Sayın Osmaniye;

İzninizle mesajım hakkındaki yorumlu teşekkürünüze cevabımı-utanarak da olsa - burada yazacağım. Öncelikle yorumunuzun içtenliği ve iltifatınız için ben teşekkür ederim. Cevabımı burada yazmamın nedeni ise; bu konuda genel olarak her üyemizin yorumunu merak ettiğimden, yorumların ve cevapların tamamını bu sayfa üzerinden zenginleştirerek yapmak istememdir.

Konu ile ilgili samimi duyarlılığınızdan ötürü teşekkür eder; ayrıca özellikle evliliğin temelinin sağlıklı arkadaşlıktan oluşması gerektiği görüşünüzde sizinle tamamen hemfikir olduğumu belirtirim. Osmaniye'ye sevgiler...(cinas yapalım )

Bir de eklemek istediğim bir durum daha var konu sevgiden, evlilikten açılmışken..Sevgi-saygı çok önemli kavramlar; ancak özellikle çocuk var ise ve taraflar fedakar ve olgun iseler, bunlar olmasa da -mış gibi davranılabilecek; dediğim gibi asgari huzur ve istikrar sağlamak yine de mümkün olacaktır. Ancak bence evlilikte ve dahi her nevi insan ilişkisinde (avukat-müvekkil, dostluk, anne-çocuk v.s.) EN ÖNEMLİSİ VE KAYBOLDUĞUNDA YERİ -MİŞ GİBİLERLE TELAFİ EDİLEMEZ OLAN "GÜVEN"DİR. Güven kaybolursa, saygı-sevgi hiçbir anlam ifade etmez. Zira ilişkinin sağlığıdır aslolan; bunu da en iyi "GÜVEN-EBİL-MEK" sağlar kanaatimce. Güven bitince huzursuzluk kaçınılmazdır, paranoyalar geliverir ard arda fütursuzca..Ama güveniyorsanız birine, sayarsınız da, seversiniz de..