|
Konumuz : Hukukçular Biz bizi konuşuruz! Konusu "hukukçular" olan ve diğer alanların konusu içine girmeyen sohbetlerimiz için. |
Anket Sonucu: Çocuklarınızın da Hukuk Okumasını İster miydiniz? | |||
Kesinlikle cok isterdim. | 340 | 58,72% | |
Kesinlikle istemezdim. | 126 | 21,76% | |
Tip ya da muhendislik gibi bir bolum okumasini TERCIH ederim. | 104 | 17,96% | |
Cok istedim ve neyse ki su an o da hukukcu. | 9 | 1,55% | |
Oy Verenler: 579. Bu ankette oy kullanamazsınız. (Anket no : 112) | |||
|
15-10-2006, 20:24 | #31 |
|
Şuan nişanlıyım ve müstkbel eşim doktor. Daha evlenmeden olmayan çocuklarımızın hangi bölümde hangi üniversitede okucaklarına karar verdik. doktor olmayacakları ve hukuk okumaları konusunda baskı yapacağımız kesin |
19-12-2006, 12:09 | #32 |
|
slm
Hukuk okuyup hukuk uygulayıcısı olmanın bır ayrıcalık oldugu kanaatındayım ıdealıst bı yapı gerektırıyor. henuz yenı bır stajyer avukat olarak dusuncem; ılerıde cocugum olursa hukuk bılgısıyle donanımlı olup, karsılastıgı olaylara hukukı bır perspektıfle yaklasmasını ısterım, ancak bır hukuk uygulayıcısı olmasını ıstemem.
|
19-12-2006, 21:54 | #33 |
|
Kesinlikle sayısal zeka gerektiren bir iş yapmasını isterdim.
|
19-12-2006, 22:12 | #34 |
|
Anne babamın hukukçu olmasını tercih ederdim:)
bu sebeple çocuğumun hukukçu olasını isterdim.
bilmem anlatabildim mi? |
25-12-2006, 16:40 | #35 |
|
Hayır istemezdim. Hayat çok ama çok kısa...Gençliğinin en güzel yıllarında ağır hukuk eğitimi altında ezilmesine ,üniversite hayatının büyük bir bölümünü uykusuz gecelerle heba etmesine , bu kadar ağır eğitimin üstüne bir de para kaygısı yaşamasına asla gönlüm razı olmaz.
|
27-12-2006, 21:08 | #36 |
|
evet kesinlikle isterdim bir şartla kıbrıs üniversiteleri dışındaki herhangi bir üniversitede.
|
03-01-2007, 11:20 | #37 |
|
Bu memlekette bağımsız hukukcu olmak zor
Van eski Cumhuriyet savcısı Ferhat Sarıkaya aklıma geldikce bu memlekette hukukcu olmak çok zor. Hatta devam eden davalarımda Danıştay 5. daire üyelerininde karar almakta zorlandıklarını gördüğüm için, hukukcu olmak akilane bir iş olarak gelmiyor.
Adalet dağıtmaya gönüllü insanların hukuka göre karar verememelerinin altında ezileceğini ve yaşamlarının berbat olacağını düşünüyorum. |
03-01-2007, 16:19 | #38 |
|
bence olmalı
ben çocuğumun hukukçu olmasını isterdim.çünkü ben de ailemden birinin şu an hukukçu olup da bana yardımcı olmasını isterdim.tek başıma da yapabilirim ama bana her zaman destek ve yol gösterici birinin olması hiç de fena olmazdı diye düşünüyorum.
|
24-01-2007, 00:38 | #39 |
|
aslında bir aileye bir hukukcu yeter düşüncesindeyim...bunun için bence cocuğum sayısal ağirlıklı bir bölüme gitmeli yeter ki o bölümde ezbere yönelik dersler olmasın....saygılar
|
24-01-2007, 01:16 | #40 |
|
Farklılık hayata her zaman renk katar.Ama tekdüzelik de problem doğurmaz.Çoçuklarımız böyle bir seçimi elbetete hür iradeleriyle yapacaklar.Bize de haklı olarak sonuçlarına katlanmak kalacak.
|
24-01-2007, 03:39 | #41 |
|
hali hazırda bir hukuk öğrencisi olarak ileride çocugum olursa kesinlikle ama kesinlikle hukuk okumasını istemezdim !
