Sayın ÖZÇELİK;

Yaşadığınız sorun sadece baba olmaktan kaynaklanmamış gibi.Tehdit,fiili durum yaratma,oldu bitti'ye getirme gibi durumlar yaşamın her alanında oluyor maalesef.
1.5 yaşındaki çocuğun öncelikle anne şefkatine muhtaç olması gerçeği ne yazık ki yaşadığınız türde şantaja yol açabiliyor. Zaten siz de bir süre şantaja boyun eğmiş,sonu gelmeyince de haklı olarak feryat ediyorsunuz.Sonun kadar haklısınız ama ; "KEŞKE" diye başlayıp yeni paragraf açmak gerekir.

Şöyle ki;

Ben olsam,çocuğa bakan anneanneye ücret ödemem.

Boşanma ilamında şahsi münasebet nasıl tesis edilmiş ise, üşenmem bu periyodik görüşmeleri -her defasında icra memuru ve polis marifeti ile de olsa- atlamam.Yani "bu defa da böyle olsun " demem.

Nihayet;çocuğunuzun anne yanında büyümesini beden ve ruh sağlığı bakımından sakıncalı,tehlikeli görüyor iseniz,bunun kanıtlanmasını sağlayacak delilleri derlemeye başlar,zamanı gelince de velayeti almak için hukuk mücadelesine girerdim. Elbette bunun garantisi yok.Ya bu şantaja boyun eğmeyi sürdüreceksiniz ya da -her türlü fiili ve hukuki zorluğa karşın-hakkınızı adli yoldan arayacaksınız.Yoksa yasalar anne ile baba arasında her hangi bir ayrımı-tercihi öngörmüyor.

Yasal hakkın kullanımı sürecinde ,yolun sonunda bir taraf diğer tarafa göre biraz kârlı ya da biraz zararlı çıkacaktır.Bunu da çok fazla büyütmemek gerekir. Zaten yaşam da bu değil midir?

Ümidinizi ve sabrınızı kaybetmemenizi diler saygılar sunarım.