1986 yılından beri bir bankanın hukuk servisinde takip memuru olarak çalıştığım için İstanbul Sultanahmet Adliyesindeki hakimleri tanıyordum.
O zamanlar bir bayan icra hakimi vardı ve duruşmalarda çok sert sözler söylerdi. Bu yüzden, herkes ondan çekinirdi.
1992 yılında staja başladığımda, aynı hakimin gördüğü bir davaya stajyer avukat olarak katıldım, benden kimlik sorduğunda, bende "Baro o kadar yoğun ki, değil kimlik almak, staj işlemlerini ancak yapabiliyoruz" dedim.

Stajım bittikten sonra, aynı hakime tekrar dosyam düştü. Dosyanın duruşmasına girdiğimde, hakim beni görünce mübaşire, "herkesi dışarı çıkarmasını ve kapıyı kapatmasını" söyledi.
Ben, staj yaparken girdiğim duruşmada, söylediğim laflardan dolayı azar işiteceğimi zannediyordum.
Mahkeme salonunda hakim ve zabıt katibi ile başbaşa kalmıştım.
Hakim bana döndü, "Sen, çok iyi bir avukat olacaksın, dosyalarını çok iyi takip et, hukuk kurallarından ayrılmadan işlerini yürüt." şeklinde nasihatlarda bulundu.
Herkesin çekindiği bir hakimden azar yerine, bu sözleri duymak çok hoştu ve aradan geçen 15 yıla yakın bir zamana rağmen halen o anı, o sözleri ve o hakimi unutamıyorum.
Gerçekten de, iyi bir avukat olduğuma da inanıyorum, o hakimi yalancı çıkarmadım.