|
24-01-2007, 09:02 | #42 |
|
Ben ilkokula gittiğim günden beri hep bir hukukçu olmayı istedim.Şu an bir avukatım ve yaptığım tercihten dolayı çok mutluyum.Kızım henüz 8 aylık.İlerde onun fikri ne olur hiç bir fikrim yok.Ama bana kalırsa iyi bir ünüversitede hukuk okuyup o da tercihini avukatlıktan yana yaparsa pişman olmayacaktır.Ben kızımın hukuk okumasını çok isterim.Ama başarısız,hukukçu olduğuna dair tek kanıtı elindeki diploma olan bir hukukçu olacaksa hiç olmasın daha iyi derim.
|
06-02-2007, 12:10 | #43 |
|
Çok istedim ama, O şimdi Elektrik Elektronik Mühendisi
|
06-02-2007, 21:49 | #44 |
|
yok kesinlikle okutmam hataa evlatlıktan reddederimhatta mirastan yoksun bırakırım
|
07-02-2007, 13:12 | #45 |
|
çocuk üni mezunu olmak istemezse bile saygı duyarım.Zira para , kariyerin önüne geçti günümüzde.Büromda mesleğin inceliklerini kaparak çalışmasını isterim.Ha hukuk okursa büromu ona bırakmamın da ona faydası olur.İlerde baba olursam mesleğimi çocuğuma gururla devrederim
|
07-02-2007, 14:42 | #46 |
|
çocuğum yok ama kesinlikle hukuk okusun ve hatta avukat olsun büromuda ve adımı ona miras olarak bıraksam hiçte fena olmaz yani...inşallah
|
07-02-2007, 17:22 | #47 |
|
sayın viyolanın görüşüne kesinlikle katılıyorum
|
07-02-2007, 19:49 | #48 |
|
tıp yazacak çocuğuyla hukukunu kesebilecek bir babadan..
Tıp fakültesinde okuduğum yıllarda babaası/annesi doktor olan arkadaşlarıma hep aynı şeyi sorardım:
baban/annen neden seni sevmiyor? şaşkınlıklarını ve "ne alaka" iadelerine hep şunu söylerdim. eğer seni seviyor olsaydı tıp fakültesine girmeni istemezdi ve engellerdi gerçekten de sanki tıbbiyenin farklı kategorilerde bölümleri ve okulları varmış gibi, sanki her fakültenin de istisnasız aynı zorlukta olduğunu bilmezmiş gibi çocuklarını(kuzularrr) tıp fakültesine(kurtlarrr) gönülleri razı, vicdanları konforlu bir şekilde nasıl gönderdiklerine şaşmamak gayri muhtemeldir. evet. ben de çocuğumun hukuk okumasını isteyenlerdenim. tıp yazmaya kalktığı anda çocuğuma, nöbet fotoğraflarımı, şiirlerimi, ilişkilerimi(sosyal hayatımı asla ama ), annesini ne kadar özlediğimi, ne kadar görebildiğimi, annesine yazdığım kitabı, şiirleri(ki şiirlerimin %97 sine tekabul eder), babannesi ve dedesiyle yaşadığım sıkıntıları, nöbetlerde yakalandığımız immünite zayıflığına, ağır fiziksel işlere, strese ve uykusuzluğa bağlı zonaları, bel fıtığı operasyonlarını, anti-depresan ilaçları, göz bozukluklarını, mide kanamalarını,i ntaharları.. kitapların fiyatlarını........ anlatır ve gösteririm. yok hukuk istemiyor ya da konstruksiyonu hukuka elverişli değil mi? gitsin ressam, müzisyen, öğretmen, işletmeci, gazeteci, astronot, asker, çocuk bakıcısı falan olsun.ne istiyorsa onu olsun. sağlık okumayı çok istiyorsa da hemşire, diş hekimi, eczacı, diyetisyen olsun. (veteriner hekimlik de istemem. tıptan çok farklı görmüyorum.) ailelerinize sevgilerimi gönderiyorum.. şanslı insanları hep sevmişimdir |
20-02-2007, 12:02 | #49 |
|
