Aile içi şiddetin tanıkları kimler olabilir?

Aile içi şiddetin tanıkları aile efradı ve çocuklar olabilir mi? Çocukların tanık olabilmeleri için yaş sınırrı var mı?

Teşekkürler.

Alıntı: Yazan Konuk Aile içi şiddetin tanıkları aile efradı ve çocuklar olabilir mi? Çocukların tanık olabilmeleri için yaş sınırrı var mı? Teşekkürler.

Sayın katılımcı,
Olayla ilgili bilgisi olan herkes tanık olabilir. Aile bireyleri ve çocuklar da buna dahildir. Çocukların tanıklığı ile ilgili yaş sınırlaması yoktur; kendini ifade edebilmesi yeterlidir.
Şikayet ve davanızı bir avukattan doğrudan hukuksal yardım alarak yürütmeniz, hak kaybına uğramamanız bakımından önemlidir. Maddi gücünüz yok ise, hukuk davalarında bulunduğunuz ildeki Baro'ya, ceza davalarında ise soruşturma aşamasında Cumhuriyet Savcılığı'na ve dava aşamasında da mahkemeye başvurarak bir avukat atanmasını isteme hakkınız bulunmaktadır.

Çocuğun düzenini bozmamaktan, ailenin bekasından yanayım. Ancak şiddete tanık olan çocuk, babadan soğumakta bu durum eşimce bana fatura edilmekte. Bunu bir intikam duygusuna dönüştürmekte şiddetin dozunu arttırmaktadır.
Ne yapabilirim?
Teşekkürler

Sayın konuk,
Tam olarak ne yapmak istediğinizi anlayamadım.Siz şiddet görmekten değilde çocuğunuzun buna tanık olmasından ve babasından soğumasından mı yakınıyorsunuz?Ayrıca 'ailemin bekası' derken evliliğinizi sonlandırmayı hiç bir şekilde düşünmediğiniz sonucunu mu çıkarmalıyım ?Sorunuzu biraz daha açık sorarsanız sevinirim.

Alıntı: Yazan Konuk Çocuğun düzenini bozmamaktan, ailenin bekasından yanayım. Ancak şiddete tanık olan çocuk, babadan soğumakta bu durum eşimce bana fatura edilmekte. Bunu bir intikam duygusuna dönüştürmekte şiddetin dozunu arttırmaktadır. Ne yapabilirim? Teşekkürler

Sayın Konuk,

Her şeyden önce ailenin devamı ya da eşlerin ayrılması konusunda kararı verecek olan siz ve eşiniz. Bu elbette çocukları da önemli ölçüde etkileyecek bir karar ve dışarıdan yapılacak yardımlar sadece sizin kararınızı daha sağlıklı ve hukuken gerekli prosedürlerin neler olduğu çerçevesindedir.

Aile olmak demek eşler arasında atılmış imzalardan ibaret değildir. Karşlılıklı olarak bir takım sorumluluklar söz konusudur. Gereken saygı sevgi ve sorumluluk ortamı söz konusu değilken aile ortamındaki şiddet (fiziksel ve duygusal boyutları ile) çocukları en derinden etkileyen olumsuz etkenlerdendir. Çocuğunuz eşinizin size uyguladığı şiddete şahit olarak büyüdüğünde doğal olarak babaya karşı olumsuz duygular içinde olacaktır ancak işin bir diğer boyutu da şiddetin öğrenilen bir davranış olması nedeniyle kendi sorunlarını da şiddet kullanarak çözmeyi ve şiddet uygulamayı da öğrenecektir. Dolayısıyla artı ve eksilerini iyi düşünerek verireleck bir karar uzun vadeli, çocuğun sadece fiziksel gereksinimleri değil psikolojik gereksinimleri ve büyüdüğü ortamın bunları ne oranda karşılayabildiği düşünülerek verilmelidir. Genelde rastlanılan annelerin eşleriyle kuramadakileri yakın derin ilişki ve alamadıkları destek nedeniyle konuyu çocuğuyla nefretle paylaşımı da gerçekten baba ile çocuğu uzaklaştırabilmektedir.

