasılım, düşünceli olduğum da, üzgün olduğumda yüz ifademi kontrol ediyorum.

Daha sonra kızgın olduğum bir anı düşünüp aynaya baktım ve korktum resmen; bu ben miyim diye ...

O zaman eşimle kızgın bir şekilde tartıştığımda neden bir sonuca varamadığımızı anlamıştım.

Tartışan Ufuk değildi ki, sanki bir canavardı.Hadi biraz yumuşatayım tazmanya canavarı...

O gün bu gündür, tartıştışırken, yüz ifademi de kontrol etmeye çalışıyorum, hata bazen hey !ben Ufuğum diye hatırlatmalarda bile bulunuyorum.

Sonuç mu; gayet başarılı ve uyum arttırıcı tavsiye ediyorum

En uzlaşmacı saygılarımla...

Alıntı: Yazan Ahmet Turan ... Levhada şöyle yazıyordu: "Ey yolcular! Sakın aldanmayın, gördüğünüz görüntüler sadece ve sadece sizin aynadaki yansımanızdır. Aynı şekilde; hayatta başınıza gelen bütün olaylar size tutulmuş aynalardır. Bu temelde aynalarda kendimizi, geleceğimizi nasıl görmek istiyorsak öyle bakmalıyız. Siz nasıl bakıyorsunuz? AYNAYA!

Her şeyin iyi olacağına inanarak, umut ve sevgiyle.
Ben bu yolculuğu seviyorum!

Kopek aynalarla dolu bir odaya girmis bakmis bir suru kopek baslamis hirlamaya havlamaya, aynadaki yansimasida havlamis hirlamis.. Kopek korkmus ve disari firlamis.. Aman demis ne vahsi kopekler cok korkutucuydu canimi zor kurtardim..

Baska bir gun baska bir kopek ayni odaya girmis. Bir bakmis bir suru kopek.. Sevinc ile kuyrugunu sallayip onlara sevinc gosterilerinde bulunmus.. Disari ciktiginda kendi kendine ya ne kadar sirin ne dostane kopeklerdi onlar demis..

Hayat ta oyle dostlar.. Siz gulumsediginizde o size ayna gibi gulumsuyor.. Hirladiginizda ayni sekilde size hirliyor..

Sevgi ile kalin
Aynalara Gulumsemeyi unutmayin...

Hamlet'in oyunculara tradinda tiyatronun gercek vazifesini anlatir.

"Dunyaya ayna tutmak, iyilerin iyiliklerini, kotulerin kotuluklerini gostermek.. " Ve ardindan babasinin katili olan kral amcasinin kotuluklerine ayna olacak bir oyun oynamalarini ister..

Ve kendi kotulugunu goren kral amca isyan eder..

Gogolda tiyatrodan cikis oyununda insanlarin kendilerini taklit eden kotulere gulemediklerini, kendileri ile yuz yuze geldiklerinde isyan ettiklerini ve kendilerine dayanamadiklarini anlatir..

Bize tutulan aynalardan urkmememiz dilegi ile

Sevgi ile kalin
Ve Gulumsemeyi unutmayin..
Unutmayin size en cok yakisani gulumsemek..

Uzun sureden beri duzensiz ama yaklasik 3 senedir kendi dalimdaki birikimleri genc nesil ile paylasmak adina iki okulda ogretmenlik yapiyorum.. (Her nedense okul beni ogretmen olarak adlandirirken ogrencilerim hoca olarak sifatlandiriyorlar)..

Cocuklari mezun ederken meslekleri adina yapacaklarindan cok yapmamalari gerekeni ogretiyorsunuz..
Sonra hayatin icinde onlari izlemeye basliyorsunuz.. Iciniz rahat biliyorsunuz ki onu devirebilecek hatalara karsi uyardiniz ve egittiniz..
Ama sonra goruyorsunuz ki.. Bir cogu yapmamasi gereken en buyuk hatadan meslek hayatlarina basliyorlar.. Donuyorsunuz.. Hani diyorsunuz ben sana ozellikle ogretmistim...Kendi kendinize iciniz yana yana nerede yanlis yaptiginizi dusunuyorsunuz..

Sonra anliyorsunuz ki siz ne kadar egitirseniz egitin onun ici dusuncesi neyse gidip onu yapiyor.. Ustune ustuk donup size geliyor "Ya hocam siz haklisiniz ama ne bileyim yaptim iste" dediklerinde guleyim mi aglayim mi bilemiyorum?

Sevgi ile kalin ve gulumsemeyi unutmayin..