"Ama öyle güzel baba diyor ki"

Bir güzel öykünün daha tanığı olmaktan mutluyum.

Öykümüzün anne-baba kahramanları kuruma başvururler ve derler ki: Hiç bir ön şartımız yok.Sadece sevecek bir çocuğumuz olmasını istiyoruz.Sağlıklı olması gibi bir şartımız da yok.Yeter ki altından kalkabileceğimiz bir durumda olalım.

Bir gün kurumdan ararlar,Uzun süre beklemeye kendilerini hazırlamış olan öykü kahramanlarımız,görüşmeye giderler.Görüşme sonrası "tamam "denir,çocuğu götürebilirsiniz. Kahramanlarımız çok şaşırır.Haftasonudur .İzin isterler.Çocuğun odasını hazırlamak için pazartesi gününe kadar izin alırlar.

Sevinçli bir telaş içinde aynı gece hazırlıklar başlar ısık hızıyla,geceyarısı ustalar çalışmaya başlar ve haftasonu her şeyi hazırlamakla geçer.

Pazartesi günü muhteşem bir karşılamayla bebek eve gelir.Sevinçli,mutlu olan sadece anne-baba değil,anneanne-babaanneler de mutlu ve sevinçlidir.Bebeğin anne babaya benzemesi ise pastanın kreması gibi gelir herkese.

Yakında hediyemizi alıp bebek görmeye gideceğiz.

Şimdi çok mutlular,ben her gördüğümde "hadi yeniden söyleyin "dediğimde arkadaşım hep aynı iç sevinciyle şu yanıtı veriyor:
AMA ÖYLE GÜZEL BABA DİYOR Kİ

))