Gün gerçekten aydın. Güneş, bugünü bekliyormuş, tüm gücüyle ışıldıyor. Havayı lodos bozuyor ki, İstanbul'un felaketlerinden biridir o. Denizotobüsü seferleri iptal ediliyor lodos yüzünden; martılar bile, rüzgara karşı uçma yeteneklerini unutmuş, çatıları mesken tutuyorlar. Kırlangıçlar için hava hoş; sokak aralarında ve bahçeli evlerin ev dışındaki heryerinde yine saklambaç oynuyor, sanki aralarında hiç yetişkin yokmuş gibi, çocuklaşıyorlar. Karşıdaki erik kararsız; güneşe bir kez daha aldanıp çiçek açmakla temkinli davranmak arasında gidip geliyor. Hasan bakkalın neşesi yerinde, her zamanki gibi; şiş yanaklarını daha da şişirerek "Oooo" diyor, şanslı olduğumdan sözediyor, ekmek yeni gelmiş diye. Bir ekmek, beş yumurta alıp çıkıyorum. Mahallenin kedilerinin yarısı hamile; diğer yarısıysa başka kedilerin peşinden başka mahallelere gitmiş olsa gerek. Güneşe bakamıyorum, çok parlak. Bir tek bulut yok. Gölgem, boyumdan uzun. Boyasam, tam da bu rengi seçerdim gökyüzü için. Maviden ne kadar alıp, beyazdan ne kadar katardım bilmiyorum ama deneye deneye tuttururdum bu açık maviyi.

Ne diyordum? Güzel bir gün. Günaydın.

(25.03.2009)