3. siniftayim, uluslararasi iliskiler bolumundeki bir arkadasimin evine gitmisim. Alt kattaki yasli teyze yukari cikmis, televizyon izliyoruz hep beraber. O zamanlar da portakal satan bir uluslararasi iliskiler mezunu haberlerde konu. Neyse, bu teyze once arkadasima satasti, 'sen ne satacaksin, limon, elma mi' seklinde patavatsizlik yapti. Ama yasliligina verdik, eh o zamanlar gercekten durum da kotu, sustuk. Sonra teyze bana dondu, sen ne okuyorsun dedi, 'hukuk' dedim. 'Yalanci' dedi, omuz silkerek basini televizyona cevirdi. Afalladim resmen, niye inanmiyor ya, bende o potansiyeli mi gormedi falan diye aklimdan gecirirken arkadasim 'valla hukuk okuyor Aysel teyze' dedi. Aysel teyze soyle asagilarcasina tekrar bakti, yine ayni tavirla 'yalanci' diyerek kafasini cevirdi. Simdi yasliligina vermek istiyorum ama veremiyorum, inanilmaz bozulmusum, sadece 'derdi ne ya, neden inanmiyor simdiii' seklinde icimden geciriyorum. 'Neden yalan soyleyeyim ya, hukuk 3. siniftayim' diye bozum sekilde mirildandigimi hatirliyorum. Aysel teyzenin cevabi o an her ikimizin de saskin halini yok edip, ustumuze bir tokat gibi indi:
"Okursan oku banane, ama okuyorsan 'yalanci' olacaksin demektir, avukat=yalancidir."