İki ay önce başka bir memlekete gitmiştim. Neyse yolda yürüyorum, önümde de bir yaşlı amca yürüyor, geçerken selam verdim.
Yaşlı amca birden elimi tuttu.Şaşrıdım. Acaba beni tanıyor mu yoksa birine mi benzetti derken kalp krizi falan geçiriyor diye de düşünemeden edemedim. Yoksa bu amcaya birisi kötü bir şey yaptı da beni ona mı benzetti diye zihnimi sürekli kurcalıyorum.
Yaşlı amca: " Allah razı olsun evladım." dedi.
Ben : " Ne oldu amca hayırdır niye öyle dedin şimdi"
Yaşlı amca: " Şimdiki gençler yaşlılara hiç selam vermiyorlar, Omuz atıp geçiyorlar, biz eskiden büyüklerimize selam verirdik saygı duyardık" dedi.
Zavallı adam gözlerinden damlalar akıtarak ağlıyordu karşımda.
Hemen elini öptüm, bir süre dertleştik, rahatsızlığını falan anlattı. Şeker hastalığı varmış, iğnelerinden bahsetti. Torunlarından, gençlerin bu gidişatının eskiye göre çok kötü olduğundan neler neler konuştuk yol ayrımına kadar.
Yaşlı amca: "Gel bir çay söyleyeyim, sohbet edelim" dedi.
Ben : "Sağol amca içmiş kadar oldum, gitmem gerek." dedim
Yaşlı amca: "Allah sana uzun ömür versin inşallah". diye de dua etti
Ben : " Size de uzun ömür versin, sizin gibi büyüklerimizin bizim gibi gençlere her zaman ihtiyacı var." dedim.
Adamın sevinci o kadar güzeldi ki, görülmeye değerdi.