Zamanın ayaklarının değmediği,ruhların bedenlerine küsüp gittikleri bir yerde,eski bir akşam üstü kıyısında, kadehlere yapışıp kalmış sarhoşluklarımla tahta pencerelerin rüzgarla inlemelerine dudaklardan sökülüp atılmış bir şarkıyla eşlik ederim...Gün olur gece olur devran döner ben yine yerimde sabit kalırım,saçlarıma kar bile yağmamış olacak öyle bir vakittir bilirim..açılacak kapılar sonsuza değin..Adımlar korkak..ve ıslak taşlardan bir ürpertiyle geçip gidecek..Kana bulanmış topraklar neye benzer bilir misin yağmurdan sonra...Dudaklardan sızıp giden kırmızı boyalar gibidir...Hangi halin daha güzel olduğunu bilemezsin sadece o resim karşısında gözlerini çevirirsin bir anlık meseledir hepsi bu...