05-11-2007, 15:29
|
#8
|
|
|
İlkokula başladığımda taşındığımız ve doğanın elini çekmediği, daha doğrusu insanların henüz doğaya o kadar da müdahale etmemiş oldukları bir semtte büyüdüm. Müstakil evler yahut birkaç katlı, az daireli ve bahçeli apartmanlar vardı o zamanlarda semtimizde. Evlerin bahçe kapıları kilitlenmeye alışmamıştı henüz. Gerçekten doğanın tadını çıkarabildiğim için mutluyum. Bizim çocukluğumuzdan da öncesinde o semtin ünlü bir gazinosunun temelleri ve bahçesi üzerine kurulmuş bir parkımız vardı. Bizi yemişleri ile besleyen bir ceviz ağacı vardı parkımızda ve daha bir çok ağaç, yakınımızda bir koru ve henüz korumuza duvar da çekilmemişti. Yakın bir komşumuzun bir kurt köpeği vardı, hepimizindi o. O zamanlar sokak köpeklerine veteriner çağırmak vardı, onları mahalle sakinleri aşılatır, ortalıkta gözükmese merak ederlerdi, bir başka köşesinde sokağın, kedilere yemek bırakılırdı. Komşuluklar çok güzeldi, bizim bahçemizdeki meyvelerle diğer bahçelerde yetişen meyveleri, bunlar hepimizin diyerek paylaşmak vardı.
|