Hatun hanım, ben sizi anlıyorum, gerekirse kurtarıcı rolüne talip olalım, önermesi var açıklamalarınızda.

Ama sorun şu ki, normallik kavramı da çok göreceli. Ve bu durumdaki insanlar için içinde bulundukları cinsel yönelimler, "kurtulunması gereken" bir durum değil muhtemelen. Dolayısıyla sağaltımı mümkün mü, emin değilim.

Yine öyle sanıyorum ki, zaman zaman bu çatışmalar nedeniyle yaşadıkları gerek psikolojik buhranlar ve yine toplumun baskı ve dışlaması nedeniyle, belki de zaman zaman içinden çıkmak istedikleri ve başaramadıkları, başaramadıkça da kişiliklerini zedeleyen bir durum. Bir psikiyatr arkadaşım, bu durumdaki kişilerin zaman zaman hastası olduğunu, ama cinsel eğilimlerini hastalık olarak görmediklerini, söz gelimi sevgilileriyle olan sorunları için kendisine başvurulduğundan söz etmiş ve nihayetinde bilimsel olarak da hastalık kategorisinden çıkarılarak, cinsel tercih olarak kabul edildiğini belirtmişti. Sözlerine şunu da eklemişti, bu durum onlar için salıncağa binmek gibi, tehlikeli olduğunu ve düşebileceklerini biliyorlar ama vazgeçemiyorlar, vazgeçemezler de.

Sizin 3., 4. tür olarak tanımladığınız ve çoğunluğumuz için de kabullenilmesi zor bu durumun çaresi yok sanıyorum.

Çok zor bir konu. Böyle bir davada hakim olmak da zor.

Saygılarımla...