Bekaret nasıl da metalaşmış. Aynı erkek egemen zihniyet yüzyıllardır sürüp gidiyor. Ne acı ki sitede de aynı dar bakış açısını görmek beni şaşırttı.

Cinselliği yaşayan kadın, hür iradesi ile mi yaşadı?
Hür iradesi ile yaşamadıysa, bunu operasyon yoluyla gidermiş olması "aldatma" sayılmayacak ve etik mi olacaktı?

Aynı kadın, evlenirken, hür iradesiyle mi evlendi? Nikah masasında söylenen tüm "evet"ler hür iradenin tezahürü müdür?

Toplumsal baskı, aile baskısı, örf ve adetler böyle bir uygulamada zerre etkisi olmayan olgular mıdır? Bu sebeple mi kadın hür iradesiyle evlenDİRİLdiği (verildiği, satıldığı, pazarlandığı, çıkar karşılığı bahşedildiği, bir boğaz eksilsin diye evden def edildiği) erkeğe karşı etik olmayan davranış içindedir?

Kadın birşeyleri gizleme gayreti içindeyse, özgür iradesini sakatlayan durumları / örfleri / adetleri / ataerkil zihniyet yapısını / namusu zara indirgeyen etiği(?) de kendisini böyle davranmak zorunda bıraktıkları için dava edebilmelidir o halde.

Kimse düz yol dururken "dikenlerin içinden gideyim" demez.. sosyal olgular da, trafik kazaları gibi, iş kazaları gibi kusur oranlarıyla ölçülemez. Herşey, herkes etkileşim altındadır.

Bekaret kadın için bir "vasıf" değildir.
Bekaret zarı bir meta olarak görülüyorsa, "hanlar, hamamlar, yatlak, katlar" vaad edip etik davranmayan erkeğe karşı da nispi butlan sebebiyle evliliğin iptali istenebilmeli. "ben onun arabası var sanıyordum, yokmuş" diyen her kadın Aile mahkemesine koşup evliliğini iptal ettirebilmeli. (cümle şartlıdır)

Ama yok bekaret zarı bir meta değildir, ifade ettiği değer asıldır dersek, o zaman da "ben kocamı dürüst sanıyordum,değilmiş, yalancıymış" vari düşüncede olan yahut kendisini kocasının ilk aşkı sanıp, sonradan öncekini öğrenen her kadın sübjektif beklenti ve değerleriyle evliliğini iptal ettirebilir olmalı...

Erkek yaptığında etiği asla sorgulanmaz, "aslanım", "koçum" ve dahi "milli oyuncum" kıvamında olan söylemler, aynı fiilde kadına karşı vıcık vıcık riya.