|
|
|
|
|
|
Sayın Dikici olmasa yelkenler inebilirdi. İnsan hep bir umut ışığı arıyor.
Ayrıca "çok da parlak görünmüyor" dedim. Tamamen karanlık demedim. Sadece gönül o ışığı daha parlak görmek istiyor.
Herkese göre değişeceğini peşinen kabul etmekle, ayda 1500 TL toplam gideri olan bir meslektaşımız kaçıncı yılında yeni model bir araba ve kaçıncı yılında bir büro ya da ev edinmeye cesaret edebilmişse başarılı sayılır?
Bunun bir formülü var mıdır, cevap herkes açısından genel-geçer midir?
|
|
 |
|
 |
|
Ben, meslekte 1o yılımı tamamladıktan sonra ev sahibi olabildim. Ama, yanılmıyorsam meslekteki iki veya üçüncü yılımdı, taksitle, öderken çok da zorlanarak Renault Spring (en ucuzuydu) araba almıştım.
Araba almak nispeten kolay.
Bence bu durum, başarının veya başarızlığın ölçüsü olamaz.
Hemen hiç bir meslekte durum farklı değildir. Hayat gerçekten zor. Aradan geçen yıllara rağmen, halen gelecek kaygısı duyuyorsak; bir yerlerde ciddi hata vardır. Bu hata, ülkenin geçmişten gelen hatalı idare edilişi ile ilgilidir.
Bir günde, bir ayda, bir yılda ciddi değişimler mümkün olamayacağı için, mesleğimizi bırakıp, bilmediğimniz tamamen yabancısı olduğumuz alanlara girmemiz, boşa geçen yıllara neden olacaktır.
Herkes bildiği işi yapmalıdır. Bilmiyorsa öğrenmeli, az biliyorsa daha çok bilmelidir. Ama başka işe heves etmemelidir.
Ben bir iki kez denedim hüsranla sonuçlandı.
Aman ha!
Yine ne varsa mesleğimizde var.