Taşınmaz mal satışına ilişkin sözleşmeler, ilke olarak tüketici hukukunun kapsamı dışında bırakılmış; sadece konut veya tatil amaçlı taşınmazlara dair sözleşmeler istisna edilmiştir (6502 s.K. m.3/h, 50, 51).

Ayrıca mesleki ve ticari amaçla kurulan sözleşmeler de tüketici işlemi sayılmamıştır. Bir tüketicinin normal şartlarda bir daireye ihtiyacı düşünülebilir. Hakim, iki daire satın almış olmayı, tüketim ihtiyacı olarak değil ticari kar amacı şeklinde yorumlamış olabilir.

Tüketici hukuku, zayıf olduğu varsayılan tüketici tarafın temel tüketim ihtiyaçlarının karşılanmasında ayrıcalıklı bir koruma düzeni öngördüğünden, kar amacı gözeten varlıklı/güçlü kişileri bu imtiyazdan yararlandırmamak gerekir.

Sonra, daireleri satan kişi/ler de, orada oturmakta olan tüketiciler ise, yine bir tüketici işleminden söz edilemez ve uyuşmazlık genel yetkili mahkemelere intikal eder.