Bir sabah.

Çam sakızı çoban armağanı birşeyler alsak, bir sabah.
Belki karşı penceremizde yeni bir aşk. Güzel bir kızıl.
Kahvaltı soframızda en sevdiğimiz çeşitler
Ve hepsinden yiyebileceğimiz bolca vaktimiz.
İşe yetişmeden. Çocukları okula göndermeden,
Kimseyi hiç bir yere uğurlamadan. Acele etmeden.

Bir süpriz yapsa bize hayat.
Gardolaptan seçtiğimiz pantolon cebimizde unutulmuş biraz para.
Belki aldığımız çeyrek bilete tesadüf eden büyük ikramiye.
Belki sabah telaşında gelen bomboş bir belediye otobüsü.
Açık bir trafik. Yeni ve daha iyi bir iş.

Ya da biz bir hediye versek hayata.
Bir ölüm. Bir doğum.Bir evlilik, ayrılık.
İstifa etsek herşeyden Bizi üzenlerden.
Onlar çıksa hayatımızdan. Hepimize tanıdık,
Adı başka, yeri başka ama cansıkıcı bir sürü insan.
Çıksalar ya hayatımızdan.

Bir hediye alsak hayattan. Belki bir gülümseme.
Çocukluğumuzdan kalma bir tat.
İlk sigaranın verdiği zevki tatsak.
Artık günde bir paket içtiğimiz, her bir tanesinden.
Bir yudum birada sarhoş olabilsek yeniden.
Üç kuruşla ayaklarımız şişene kadar dolaşsak,
Sevgiliyle el ele. Ne biz yorulsak ne O.
Kimse sızlanmasa. Bir anne öpücüğü olsa tüm dertlerin çaresi.

Kimbilir belki de bu sabah. Yeniden çocuk olsak.
Yada herşey yoluna girse. Biz ölsek.
Çünkü büyümek çok kötü birşey anne.

çok güzel ve çok doğru yazmışsın ümit.annelerden uzaklaştırmaz yıllar....yıllar seni çocukluğundan uzaklaştırır.eskisi gibi koşamazsın umursamazca.salıncaklar sensiz sallanır rüzgarlarla.ufuklar mavi değildir artık....gelecek daha ürkütücü olur.saçlarını rüzgar tarayamaz,zira fazla saç kalmamıştırbirçok şey kopar senden ...tecrübelerin olur.hayallerin planlara dönüşür.küçük şeylerden mutlu olmamaya başlarsın.insanlar,senin oyunlarındaki gibi yardımsever ve iyi niyetli değildir...gerçekleri görmeye başlarsın.ve gördüğün her gerçek seni daha fazla yaralar.çocukluktaki kaygılar yerini endişelere bırakır.çocukluktan erken emekli olunuyor maalesef.inadına içindeki çocuğu yaşat ümit dostum.o ölürse yüzündeki tebessümün izleri de yok olup gider.
sevgiyle kal dostum
ELİF TÜRK

Elif,

Yorumun için çok teşekkurler. Bıraz degısık ruh halinde yazılmış anlık kelimelerdi. Yazı yazmak gibi bir iddiam yok. Ben sadece kendimle sesli konuşuyorum ve sonradan inkara kalkışmayayım diye konuşmaları belgelendiriyorum.

güzel yöntem ..sesli konuşmak ve düşünmek çoğu zaman TÜRKİYE'de suç olmuştur.duygularını korkusuzca,kaygın olmadan yansıttığın için seni tebrik ederim dostum.
sevgiyle mutlu kal.çocukça sevinçlerin olsun.