Bazen yitikliğe gitmeli,kazanılmış ne varsa hoyratlıkla eritmeli,vurmalı zavallı bir denizyıldızı misali,yorgun ağlamaklı kıyılara...Ya da bir yıldız olmalı,gökyüzünün unutulmuş bir noktasında asılı kalmalı,bakışlardan uzak,benzetmelerden şiirlerden ırak...Kaybolmalı bilinmezliklerde...Hiçbir kalbe değgin yaşamamalıyım,bir gün gideceğimi bile bile bu diyarda kalmamalıyım,Anlamsızım...Bir türlü cevap bulunamayan sorular gibiyim,bir zaman akılda kalıp sonra silinir giderim...Ne güneşler ısıtabilir benim ruhumu,ne de yakılan kandiller..Hiçbir şey sol yanımdaki buz kütlesini eritemedi,eritemeyecektir de...Uzanmaya çalışır zehirli diller..Hiç kimse acılarımın tadını bilemedi,bilemeyecek de...