Hukuk okuyan bir insan avukat olmuşsa. Ne yapar? Bir büro açar ya da bir başkasıyla çalışır. Belkide kamu kurmunda avukat olur. Buralarda avukatlık yapmaya başlayınca ne olur? Bürosu olanı seçip yanıtlayalım, genellikle(bazı eş dost için baktığı davalar hariç) gelir elde etmek ve geçimini sağlamak için insanların davalarını sonuçlandırmaya çalışır. Bir dava hukuki sınırlar içinde müvekkilinin lehine nasıl sonuçlandırılabilirse dosya için hukuki olarak yapılası gereken ne varsa yapar. Bu onun işidir ve profesyonelce bu işi azami özeni göstererek yapar. Bunun dışında iş alırken müvekkiliyle bir sözleşme yapacaktır. Bu sözleşmeyi yapmak için müvekkiliyle sözleşmenin koşullarını belirleyecektir. Alacağı ücret yapacağı işin sınırları vs. Şimdi insan doğuştan mı getirir sonradan mı öğrenir? orasını bilemeyeceğim ama zevk alarak yaptığı işler vardır ya da hiç sevmediği işler vardır. Sizin hiç sevmediğiniz ve yapmak istemediğiniz işi çocuğunuz çok severek yapabilir. Bu konuda karar verirken yaptığımız işin mahiyetini çocuklarımıza anlatmalı diğer meslekler hakkında da işe duygularımızı karıştırmadan bilgi vermeli. Çocuğun kabiliyetleri göz önünde bulundurulmalı ve onun bıkmadan severek çalışabileceği hatta çalışırken zamanı dahi unutarak çalışacağı. Aman sabah olsa da işime kavuşsam diye düşüneceği bir meslek seçmesine yardımcı olmalı. Her ne kadar onlar bizim çocuklarımızda olsa biz onların zeki,, çevik ve ahlaklı olmaları için uğraşmalıyız kendi tercihlerimizi bir şekilde kabul ettirmeye çalışarak değil. Bana göre mesele ben çocuğum adına şunu isterim bunu isterim meselesi değil, hukuk okumasını isterim meslesi hiç değil. Çocuğun gerekli bilgileri öğrenmesinin sağlanması, zekasının inkişaf etmesi için uğraşılması ve vücudunun isteklerinin karşılanması yanısıra isteklerin ölçü ve sınırını belirleyeecek iradenin kazandırılması. Vücudu nasıl zinde tutabileceği yapacağı tüm işler için onu kullanacağı ve bu kullanışta azami verimi almak için onun nasıl korunması gerektiği öğretilmeli, ahlaki olarak çok iyi yetiştirilmeli. Bu çerçevede çocuk kendisine uygun mesleği güzel bir şekilde seçecektir herhalde.
|
21-02-2007, 15:29 | #50 |
|
Bende ortaokuldan beri hukukçu olmak isteyen bir kişiydim,başka bir mesleği düşünmedim,ama öğretmenlerim kendileri gibi öğretmen olmamı çok isterlerdi,bense istemezdim
amcam avukat,abim avukat,ben avukat bu arada amcamın iki kızıda hukukta bende çocuğum olursa ve kendisi de isterse hukuk okumasını ve bir hukukçu olmasını isterim,çünkü mesleğimiz ne kadar derin bir derya olsada ve yolları çok çetrefilli olsada gerçekten güzel,itibarlı ve özel bir meslek.Ben şahsen çok seviyorum mesleğimi ve ileride birikimlerimi,deneyimlerimi aktarabileceğim,meslektaşımda olacak bir çocuğumun olmasını çok isterim |
21-02-2007, 18:02 | #51 |
|
kesinlikle isterim. iki hukukçu olarak çocuğumla hukuka dair konuşmalar yapmak ve gerektiği yerde iki karşı taraf gibi savunduğumuz farklı düşünceleri ateşli tartışmalarla biribirimize kabul ettirmeye çalışmak çok keyifli olacaktır.
|
23-02-2007, 11:15 | #52 |
|
Benim bir kızım var. Hukuk okumasını çok isterim. Ancak o şimdiden farklı mesleklere heves etmiş durumda. Yönetmen olmak istiyor.
