Üstadım, ücretsiz tamirde de "Aşırı bir masraf gerektirmediği takdirde kısıtlaması" yeni kanunda getirildi, bu kısıtlamaya ihtiyaç duyuldu demekki. Yani bu kısıtlama ile 1000-2000 TL tamir için uygun görülüyor, 18.000 TL uygun görülmüyor da olabilir, böyle bir kısıtlama eski kanunda yok iken yenisinde getirildiğine göre. Sözleşmeden dönmeniz bizim için de uygun anlamı çıkabilir.
Dünyanın en büyük ve en yüksek marka değerine sahip firmalarından biri olan üretici, satıcı, distribütör de 2008 yılında aldığı 65.000 Euro'yu o günden itibaren kullanıyor, işletiyor zaten, satış rakamını arttırıyor, markasını güçlendiriyor, 8 yıldır her servisinden 2000 TL alıyor vs. vs. çok uzun bir konu uzar gider.

Aynı şeylerden bahsediyoruz aslında, bizce de hakkaniyete uygun olmayabilir (belki). Zaten tüketici, üreticinin motorunda olan ve dünya çapında bilinen, üzerine makaleler yazılmış, dünyanın en büyük Televizyon kanallarından birinde bu konuda yayın yapılmış, Amerika'da birden çok eyaleti ve 164.000 kişiyi ilgilendiren grup davada markanın taraflarla tüketicinin epey lehine dava dışı anlaşmaya gittiği bu problem ile ilgili tamir için servise başvuruyor, servisçe de problem belirleniyor yapılan testler ile, ardından 18.000 TL'nin yarısına katılabileceklerini belirtiyorlar, olayımızda hem gizleme, hem birden çok kere aynı şikayetle gidilmesine rağmen her seferinde yağlama vs benzeri geçici çözümler ile müşteriyi oyalama, hem de üretim hatalı gizli ayıp, yani tüm haklı gerekçeler fazlasıyla mevcut bulunmasına rağmen..

Her şeyi uzun uzun anlatamadığımız için ben konu dağılmasın diye problemin ne olduğunu koyultarak yazdım, çünkü ikinci el satın alan kişi sözleşmenin tarafı olmadığı için sözleşmeden dönemiyorsa veya sözleşme bedelinden ayıp oranında indirim isteyemiyorsa geriye mecburen ayıpsız misli ile değişim veya tamir seçimlik hakları kalıyor.

Cebindeki tüm birikimiyle otomobil satın alan sıradan bir vatandaş olan tüketiciyi, milyar dolarlık dünyanın ilk 5 sırasında yer alan üretici karşısında ekonomik ve hukuken korumaktır tüketici kanununun amacı. Bir mahkemeden bu olaydaki gibi 90.000 TL'lik araç için 65.000 Euro satış bedeli çıkarsa veya 350.000 TL'lik ayıpsız sıfır misli ile değişimi çıkarsa, o zaman o dünya devinin Türkiye ayağı, kendisine tamir için iyi niyetle gelen vatandaştan 18.000 TL'nin yarısı olan 9.000 TL'yi ister mi istemez mi, işte bu noktada toplanıyor durum. Üretici, distribütör ve satıcı da bu durumu "olay" olarak eğitimlerinde işliyor, çalışanlarını bilgilendiriyor, üretim hatasını düzeltmek için üretim bandını geliştiriyor vs. vs. (konunun detayları uzadığı için bu örneği verdim, yoksa bahsettiğim gibi tamir istenilen çözümdür olayımızda)

Dolayısıyla tamamen iyi niyetli, ve kimseyi zarara uğratma kastı olmadan, motorun tamir edilmesini isteyip aracını kullanmaya devam etmek isteyen bir tüketici olduğu anlaşıldığına göre tekrar etmekte fayda görüyorum,

Burada iki problem karşımıza çıkıyor:
-a ve b bentlerindeki sözleşmeden dönme ve ayıp oranında satış bedelinden indirim isteme seçimlik haklarının, aracı ikinci el olarak satın alan, yani ilk satış sözleşmesinde imzası bulunmayan kişilerin satış sözleşmesinden dönüp dönemeyeceği hususu.
-c ve ç bentlerindeki ücretsiz onarım ve ayıpsız misli ile değişim seçimlik hakların kullanılabilmesi için getirilmiş kısıtlamalar neticesinde bu haklardan birinin seçilip seçilemeyeceği.