Bir Hukuk-Severin Aşk Adına Tutunduğu Gerçekler; Kitap Sayfalarından Sökün Eyledi

Bir değil, altı milyarı aşan güneşle; dünya üzerindeki kendi varlığına ışık tutabiliyor ve bilmediği yeni bir bilgi donanımını ruhuna ve yüreğine nakşederek, geleceğini emin adımlamalarla inşa etmeyi istiyordu. Kitap paragraflarından sökün eyleyen aydın düşüncelerde, tutunuyordu aşk gerçeğine; yalnızlığını fırsat bilerek, her an okuma aşkının verdiği sorumluluklarda, sevgi adına büyümeyi ve şikayetsizlikte sürdürebileceği bir hayat için kendini zorluyordu. Huzursuzluğun ve ümitsizliğin kaynağı; eksik kalmış bir bilgi donanımı veya acelecilikten yanlış yorumlanmış bir veciz sözün ince ayrıntısı olabiliyordu. Bu sebep doğrultusunda, okuduğu kitap sayfası paragrafları üzerine derin düşünmeyi ve bir çok farkına varmalar ile, gelecekte problem yaratabilecek, davranış biçimleri ve söz sarfiyatlarından kendini koruyabilmeyi düşünüyordu.


Okunulası bir kitap bulmalı ve insan, bir başına kendi yalnızlığına gömülüvermelidir; çünkü, yalnızlıklarında kitap sayfalarına yüzlerini çevirerek, satır-satır aşkı arayan insanların başarı zirvesini zorladığını ve yalnızlığını verimli kılarak, önce kendisi adına faydalı olmaya çalıştıklarını biliyordu. Ve daha sonra paylaşım sayesinde, tanımadığı ve dost olmayı umduğu insanların sevgisini kazanması adına; kendi ile olan mücadeleyi sonsuzluğa taşıyabilmeyi ve kendine saygı ilkesi ile, davranış biçimi ve söz sarfiyatlarında dikkatli olabilmeyi istiyordu.

Kendisi ile mücadele etme gereği duyanlar; yeterli bir aydınlığa ulaşmış, münevveratı ile etkili olarak, bireysel aydınlığı keşfedebilmiş kimselerdi. Başkalarının kusurlu davranışlarına yönelmek; bireysel başarıyı amaç edinmiş olanın ilk yanlışıdır; çünkü, başkalarının kusurlu davranışları yerine, kendi kusur ve noksanlıklarının üzerine girmeyi düşünen insanlar, münevveratı ile dikkat çeken insanlardı. Kusurlu davranışlar sergileyenin kendisine saygıyı düşünmediğini fark edebilirsek eğer; sonu gelmez mücadelelerden sıyrılarak, kendi varlığımızın önemi üzerinde, daha dikkatli durabileceğine inanıyordu. Artık; sonu gelmez mücadelelere değil; kendini tanımanın yolunda, kendi gelişimini sağlayabilme adına, kitap sayfalarıyla kurduğu dostluğu ebediyete taşımak istiyordu. Bu dediklerini yapabilmek için; yeteri ölçüde bir yalnızlı kafiydi.


Şimdi aşk zamanı; kitap sayfalarıyla, dostluğu ve arkadaşlığı ilerletme zamanı!.. Şimdi aşk zamanı; sevgi dolu bir yazarın yalnızlıkla taçlandırdığı, yalnızlıkla kaleme aldığı saf ve arı düşüncelerin yoğunluğuna kendini verme zamanı!... Yeni bir bireysel kazanım için, YALNIZLIKLARA; illâki, "DİKKAT!" zorunlu bir gerekliliktir. SAYGILARIMLA...
( HUKUKSEVER - 18 Ocak 2007 Perşembe 18:18:05 )