lise yıllarımda karar verdim hukuk okumaya.. bilinçli bir tercihti.. ve ona göre hazırlandım sınavlara.. ankara hukuk istiyordum.. maalesef gazi hukuku bitirdim 2000 yılında. ama iş hayatına atıldığımda fakültenin önemi olmadığını ancak bilgi birikiminin daha önemli olduğunu gördüm. Şimdi kamu sektöründe hukuk müşavirliği yapıyorum.. sürekli idealist bir hukukçu olmakla "suçlanıyorum". Türkiye gerçeklerini dikkate almadan hukuk felsefesi ve hukuk teorisinden bahsettiğim için.. ama ben idealizmde direniyorum.. çünkü her hukukçu idealist olmalı inanmalı yaptığı işe.. yoksa yapılamaz hukukçuluk..