İş hayatında bazı şeylere geç kalmışım gibi geliyor bazen ama bunun yanında 2 yıldır avukatlarla çalışarak -ancak tüm enerjimi harcayan işler değil yaptıklarım- ne istediğimi veyahut azda olsa beni neyin mutlu edeceğini bulmaya çalışıyorum. Bir adliyeye gittiğiniz zaman gününüz çok iyi de geçebilir, bütün aksilikler aynı güne sığmak da isteyebilir.
Çoğunlukla canımı en çok sıkan -ki daha 1/100' ini bile gördüğümü iddia edemem- kalemlerde yaşanan kaos hali yahut garip kaprislere maruz kalıyor olmak. Bunun dışında her daim muhabbet etmeyi çok sevmemiz -halk olarak- işin bir diğer yüzü.
Elimden geldiğince pozitif ve güler yüzlü olmaya çalışarak, bütün gün binlerce dosyanın arasında sıkışıp kalan kalem memurlarımıza bir de ben negatif enerji vermek istemiyorum. Bunun yanısıra can sıkıntısı ya da en azından bir 'öf'leme halinde buluyorum kendimi adliyeden çıkarken. (Düşündümde bu bahsettiğim olumsuzluklar hep icrada başıma geliyor -ki ayda bir keredir genelde icra kalemine girmişliğim)