Ben Bunları Unutabilir miyim?

Özel arşivimde 04.05.2002 tarihinde kesip sakladığım bir yazıyı sizinle paylaşmak istedim. Aktaran Ayşe Arman, ileti sahibi 49 yaşındaki Bike C.

Ben bunları unutabilir miyim?


Sana ihtiyacım olduğu zamanlarda yanımda olmadığını...

Seninle bitirmeyi düşlediğim ömrümün kalan yıllarında beni bir başkası için yarı yolda bıraktığını...

Herşeye rağmen otuz sene yaşattığım aşkımı nasıl yok ettiğini...

Mutlu olduğumuz günlerde bulduğun sevgiline ‘‘Zaten ilişkimiz senden önce bitmişti!’’ demeni...

Yıllarca ayrı yatmadığımız yatağımızda, beni, yeni bir heyecan yaşamak uğruna yalnız bıraktığını...

Beni sevdiğini söylemene rağmen, yeni aşkına, mutluluğu sanki ilk kez tadıyormuşçasına koştuğunu...

‘‘Gülden Kale Düştü mü olacak sanıyorsun?’’ dediğini ve gerçekten aynısını yaşadığımızı...

Eve döndüğümde, portmantodaki ayakkabılarının hepsinin gittiğini gördüğümde dünyamın nasıl yıkıldığını...

Evden son kez ayrılışında bir yabancı gibi tokalaştığını ve arkana bakmadan gidişini...

Sana baba olmayı öğreten tek çocuğunun annesini, senin olmayan başka çocukların annesi için bırakıp gittiğini...

Başka bir gün, ağlayarak boynuma sarılıp, bu yanlış tutkuyu yaşamak ve yanlışı yaşayarak öğrenmek için gitmek zorunda olduğunu söylediğini...

30 yıldır sevdiğini söylediğin eşini, ondan ayrıldığın o uzun gecelerde hiç aramazken, sana sözcüklerden başka hiçbir şey vermeyen biriyle gündüz ve gece saatlerce telefonda konuşmanı...

Sanal dediğin sevgilinle gecenin ilerleyen saatlerinde yazışırken, yatağımızda seni, tuşların tıkırtısının beynimde yankılanan sesiyle uyumadan beklediğimi ve geldiğinde uyumuş gibi yaptığımı...

Birlikte mutlu yaşamak için aldığımız evimizi, bana geceleri ilaçlarla uyuyabildiğim büyük bir hapishane hücresine dönüştürdüğünü...

Balık yiyemediğimi, sana yaptığım yemekleri yapmak istemediğimi ve sadece atıştırmayla yaşadığımı...

Senin artık bir başkasını sevdiğini, benim olduğunu sandığım o kalbin başkası için heyecanla çarptığını, senin tenine bir başkasının teninin değdiğini ve değeceğini...

Ve tabii benim için artık hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını...

Ben nasıl unutabilirim?

Yazı için teşekkür ederim,yaşanmaya duyguların olduğunu hatırlattı bana ama ne yazıkki siz ne kadar değer biçerseniz biçin sonuçta sevgi gönül işidir kimseye kendinizi zorla sevdiremezsiniz,kal dediğinizde kalan insanlar sırf sizin için kalırlar bu ise size daha çok acı verir,gidebilecek kadar sevmişlerse,sizde onları unutabilecek kadar ... olmalısınız diye düşünüyorum ve yaşadıklarımdan gördüğüm birşey var ki:her giden kendini de yanında götürüyor.
Saygılarımla