Sn. Gemici,

Aslında anlatmaya çalıştım yukarıdaki mesajda:

"Salt kendi inançlarının kölesi olan, düşünmeyen, diğer pencereleri anlamaya çalışmayan,algılamayan insan da özgür değildir. Bazen diretilen ve doğruluğunda dayatmacı olunulan, hiç şüphe edilmeyen akıl/düşünce/söylem de, bizatihi kişinin gardiyanı olabilir."

Biraz daha somutlaştırmaya çalışayım.

Sadece kendi düşüncelerimizdeki ısrarcılığımız, kendi gözümüzdeki gözlükleri çıkarmamakta ve bir kez olsun dünyaya bir başkasının gözlüğüyle -hatta mümkün olsa da tümden gözlüksüz,keşke- bakmayı denememekteki inadımız nedeni ile, kendi kendimize hapishaneler inşa edebiliriz. Bizim için gerçekte neyin iyi veya doğru olduğunu kendi kendimize koyduğumuz sınırlar,nedensiz ve sorgusuz kabuller nedeniyle öğrenemeden, kendi kurduğumuz hücrelerin içinde, hem kendimizin, hem başkalarının ömrünü yararsızca zehirleyerek tüketebiliriz.

Katı ve dayatmacı uslüplarla, salt kendi aklımızın -bazen kendimize karşı dahi sorgusuzca- doğruluğuna inanarak, göremediğimiz parmaklıklar içinde yaşayabilir ve yaşatabiliriz.

Demek istediğimin bir kısmı bu idi.

Özgürlük bir his midir, yoksa bir seçenek mi demişsiniz. Her ikisi de diyebilirim. Özgür olmadığınızı hissettiğinizde, özgürlüğün yolunu ararsınız, aramaya başladığınız andan itibaren de, özgürlük karşınızda bir seçenek olmaya başlar.

Şüphe iyidir. Tartışmak ve daha güzeli bulmaksa, çok daha iyi.

Saygı ile.