Bu koşullarda aile ortamındaki şiddetin mutlak suretle ortadan kaldırılması ve bunun için gerekli önlemlerin alınması, gerekli yerlere başvuru yapmanız sizin kadar çocuğunuz için de gereklidir. Eşiniz hala çocuğunun ilgi ve sevgisini önemsiyor anladığım kadarıyla. Yaptığının size olduğu kadar çocuğu için de zararlı olduğunu kendisine açıklayın ve hukuki yardım kadar sizin ve öncelikle eşinizin psikolojik destek alması gerektiğini de hatırlatmak isterim..

Bunun için aile danışma merkezleri uygun seçenektir. Ayrıca eşiniz, siz ve çocuğunuz için psikolojik destek alabileceğiniz sağlık kuruluşlarının psikiyatri kliniklerinde öfke, öfke kontrolü, vs. konularda çalışmalar yapılmaktadır. Çocuğunuzun gelecekteki yaşamında uygun modellere ihtiyacı var. Bunu da hesaba katmanız temennisiyle..

Ayrıca mahkemede çocukların tanıklık yapması konusunda çok zorda kalmadıkça çocuğun babasına karşı tanıklık yapmasını talep etmemenizi öneriyorum. Ancak şiddeti belgeleyemediğiniz ve mecbur kalma durumunda olabilir ki çocuğunuz normalinde bu tip durumlarda kendini suçlama eğilimine girecekken , şahit olarak dinlenmesi onun bu kendini suçlama eğilimini artıracaktır.

Kolaylıklar diliyorum..

Sayın Uzmanlar,
Çok değerli bilgiler verdiniz sağolun.
Sayın academic “. Genelde rastlanılan annelerin eşleriyle kuramadakileri yakın derin ilişki ve alamadıkları destek nedeniyle konuyu çocuğuyla nefretle paylaşımı da gerçekten baba ile çocuğu uzaklaştırabilmektedir.”demektesiniz. Kesinlikle çocuğumla bu tür bir paylaşımım söz konusu olmadı, olamaz da. Yaptığım şey ona moral vermek (arkadaşlarıyla buluşturmak, sinema, tiyatro vb. götürmek, kitap okumak, eğlendirmek, olan bitene odaklanmasını engellemeye çalışmak) onu moralize edecek bir dik duruş sergilemek, hayatı yaşanılır kılan güzellikleri, sevgiyi, dostluğu, vb hatırlatmak; şiddeti değil, şiddete karşı olmayı içselleştirmesini sağlamaya çalışmak. Bunları yaparken de üçüncü şahıs gibi davranarak, tarafsız kalarak…

Psikolojik yardım öneriyorsunuz. Katılıyorum. Ama maalesef eşim buna yanaşmadı.

Son paragrafınız benim için oldukça didaktik oldu, kişisel kanaatim de size paraleldi. Onun kendini suçlama eğilimi geliştirmesine razı olamam. Şiddeti de belgeleyemedim (gerçi tanıklar var) maalesef, toplumsal statüm, ketum karakter yapım, vs. sebeplerle.

Katkılarınız için tekrar teşekkürler

İlk sorunuz için evet, kendi adıma şiddeti belki tolere edebilirim, mor göz makyajlarıyla... Çocuğun tanık olması sonucu, bağışıklık sistemi baskılanmakta ve hastalanmakta, babadan soğuyarak da duygusal dünyası zarar görmekte…
İkinci sorunuza cevabım: olabildiğince sürdürmekten yanayım

Çok teşekkürler.

Sn.Katılımcı

Şiddeti kanıtlamanın tek yolu darp raporu değildir.En yakın üniversitenin adli tıp anabilimdalına başvurarak yaşanan şiddetin size verdiği zararları,bu zararın basit bir müdahale ile giderilip giderilemeyeceğinin tespitini isteyebilirsiniz.

Bu rapor ile şiddetin iz bırakmadan gitmediğini,mutlaka zarar vererek sonuçlandığını delil hale getiren bir öneme sahiptir.

