Hayat, bin parçalı pazıl…
Ne yaptığımız değil! Nasıl yaptığımız önemli.
Parçalar yerine oturunca nasılsa tamamlanacak.

“Ya şevk içinde harap ol, ya aşk içinde gönül” (Y.K.Beyatlı).

Bir tek kum taneciği.
Bir avuç kum.
Kumsal.

Düşlediğimiz hayat; an’lar dan oluşan bir pazıl…
Gerçek olan yalnızca “an”.