ankara... oradayken hep sıkıldığım, bir adım dışına çıksam koşa koşa kucağına döndüğüm şehir.. yanındayken hep kavgalıyım onunla, hep bi soğukluk aramızda... arada bi türküsünü dinleyip ince saplı bağlamadan, iki kadehde de başımı döndürmese hiç çekilmez ya...

tren - ankara birbiriyle özdeş.. ikisi de sosyalist, ikisi de demokrat ikiside halkçı, ikisi de demokrat, ikisi de ağır işler(biri teknolojisinin eskiliğinden birisi ise bürokrasiden), ikisi de yeri geldi mi sosyetik, yeri geldimi en doğal halinde...

ankaraya trenle gidilir. aslında her yere trenle gidilir ama ülkemizde bu kültür henüz gelişmedi...

bu yaz izmirde kaldım. çalıştım çok sevdiğim bir avukatın yanında ama kesinlikle burnuma tüttü... sadece bir günlüğüne gittim... düşünün toplam 16 saatim yolda geçti... ama değdi. özlenen bir sevgiliyi görmüş gibi oldum. biraz daha kalsaydım kavga ederdim kesin...