Neden birbirimize tahammülümüz azaldı. Neden Sevgisiz insanlar olup çıktık!!!
Doğruluğunu kabullenemediğimiz ancak hepimizin benzer şekilde davrandığı (bana dokunmayan yılan bin yaşasın)mantığını mı hayata geçirdik?
Ben mi yanılıyorum diye düşünüyorum ama çevremdeki insanlardan da hep aynı sitemi duyuyorum.ne yapmalı nasıl davranmalı diye hepimize soruyorum!!!
Kimsenin kimseye saygısı kalmadı.Herkes kendini düşünür oldu.Bunların örneğini trafikte, çarşı pazarda,evinde,işinde her yerde belirgin bir şekilde hissedebiliyor insan…
Saygı olmayınca tabi ki sevgi de olmuyor.
Nerde geçmiş zamanla şimdiki zaman arasında sıkışıp kalan geleneklerimiz, hani o çok övündüğümüz toplu yaşam göreneklerimiz.Büyüklerimiz değil miydi sevgi dolu komşulukları anlatan.
Saygıyı düstur sayan insani ilişkilerimiz nerde???
Darda olanın yardımına koşmanın kişiye verdiği huzur ve daha neler …
Nerede hata yaptık ta toplumca o ataların çocukları,torunları olarak bu güzellikleri yok ettik.
Ne olurdu birey olarak karşıdan beklentilerimizi önce biz hayata geçirsek.
Bir davranışta bulunmadan önce kendimize ayna tutsak…..
Bu duruma gelmemizin sebebi ne?
Ekonomik şartlar mı?
İnsanların bencil duygularının ağır basması mı?
İnsanlar arasındaki güvensizlik mi?
Çevremiz büyüdükçe kötülüklerin güvensizliklerin de büyümesi mi?
Kendimizi iyiliklerden, saygıdan, sevgiden neden çekiyoruz sizce??