Herşeyden önce böyle bir olayda o insanlardan şüphe edebiliyorsanız ortada bir dostluk yok demektir.

Ama sayın Aladağ'ın dediği gibi böyle bir olayda birilerini kendi beyninizde bile yargılayabilmek için bence çok sağlam delillere dayanmanız gerekir.
Kutu kapağının açık olması başkaca bir şeyin alınmamış olması vs.tek başına o insanları suçlu sandalyesine oturtacak nitelikte deliller değildir.
Ceza muhakemesinde bile ortada en ufak bir şüphe varsa bu şüpheden sanık yararlanıyor ve sanık suçlu addedilemiyor.
Nazım'ın bir dizesi vardır:"Arkadaşlık ağaca benzer kurudu mu yeşermez artık" diye.Bu olaydan sonra ansızın altınları koyduğunuz yer aklınıza gelse bile ,o insanları boşuna suçladığınızı içiniz acıyarak anlasanız bile (umarım olur)hiç bir şey eskisi gibi olamayacak.