Boşanma Katkı payı davasında faiz başlangıç tarihi

Kıymetli meslektaşlarım, boşanma nedeniyle açılan katkı payı(tasfiye payı) davası karara çıkmıştır.Ancak kararda, faiz başlangıç tarihine yer verilmeden sadece "işleyecek yasal faizi ile tahsiline"şeklinde karar verilmiştir.Bu davada, işleyecek faizin başlangıç tarihi, dava tarihi mi, ıslah tarihi mi yoksa karar tarihi mi olmalıdır?Yardımcı olan meslektaşlarıma şimdiden teşekkür eder, saygılarımı sunarım.

Alıntı: Yazan av_mehmet Kıymetli meslektaşlarım, boşanma nedeniyle açılan katkı payı(tasfiye payı) davası karara çıkmıştır.Ancak kararda, faiz başlangıç tarihine yer verilmeden sadece "işleyecek yasal faizi ile tahsiline"şeklinde karar verilmiştir.Bu davada, işleyecek faizin başlangıç tarihi, dava tarihi mi, ıslah tarihi mi yoksa karar tarihi mi olmalıdır?Yardımcı olan meslektaşlarıma şimdiden teşekkür eder, saygılarımı sunarım.

T.C. YARGITAY
8.Hukuk Dairesi
Esas: 2010/1477
Karar: 2010/3922
Karar Tarihi: 13.10.2010
　
TAPU İPTALİ VE TESCİL DAVASI - EVLİLİK BİRLİĞİ İÇERİSİNDE EDİNİLEREK DAVALI EŞ ADINA KAYITLANAN TAŞINMAZ - FAİZİN BAŞLANGIÇ TARİHİ - BÜTÜN ALACAĞA İŞLETİLECEK FAİZİN DAVA GÜNÜNDEN BAŞLATILMASININ İSABETSİZ OLUŞU - HÜKMÜN BOZULMASI GEREĞİ
ÖZET: Olayda, taraflar arasındaki uyuşmazlık 1.1.2002 gününden önceki döneme ilişkin katkı payı alacağı isteğine ait bulunduğuna göre, kural olarak faizin başlangıç tarihi, dava tarihi ise de, davacı 21.1.2003 tarihli dava dilekçesinde faiz talebinde bulunmamış, faize ait talebini 10.2.2006 tarihli ıslah dilekçesinde dile getirmiştir. Dava dilekçesinde harca esas değer olarak … TL gösterilmiş olup, bu …. TL için faiz talep edilmediğine ve faize ait talep tarihi 10.2.2006 olduğuna göre, hüküm altına alınan alacağın yalnızca …. TL'lik kısmı için faiz işletilebileceği ve bu faizin başlangıç tarihinin de ıslah tarihi olan 10.2.2006 tarihi olduğunun düşünülmesi gerekir. Mahkemece hükmedilen bütün alacağa işletilecek faizin 21.1.2003 olan dava gününden başlatılması doğru olmamıştır.
(4721 S. K. m. 202, 225) (743 S. K. m. 152, 170) (YİBK 07.10.1953 T. 1953/8 E. 1953/7 K.)
