Saddam Hüseyin'in idam görüntülerinin an be an televizyon ekranlarından yayınlanmasından sonra, artık netlikle ifade edebilirim ki ( Ankette kararsızım oyu kullanmıştım ) idam cezasına karşıyım. Kişiyi idam cezasına götüren suçlar ne kadar ağır olursa olsun, idam cezası bence tek kelime ile bir vahşet. Bir ya da birkaç cellat bir insanı asıyorlar veya kurşuna diziyorlar veya zehirli iğne ile zehirliyorlar. Yazması bile korkunç. Barbarlık, ilkellik, içine kötülüğün karıştığı bir şey. Ne derseniz deyin işte. Kanı kanla yıkamak gibi. Oysa kan sadece su ile temizlenir değil mi?Yaşadığımız çağ da yaşam hakkının,insan onurunun, temel hak ve özgürlüklerin zirveye ulaştığı bilgi çağı. İdam cezası 2007 yılına hiç yakışmıyor. İşlediği suç ne olursa olsun bir insana bundan daha fazla bir kötülük yapılabilir mi acaba? Saddam Hüseyin idam edilmeden önce cellatların arasındayken yüz ifadelerini, mimiklerini izledim dikkatle. Cellatlar ona ne yapacaklarını anlatıyorlardı ve o dünyanın en çaresiz, en bahtsız insanıydı o anda. Bu satırları Saddam Hüseyin sempatizanı olduğum için yazmıyorum. Sadece böyle bir ceza olmaz, olmamalı diyorum. İdam cezası hükümlüsüne iki kere ceza veriliyor bence. 1- İdama giderken çektiği yoğun acı, çaresizlik, keder, hatta örneğimizde olduğu gibi aşağılanma 2- İdam cezasının ta kendisi yani öldürmek, yaşayan bir varlığı hukuk çerçevesinde insan eli ile ölü haline getirmek. İdam cezası, en temel hak olan yaşam hakkının, hukukun arkasına saklanarak, devlet eliyle ihlal edilmesidir. Cezanın temel amaçları, iyileştirme, topluma kazandırma, failin ıslahı değil midir? Bir ölü nasıl iyileştirmeye tabi tutulabilir? Kısasın ve öç almanın ortaçağda kaldığını düşünmek istiyorum. İyi ki mevzuatımızda idam cezası yok. Yaptığımız nadir iyi işlerden biri idam cezasını kaldırmak olmuş.