Öğrendim!

Mutluluk Dedigin

Hayatimda ilk önce SEVMEYI ögrendim çünkü sevdikçe kendimi hisssettigimi gördüm.

AFFETMENIN ne oldugunu anladim ve affetmenin aslinda yeni insanlar kazandirdigini gördüm. Bir gün geçmisime baktigimda

PISMANLIGIMDAN üzülmedigimi gördüm, bunlari ben yasadim çünkü..

Birisini HATIRLAMANIN aslinda ufak bir telefon görüsmesi kadar basit oldugunu biliyorum artik.

Aslinda BANA DEGER VEREN INSANLARIN çok yakinimda oldugunu fakat gözlerimin hep uzaklarda oldugunu anladim.

Birisini kirdiktan sonra ÖZÜR DILEMENIN aslinda beni ben yaptigini anladim.

SEN BENIM IÇIN ÖNEMLISIN kelimesinin verebilecek en büyük hediye oldugunu buldum.

Bir yerden sonra KELIMELERIN mana ifade etmedigini biliyorum.

Sahilde yürür ve düsünürken birinin de beni DÜSÜNDÜGÜ duygusu beni sevindiriyor.

MUTLU OLMANIN aslinda bir kedinin güzel bir anini yakalamak kadar basit oldugunu anladim.

KAÇIRDIGIM FIRSATLARIN aslinda bana yeni firsatlar yarattigini gördüm. Yildizlarin benim için parladigini görmeyen gözlerimin, gün geldi

HAYATIMDAN KAYAN YILDIZLARIN gömüldügü maziyi unutmasi gerektigini anladim.

GÖZLERIN kelimelerden daha önemli oldugunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum.

Hayatimda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi yanimda görecegim, çünkü onlarin bana deger verdiklerini biliyorum.

TELEFONUN tuslarina üzüntünün, mutlulugun, yikintinin sigdigini gördüm.

YASAMIN YASAMAYA DEGER OLDUGUNU VE ISTERSEM MUTLU OLACAGIMI ÖGRENDIM!!!