Dava: C. A. ile N. A.(Ş.) ve M. B. aralarındaki tapu iptali, tescil veya alacak davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Ankara 10. Aile Mahkemesinden verilen 07.04.2008 tarih ve 1029/412 s. hükmün Yargıtay’ca tetkiki davacı vekili ve davalı vekili taraflarından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
Karar: Davacı vekili; evlilik birliği içerisinde bütün ödemeleri vekil edeni tarafından yapılarak edinildiği halde, davalı N. adına kayıtlanan İstanbul Kartal Yakacık Uğur Mumcu Mahallesinde bulunan Tarımcılar Kooperatifine ilişkin hissenin, 10.7.1998 gününde satılması ile elde edilen gelirle 36113 ada 11 parsel s. taşınmazın satın alındığını, satın alınan bu taşınmazın gene davalı N. adına tapuya tescil edildiğini, davalının ise bu taşınmazı vekil edeninden mal kaçırmak amacıyla gerçek değerinin altındaki bir bedelle sair davalı M. B.’a satarak devrettiğini ileri sürerek dava konusu 36113 ada 11 parselin davalı M. B. adına olan tapu kaydının iptali ile 36113 ada 11 parselin vekil edeni adına tapuya tescilini, olmaz ise, taşınmazın karar tarihindeki piyasa değerine isabet eden bedelin davalılardan alınarak vekil edenine verilmesini istemiş, 10.06.2006 tarihli dilekçe ile de dava konusu taşınmazın değerinin dava tarihi itibariyle 30000 TL olduğunu açıkladıktan sonra <tapu kaydının iptali ile taşınmazın müvekkil adına tescili; olmadığı takdirde taşınmazın karar tarihindeki piyasa değerine karşılık, fazlaya ait hakları saklı kalmak kaydıyla 30000 TL'nin kanuni faizi ile birlikte vekil edenine ödenmesine karar verilmesini istediklerini> bildirmiştir.
Davalılardan N. vekili ise, dava konusu 36113 ada 11 parselin vekil edenine ilişkin kooperatif hissesinin satışı ile elde edilen bedelin kullanılmasıyla satın alınan bir yer olmadığını zira vekil edenine ilişkin ziynet eşyaları ve ailesinin desteği ile edinilen ve vekil edeni adına kayıtlı bulunan kooperatif hissesinin satışından elde edilen paranın davacı tarafından harcanarak tüketildiğini, dava konusu 36113 ada 11 parselin ise, vekil edeninin mesleğe iadesi sırasında toplu olarak aldığı maaş ödemelerinin kullanılması ile edinildiğini, davacı eşin bu taşınmazın edinilmesinde herhangi bir katkısının bulunmadığını ve zaten boşanma aşamasında mali bakımdan sıkıntıya düşen vekil edeni tarafından satıldığını ve satıştan elde edilen gelirin geçinebilmek için harcandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Diğer davalı M. B. ise yargılama oturumlarına katılmamıştır.
Mahkemece, <.....tapu kaydının iptaliyle davacı adına tapuya tesciline ait talebin reddine, dava gününden itibaren işleyecek kanuni faizi ile birlikte 11000 YTL'nin N. A.’tan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ait talebin reddine> karar verilmesi üzerine; hükmün kabule ait bölümü davalı N. vekili tarafından, redde ait bölümleri ise davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 29.12.1988 gününde evlenmiş, 21.2.2005 gününde açılan boşanma davasının kabulüne ait hükmün kesinleşmesiyle 13.4.2006 gününde boşanmışlardır. Başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında evlenme gününden 1.1.2002 gününe kadar mal ayrılığı, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı 21.2.2005 gününe kadar ise kanuni edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (TMK. m. 202, 225/2).
Dava, evlilik birliği içerisinde edinilerek davalı eş adına kayıtlanan taşınmaza yönelik tapu iptal ve tescil olmaz ise, alacak isteğine ilişkindir. 7.10.1953 günlü 8/7 s. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca taşınmazın alımına katkıda bulunduğunu iddia eden davacı, bu katkısına dayanarak ayın (mülkiyet) talep edemeyeceğinden, tapu iptal ve tescil isteğinin reddine karar vermesinde herhangi bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Dosya arasında bulunan kayıt ve belgelere göre, 36113 ada 11 parselin, 171/649 hissesinin 743 s. TKM’nin 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu, 17.7.1998 gününde satın alınarak davalı N. adına tescil edildiği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasındaki uyuşmazlığın Borçlar Yasasının genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Katkı payı karşılığında bir tazminat isteyebilmesi için mutlaka parasal veya para ile ölçülebilen maddi bir değer koymak suretiyle katkısının bulunması ve bunun kanıtlanması gerekmektedir.