Aslında anne veya babanın mesleğini seçmek, özellikle avukatlık mesleğinde bazen çocuğun avantajı olabilir. İşlerini düzene sokmuş bir anne - baba, işlerini çocuğuna devredip onun, mesleğin ilk dönemlerinde yaşanan olumsuzlukları yaşamamasına imkan sağlayabilir. Bu anlamda olumlu olabilir. Fakat tüm bunlara rağmen avukatlık mesleği ayrı bir kabiliyet gerektiriyor. İnsanın mizaç-karakterinin bu işe uygun olması kesinlikle şart. Arzu etmek ayrı şeydir, çocuğu zorlamak ayrı. Ben kendi seçimini kendisi yapsın isterim. |
23-02-2007, 16:07 | #53 |
|
2 çoçuğum var hukuk okumaları yönünde hiçbir yönlendirmem olmadı.Çok da istemedim açıkçası.Bu meslekte çok mutlu olduğum zamanlarda oldu, çok üzüldüğüm zamanlarda.Haklı olduğunuz bir davada hakime derdinizi anlatamamak,üzüyor insanı.Müvekkili ile bir sürü sıkıntılar yaşıyor insan.Yargıtay'dan bozuk da gelse bazı dosyalar müvekkiller ile ilişkileriniz bozuluyor.Bazen haklı olduğunuz dava da Yargıtay'dan da istediğiniz sonucu alamıyorsunuz. Bu mutluluk ve üzüntüler arasındaki gelgitler nedeniyle çoçuklarıma hukukçu olun veya olmayın diyemedim.Onlar da başka tercihler yaptılar. Ancak şimdi birçok arkadaşımın çoçukları hukukçu oldu inanırmısınız onlara gıpta etmiyor değilim. Bizim için geçmiş ola !
|
25-02-2007, 15:24 | #54 |
|
hukukçu bir aileden gelmedim ama babamın hep hukuk okumak istemiş olması ve hukuka olan özel ilgisi nedeniyle aklım meslek seçimine yetmeye başladığı andan itibaren hep hukukçu olmaya yönlendirildim,sonuçta beklenildiği gibi de oldu zaten.Ve derse girdiğim ilk günden itibaren de ne kadar doğru karar aldığımı birkere daha anladım.Çocuğum olduğunda hukuk okumasını kesinlikle çok isterim ve onu elimden geldiğince bu alana yönlendiririm tabi sonuçta kendi seçimidir önemli olan yaptığı işi mutlulukla yapması ama seçimi hukukçu olmak olursa bu beni inananılmaz sevindirir.
|
25-02-2007, 22:03 | #55 |
|
Ailenin ilk hukukcusu değilim. Son hukukcu olmata istemem.
|
25-02-2007, 22:17 | #56 |
|
İsterdim,İstiyorum..
İki tane oğlan var bende. Büyüğü lise 2.sınıfa kadar Tıp diyordu.Alan seçimi sözkonusu olunca aniden TM seçti."Ben avukat olacağım" dedi.Şaşırdım.ama sevindim tabii."Ben Ankara Hukuk'te okuyacağım." diyor.
Küçük oğlan ilkokulda 23 Nisan töreninde cübbe diktirdi kendisine ve avukat olarak katıldı.Öğretmeni ona "Ben avukat olacağım güçsüzleri savunacağım." diye bir cümle öğretmişti.Çıktı sahneye okudu.Halen fikri değişmiş değil.O da avukat olmak istiyor. Şimdi ikisi de ÖSS adayı.Haydı hayırlısı. Avukatlık bütün zorluk ve olumsuzluklarına rağmen çok saygın bir meslek.Ama O'na saygınlığı biz kendi saygınlığımızla verebiliriz. Donanımlı olmak ve mutlu olmak.. Bunun ikisini birden başarmak koşulu ile:Evet ! |
11-07-2007, 16:22 | #57 |
|
Dayımı(annemin kuzeni) saymazsak ailenin ilk ve şimdilik tek Hukukçusuyum.Eşimde avukat.14 aylık bir kızım var aslında hukuk okumak istemesi cazip geliyor.Yıllarca çalışıp bir birikim oluşturacağız eminim biz meslekten emekliliğimizi istediğimiz zamana kadarda bir çok iyileştirme yapılmış olacaktır.(inşallah!)Dolayısyla kızım bizim çektiğimiz bir çok sıkıntıyı çekmeden işi içinde yaşayarak öğrenecek ve hem daha donanımlı hemde imkanları geniş olarak mesleğe atılacaktır.
