İstanbul'da 6 ayrı noktadaki köprü ve yol inşaat ve tamirlerinin aynı döneme denk düşürülmesi, işkenceden de öte bir hal aldı. Hayatımız durdu, direncimiz kırıldı, işten de zevk almaz olduk…

Hafta sonu artık daha da erken (Perşembe akşamı itibariyle) köye kaçıyorum. İstanbul yanarken, köyde hava serin, akşamları ise epeyce soğuk. Köy ile sitemiz arasındaki 4,5 km'lik yolumuz artık asfalt yol, kamyonların açtığı abartısız 1 metre derinlikteki teker izleri yok artık...

Zırt pırt kesilip gelen elektrikler de düzelirse bir de internet hızı çeker hale gelirse (4 çekerden vazgeçtik GSM'im!) oh değme keyfime.. İstanbul isteyenin olsun!