Bu raporla boşanma olmaksızın koruma kararı alabilir,boşanma olmaksıznın ayrı yaşama hakkının size tanınmasını isteyebilir veya dilerseniz boşanma davasında eşinizin kusurlu olduğunu kanıtlamak için ileri sürebilirsiniz.

Bir avukattan hukuki destek almanızı ısrarla öneriyoruz.

Sayın Av. Habibe hanımefendi,
Değerli bilgilerinize teşekkür ederim.
Şiddetin çeşitli türlerini yaşadım. Yakın zamanda yaşadığım şiddet ruhsal. Adli tıbbın işlevi önceki zamanları da kapsar mı evvelce yaşanan fiziksel şiddeti ve şu an yaşanan psişik şiddeti?
Tekrar teşekkürler.

Sn.Katılımcı

Şiddetin ne zaman yaşandığından öte sizdeki etkisi tespit edileceğinden mevcut ve önceden olan şiddet kavramı raporda yer alabilecektir.

Değerli fikirleriniz için çok teşekkürler

Alıntı: Yazan Konuk Sayın Uzmanlar, Çok değerli bilgiler verdiniz sağolun. Sayın academic “. Genelde rastlanılan annelerin eşleriyle kuramadakileri yakın derin ilişki ve alamadıkları destek nedeniyle konuyu çocuğuyla nefretle paylaşımı da gerçekten baba ile çocuğu uzaklaştırabilmektedir.”demektesiniz. Kesinlikle çocuğumla bu tür bir paylaşımım söz konusu olmadı, olamaz da. Yaptığım şey ona moral vermek (arkadaşlarıyla buluşturmak, sinema, tiyatro vb. götürmek, kitap okumak, eğlendirmek, olan bitene odaklanmasını engellemeye çalışmak) onu moralize edecek bir dik duruş sergilemek, hayatı yaşanılır kılan güzellikleri, sevgiyi, dostluğu, vb hatırlatmak; şiddeti değil, şiddete karşı olmayı içselleştirmesini sağlamaya çalışmak. Bunları yaparken de üçüncü şahıs gibi davranarak, tarafsız kalarak… Psikolojik yardım öneriyorsunuz. Katılıyorum. Ama maalesef eşim buna yanaşmadı. Son paragrafınız benim için oldukça didaktik oldu, kişisel kanaatim de size paraleldi. Onun kendini suçlama eğilimi geliştirmesine razı olamam. Şiddeti de belgeleyemedim (gerçi tanıklar var) maalesef, toplumsal statüm, ketum karakter yapım, vs. sebeplerle. Katkılarınız için tekrar teşekkürler

Sayın Konuk,

Türk toplumunda kadına yönelik şiddet çok yaygındır ancak gizleme eğilimi kesin rakamları ortaya koymaya engel olmaktadır. Lütfen utanması gerekenin şiddete maruz kalan kişinin olmadığını aklınızdan çıkarmayınız..

Kolaylıklar diliyorum..

Sayın Academic,
Haklısınız. Yıllardır bu durumdan utanarak yaşadım, daha yeni yeni şiddete maruz kaldığımı itiraf edebiliyorum. Artık utanması gerekenin ben olmadığımı da biliyorum

Çocuğun matematik sorularını çözüyordum matematiksel dönme hareketinin bir sonraki aşamasını beynimde oluşturamıyorum, bir zamanlar (şiddetten önce) kaç aşama sonrasını başarabiliyordum. Boynum düşüyor, beynim-gözlerim zorlanıyor, ensemde bir ağırlık hissediyorum. Ben bir sayısalcıyım bunlar aslında benim için kolaydı.Zihinsel performans kaybım tesbit edilebilir bir durum mu? Akademik düzeyde eğitim almış birinin basit problemlerde zorlanması...

Bu sıkıntıyı zaman zaman işimde de yaşadım, çok zorlandım, başım gözüm acıdı. Ben korkuyorum. Çocuğumla ikimiz giderek daha çok yitiriyoruz sağlığımızı

Bizi incitmeden bize yardım edecek bir kurum var mı, şefkate ilgiye ihtiyacımız var. Desteksiz ve yorgunuz, hastayız, yılgınız, ağrılarımız var,desteğe ihtiyacımız var. Artık kendimizi korumak adına bir şeyler yapmak gerektiğini düşünüyorum.

