Alıntı: Neleri hiç özlemiyoruz?

1940 lı 1950 li yıllarda Kasabalarda sorgu yargıçları bulunurmuş. Yeni yargıçlığa başlayanları gönderirlermiş buralara.

Kasabada otel yok. Belediyenin bir odasını sorgu yargıcına verirlermiş.

Yargıçlar, o odada hem ikamet eder, yatar kalkar hemde arayı bir siyah perde ile kapatarak diğer tarafta sorgu hakimliğini yaparlarmış.

Bir seferinde yargılama esnasında perde ağırlığını taşımayan ortadaki çıta kırılır.
Sorgu yargıcının yatağı, pişamaları, kişisel eşyaları, sabah yarım bıraktığı çayı ve ekmeği ile küçük bir parça peyniri ortaya çıkar...

Alıntı: Neleri özlüyoruz?

Bir on sene öncesine kadar mevsimin en güzel, en taze meyvelerini, sebzelerini yerdik. (Vekalet ücretine mahsuben)O Meyvenin çıktığını, öğlen büroya geldiğimizde sepetin içinde görünce anlardık. Bizim bürolardan 3,5 gün sonra pazara düşerdi meyve ve sebzeler. Müvekkil hiç üşenmez köyünden sepetiyle taşırdı...

O nedenle de bu sebze ve meyveleri getirenlerden bakiye vekalet ücretinizi isteyemezdiniz. Ama bir gün mutlaka getirirlerdi...