Sayın Meslektaşlarım,
Çok çeşitli fikirlerden sonra 2 yıllık bir avukat olarak ben de düşüncemi belirtmek isterim. Öncelikle dilekçe yazmak bence dava açmaktır. Avukatlığım süresince de istisnalar dışında (veraset vs.) kesinlikle ön araştırma yapmadan dilekçe yazmadım. Dilekçe yazarken onun yine bir hukukçu tarafından okunacağını düşünerek imla kuralları, dilbilgisi ve sayfa düzenine dikkat ettim. Bu nedenle veraset ilamı dışında arzuhalcilerin dilekçe yazmalarına karşıyım. Bir müvekkilimin arzuhalciye yazdırdığı dilekçe yüzünden -davanın tapu maliki tarafından açılması gerektiği halde babası tarafından açıldığı için-önce sonuçlanması gereken davam henüz sonuçlandı. Dava husumetten reddolduğu için yargılama giderleri ve vekalet ücreti de cabası.
Geçenlerde hakimin odasına dilekçe havale ettirmek için gittim ve oradaki "elinde tükenmez kalemle kargacık burgacık şekilde dilekçe bulunan" vatandaşa hakim benim dilekçemi örnek olarak gösterip böyle yazacaksın dediğinde vatandaşın "biz de üniversite okuduk bir dilekçeyi yazamayacak mıyız?" demesi üzerine içim acıdı ve bırakın herkes kendi işini yapsın dedim.
Avukatlar tarafından ortak bir tavırla "danışmanın ücrete tabi olduğu" tabelada değil de fiili hayatta yerini bulursa ve avukatların -dilekçe yazmak dahil- hiç de basit olmayan bir iş yaptıkları önce müvekkiller olmak üzere herkese anlatılırsa bu meslek hakettiği saygınlığı kazanacaktır.
Saygılarımla...