işveren tabi ki en ağır şekilde cezalandırılmalıdır.

çünkü işveren sürekli emekten çalıp sermaye yaratmaya çalışan kenedir.

bu kene kan emerken hiçbir kural gözetmez. mahkemeler işverene aslında kuralların olduğunu hatırlatır.

işveren ülkemizde işçinin sağlığını düşünmez, primlerini tam yatırmaz, iş güvenliğini hiçe sayar, izinleri yasada yazıldığı şekliyle ve sürelerle kullandırtmaz, fazla mesai ödemez, belirsiz süreli sözleşme ile çalışmayı çalışma saatlerinin belirsiz olması olarak algılar, kurallara uymayı zul addeder, kıdem tazminatını tam olarak vermez, ihbar tazminatından habersizdir, ikincil mevzuatları takmaz.

yani işçi her durumda haklıdır. işçi haksız olsa da haklıdır.

ama eğer tüm bu kurallara uyup da -yani işçinin hakkını gözetip- aynı karşılığı işçiden alamayan firma varsa, o zaman o işçiyle yollarını ayırmakta zaten özgürdür.

işveren lehine olan hiçbir düzenleme mantıklı değildir olamaz da. kısaca işvereni savunmak iyiniyetli ama beyhude bir girişimdir. aynı zamanda sınıf bilincinden yoksunluktur da.

ülkemizin büyüme stratejisi ucuz işgücüne dayalı emek yoğun üretimle dünya pazarında rekabet etmek olduğu için işçinin ezilmesi normaldir.

eğer devlet düzgün bir denetim yapsa türkiye'de ceza yemeyen işyeri kalmaz.

bu düzende işçi peşinen cezalandırılırken, işverene sermaye yaratma konusunda destek verilir.

ne de olsa geride ucuz işgücü potansiyeli olan milyonlar var.