Sayın adalet için,

Yanıtınızı okuyunca sesli düşünür gibiydim. Ben de 6 ay önce büromu açtım, umutsuzdum, her geçen gün umutlandım, fakat umutlarımın boşa çıkmasıyla daha içerledim. Düşünürseniz, sizden 1 ay daha umutsuz, 1 ay daha olumsuzum. İşin garibi, eş dost sormaz mı "iş alabiliyor musun?" Nankörlük etmemek gerek, iş alıyorum evet. Peki ücret-i vekalet? Hayır. Olsun, boş dosyalardan birkaçı numaralandırılıp rafa konmuş ya, para ikinci planda. Peki paranın giden yüzü? Her ay 1500-TL civarı kan kaybediyorum. Olsun, geçecek, geleceğe yatırım yapıyoruz. "mesleğimizi" yapıyoruz, hayalimize yaklaşıyoruz. Kendisini sakinleştiriyor insan, fakat elde var sıfır. Neyse ki "başka meslek seçseymişim" pişmanlığına halen kapılmadım. Rotası belli olmayan gemiyi dalgalar savururmuş. Rotam belli. Kurum ayarlasam, nereden başlayacağımı bilmiyorum. Müvekkil dediğimiz zaten elini sallasa birini vekil tayin ediyor. Peşinat almayayım, biraz ucuz çalışayım desek, hem rekabete aykırı, hem kalite açısından tereddüt yaratıyor. Meslektaşlarımdan birisi bağış toplayanları bile büroya alıp kahve ısmarlıyormuş, bunu da duydum. Katta bir ses var, yan komşu taşınıyor. O da avukatmış. Hayırlı olsun, aynı binada 14 meslektaş olduk