Ama bir yandanda o okuyup bitirdiğindede hala aynı konuları konuşuyor olur muyuz diye düşünmüyor değilim.... Kararı ne olursa olsun saygı duyacağım kesin... |
14-07-2007, 12:46 | #58 |
|
Bir aileye bir(iki) hukukçu yeter. Çocuğumun hukuk okumasını istemem. Aynı çileyi çekeceğine, farklı çile çeksin daha iyi. Mimar ya da bir mühendis olmasını çok isterim. Ben olamadım bari o olsun...
|
16-07-2007, 17:36 | #59 |
|
8 yaşında bir yegenim var.Onu ara sıra adliyeye götürüyorum.Bir kaç ay önce Eyüp adliyesine götürdüm.(Biliyorum,yanlıl bir seçimdi!)Dışarı çıktığımızda "avukat olmak ister misin?" diye sordum."Asla teyzecim, bütün gün oraya buraya kosturup,dilekçe veremem" dedi.Bir gün de evrakta sahtekarlık suçu işleyen bir müvekkilim hakkında telefonda konuşmamı duyduktan sonra "bu adamı nasıl savunursun?" diye sordu.İnanın herşeye sıfır mesafede bir küçük insanla bunları konuşmak ve onun tepkilerini öğrenmek çok zevkli oluyor.Hatta bazen ben de bazı üyeler gibi kendi kanatlarım altında bu işi benden daha rahat yapabileceğini bile düşündüm.Bence insanlar mesleklerini seçerken o mesleklerin mutfaklarını olabildiğince çok görebilme imkanına sahip olmalı.Çocukları bir yelkenli gibi düşünmeliyiz.Gitmelerini istediğimiz rotayı ellerine vereceğimize,özgürce rotalarını belirleyebilmeleri için sadece yelkenlerine rüzgar olmalıyız.Yegenimin halası da doktor.Doktorluğu da sevmedi.Yeğenim piyano çalıyor."Müzik ve öğretmek çok güzel" diyor.Biz de onun kendini keşfetmesinden büyük mutluluk duyuyoruz.Yani uzun lafın kısası eğer çocuğum olsaydı şu veya bu mesleğe girmesini istemez planlamazdim.Sadece kendisini çek iyi tanıyan bir insan olmasını isterdim.
|
31-07-2007, 11:00 | #60 |
|
Ben henüz öğrenciyim ve belki de bu yüzden şimdi kesinlikle olmasını istemem diyorum, ileride bu günleri unutunca fikrim değişebilir belki. Ayrıca hukukçu soya dayanma olayına da karşıyım. Tabii ki hukuk sevdalısı birinin ailesinde hukukçu olabilir, ama biri ailesinde hukukçu olduğu için hukuk sevdalısı olmak zorunda hissetmemeli. Ayrıca bu, yargıda akrabalık bağları demek ki bence yargıda herkes bağımsız birer birey olmalı. Benim ailemde hiç hukukçu yok,ileride çocuklarıma da böyle bir sevda aşılamayacağım,ama onların da içinden gelirse hukukçuluk,saygı duyarım, bir ebeveyn olarak desteklerim,ama bir hukukçu olarak bir destek,dayanak yerleştirmem sırtına.
|
Şu anda Bu Konuyu Okuyan Ziyaretçiler : 2 (0 Site Üyesi ve 2 konuk) | |
|
Benzer Konular | ||||
Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Yanıt | Son Mesaj |
Türk Hukuk Sitesi Hukuk Çalışma Grupları Hakkında Bilgiler | Admin | Hukuk Çalışma Grupları Hakkında | 4 | 14-11-2009 11:41 |
hukuk sosyolojisi açisindan hukuk ve ideoloji | lawyergirl | Hukuk Soruları Arşivi | 5 | 26-12-2006 00:07 |
Tanışmak İster miyiz | levent öge | Site Lokali | 5 | 16-10-2002 20:15 |
Türk Hukuk Sitesi (1997 - 2016) © Sitenin Tüm Hakları Saklıdır. Kurallar, yararlanma şartları, site sözleşmesi ve çekinceler için buraya tıklayınız. Site içeriği izinsiz başka site ya da medyalarda yayınlanamaz. Türk Hukuk Sitesi, ağır çalışma şartları içinde büyük bir mesleki mücadele veren ve en zor koşullar altında dahi "Adalet" savaşından yılmayan Türk Hukukçuları ile Hukukun üstünlüğü ilkesine inanan tüm Hukukseverlere adanmıştır. Sitemiz ticari kaygılardan uzak, ücretsiz bir sitedir ve her meslekten hukukçular tarafından hazırlanmakta ve yönetilmektedir. |