Alıntı: Yazan hasan alp erdoğan ...şiir kalemle yazıyla ağlamaktır.... ...şiir tuşlara yanık yanık dokunmaktır... ...şiir farklı okunmaktır... ...şiir gibi... akdevrim/istanbul.

Neden ağlamak olsun şiir, neden yanık yanık dokunmak olsun (Ki tuş ve şiir... Yine de çağa uymak lazım tabii ) Şiir ve acı, şiir ve hüzün, şiir ve arabesk, neden yan yana dursun.

Şiir neden farklı okunmak? Olanı olduğuyla anlamak, kavramak ve paylaşmak değil de...

Şiir gibi... De, sahiden şiir ne, nedir?


Bugün içimden şöyle geçiyor:

Şiir; yaşamaktır. Bir taşım çorbaya gereken su, eksiye seyreden gecede ısınmaktır. Şiir yaşamın farkına varmak, kendini ve kendi tahtında diğerini anlamaktır. Şiir paylaşmaktır. Paylaşarak çoğalmaktır. Kah yıldızlı bir gecede, kah karanlıkta, kah güneşin altında. Dostlukta ve yalnızlıkta.