Alıntı: Yazan Konuk Sayın Academic, Haklısınız. Yıllardır bu durumdan utanarak yaşadım, daha yeni yeni şiddete maruz kaldığımı itiraf edebiliyorum. Artık utanması gerekenin ben olmadığımı da biliyorum Çocuğun matematik sorularını çözüyordum matematiksel dönme hareketinin bir sonraki aşamasını beynimde oluşturamıyorum, bir zamanlar (şiddetten önce) kaç aşama sonrasını başarabiliyordum. Boynum düşüyor, beynim-gözlerim zorlanıyor, ensemde bir ağırlık hissediyorum. Ben bir sayısalcıyım bunlar aslında benim için kolaydı.Zihinsel performans kaybım tesbit edilebilir bir durum mu? Akademik düzeyde eğitim almış birinin basit problemlerde zorlanması... Bu sıkıntıyı zaman zaman işimde de yaşadım, çok zorlandım, başım gözüm acıdı. Ben korkuyorum. Çocuğumla ikimiz giderek daha çok yitiriyoruz sağlığımızı Bizi incitmeden bize yardım edecek bir kurum var mı, şefkate ilgiye ihtiyacımız var. Desteksiz ve yorgunuz, hastayız, yılgınız, ağrılarımız var,desteğe ihtiyacımız var. Artık kendimizi korumak adına bir şeyler yapmak gerektiğini düşünüyorum.

Merhaba, öncelikle vereceğim linkte daha altta bazı kadın danışma ve destek kuruluşları olduğunu söylemek isterim. Lütfen bulunduğunuz ile göre oradan destek alabileceğiniz kuruluşlar ile bağlantıya geçiniz.
http://www.turkhukuksitesi.com/showthread.php?t=14489 Buraya ulaşabildiğinize göre internet üzerinden de ayrıca tarama yaparak bağlantı kurabileceğiniz ve destek alabileceğiniz kuruluşlara erişebileceğinizi düşünüyorum. Siz akademik eğitim almış ancak zor günler yaşadığı için biraz örselenmiş de olsanız inanıyorum ki kendinizi toparlayacaksınız, ancak bu sadece sizin elinizdedir. Lütfen oturup beklemeyin..Harekete geçin..

İkincisi, işinizden bahsettiğinizi fark ettim. Tam durumunuz nedir bilemiyorum ancak en yakın sağlık kuruluşuna kendiniz ve çocuğunuz için başvurunuz. Normal koşullarda size direkt psikiyatri kliniğinin yaşadığınız travmalar nedeniyle uygun olacağı ve zaman kaybını engelleyerek süreci kısaltacağını söylesek de fizyolojik sorunlar da söz konusu olabileceğinden, direkt dahiliyeye gidin ve durumunuzu utanmadan sıkılmadan anlatın doktora. O sizi sevk etmesi gereken bölümleri söyleyecektir.. Çocuğunuz için ise çocuk bölümünde ön muayene sonrası doktorunuz gerekeni yapar. Sağlık sigortanız yoksa bile çocuğunuz 18 yaşına kadar sağlık sigortası olmadan da yararlanabilir.



Kolaylıklar diliyorum..

Sayın Academic,
İlginiz ve önerileriniz için çok teşekkür ederim. Ama bu ataletten kurtulup harekete geçmek gerçekten zor. Umarım başarabilirim. Keşke bunu kolaylaştırıcı müşfik kurumlarımız olsa...

Alıntı: Yazan Konuk Sayın Academic, İlginiz ve önerileriniz için çok teşekkür ederim. Ama bu ataletten kurtulup harekete geçmek gerçekten zor. Umarım başarabilirim. Keşke bunu kolaylaştırıcı müşfik kurumlarımız olsa...

Sayın Konuk,

İlk adımı attığınızda gerisi gelecek..! Lütfen size yukarıda bakmanızı söylediğim linkten gönüllü kuruluşlara ulaşıp destek alınız.

Kolaylıklar diliyorum..