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, taktirde bir isabetsizlik bulunmadığına, tarafların evlilik birliğinin kurulmasından dava konusu taşınmazın satın alındığı tarihe kadar polis olarak çalışmaları, düzenli ve birbirine yakın gelire sahip olmaları (Davalı N. 23.2.1990-4.7.1995 tarihleri arasında meslekten çıkarma sebebiyle gelir elde edememiş ise de, mahkeme kararı ile mesleğe geri dönmesi sonucunda, özlük haklarından mahrum kaldığı döneme ait bütün geliri faizi ile kendisine dava konusu taşınmazın satın alındığı tarihten önceki bir gün olan 31.12.1997 gününde ödenmiş olduğuna göre devamlı ve düzenli gelir sahibi olduğu hususunda duraksamamak gerekir) tarafların evlendikleri günden taşınmazın edinildiği tarihe kadar geçen dönemde elde ettikleri toplam gelirlerin birbirine oranlanması ile bulunan dosya içeriğine uygun bilirkişi raporu doğrultusunda ve davalı kocanın 743 s. TKM’ nin 152. maddesi uyarınca aileyi geçindirme yükümlüğü de dikkate alınarak bulunan fedakarlığın denkleştirilmesi ve hakkaniyet ilkesi taraflar arasında görülen bu tür davalarda uygulanan ilkeler olduğundan; davacı katkısına ait değerlendirmede herhangi bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Her ne kadar davacı C. dava konusu taşınmazın daha önce yalnızca kendisi tarafından yapılan ödemelerle alınan, dolayısı ile kişisel malı olduğunu ileri sürdüğü kooperatif hissesinin satılması ile elde edilen değerle alındığını belirtmiş ise de söz konusu kooperatif hissesi davalı N. adına kayıtlı olup, davacı bu kooperatif hissesinin edinilmesini sağlayan bedelinin tamamının yalnızca kendisi tarafından karşılandığını, davalı N.’ın bu konudaki savunmasını aşar şekilde soyut denetimden uzak, başka delillerle desteklenmeyen tanık ifadeleri dışında somut olarak kanıtlayamadığından değerlendirmede dikkate alınmaması doğru olmaktadır.
Davalı N. vekilinin ve davacı C. vekilinin hükmün esasına yönelik bütün temyiz itirazlarının açıklanan sebeplerle reddi ile hükmün esasa ait olan bölümlerinin ONANMASINA,
Davalı N. vekilinin faize ait temyiz itirazlarına gelince; taraflar arasındaki uyuşmazlık 1.1.2002 gününden önceki döneme ilişkin katkı payı alacağı isteğine ait bulunduğuna göre, kural olarak faizin başlangıç tarihi, dava tarihi ise de, davacı 21.1.2003 tarihli dava dilekçesinde faiz talebinde bulunmamış, faize ait talebini 10.2.2006 tarihli ıslah dilekçesinde dile getirmiştir. Dava dilekçesinde harca esas değer olarak 1000 TL gösterilmiş olup, bu 1000 TL için faiz talep edilmediğine ve faize ait talep tarihi 10.2.2006 olduğuna göre, hüküm altına alınan alacağın yalnızca 10000 TL'lik kısmı için faiz işletilebileceği ve bu faizin başlangıç tarihinin de ıslah tarihi olan 10.2.2006 tarihi olduğunun düşünülmesi gerekir. Mahkemece açıklanan durumun göz ardı edilmesiyle, hükmedilen bütün alacağa işletilecek faizin 21.1.2003 olan dava gününden başlatılması doğru olmamıştır.
Sonuç: Davalı vekilinin bu yöne ilişen temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulü ile yerel mahkeme hükmünün, yalnızca faiz başlangıcı açısından ve açıklanan nedenlerle, HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aşağıda dökümleri yazılı 14,00 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 3,15 TL’nın temyiz eden davacıdan, 148,50 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 70,23 TL’nın temyiz eden davalıdan alınmasına 13.07.2010 gününde oybirliği ile karar verildi. (¤¤)
Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı

İyi Çalışmalar...